Bie ons op yt durp
De heer P. Adciaanse
bode - ka merbewaa r -
dec tec Pcooinciale
Griffe en concierge
van de Abdijgebou
wen te Middelburg,
heeft tegen 1 Nov.,
na 'n 44-jarige ambts
periode, als zoodanig
on 'slag aangevraagd.
Foto van de rondom
het provinciaal be
stuur bekende per
soonlijkheid, die de
heer Adriaanse was.
Begeleid door den h
Duymaer van Twist
Voddentaxatie
te Middelburg.
de bietencampagne begint VË
in Zeeuwsch-Vlaanderen.
De „spes patriae"
van 's Heerenhoek
komt uit school.
No. 19
VRIJDAG 7 OCTOBER 1932
Op Woensdag 28 en Donderdag 29 Sèptembec hebben op de mili
taire schietbanen te West-Souburg schietwedstrijden plaats gehad
van het Zeeuwsch Verbond van den Bijzonderen Vrijwilligen Land
storm, waarvoor uit de geheele provincie groote belangstelling bestond.
Woensdag bracht generaal Duymaer van Twist 'n bezoek bij de schiet
wedstrijden. Bij aankomst van het gezelschap maakten we deze foto
De deelnemers van de schietwedstrijden posee
ren gedeeltelijk te midden van autoriteiten.
wethouder, en burgemeester Van Woelderen verlaat generaal
'k E zó al is 'edocht, 'oc mot da noc wè weze, i je in een
vremd land zit, zó mae glad alleenig, en je dienk dan is terug
an je durpje, wae je misschien nooit mi vrom komt. Da mot
toch wè een aorig 'evoel weze, ee En daevoe docht ik noe eige-
lijk, je schrief noe wè altied over 't durp, Pier, mae ie mos noe
toch eigelijk ok is zó schficve uut den tied toen a al die menschen
die noe in den vremde bin, 'ier waere. 'k Mo je zegge, 'k bin
d'r an'ekomme deur die Juffrou uut Indië die mien een brief
schreef. Ja, 'k je nie alles 'ezeid, wat a 'eur schreef, wan da
gae noe nie an, mae je kunt er je natte vienger op legge, di ze
't geimwee 'ad. Kiek is 'ier, Pier, schreef ze zó, je mó nie dienke
dat niks is, i je gin lekkeren bleik mir achter j'n uus 'eit, al
leenig mae zo'n 'of mie allerleije vuulte, wae je nie in durf kom-
me voe de slangen en zukken aekeliken goed. Je mó nie dienke
dat niks is, a je s'aeves voe j'n uus staet, en t's zó mae op slag
doenker. En dan 'oor je die nikkers spele op zó'n dienk, afijn,
je wor t'r aekelik van, en dan 'oorden ik toch liever Flup van
Bas, i t'n s'aeves op d'n 'ammonika speelden. J'ei 'ier niks,
glad niks, t'is een apeland, dat zeg ik joe noe is.
Afijn, di schreef 'eur noe, en t'is waer, en 'k k 't altied wè
'edocht. Je mó begriepe, di 'k s'nachts noga is drome, en dan
droom ik altied van zó'n land mie iesselijke beesten.
O ja, Juffrou, je mó mae dienke, bie ons op 't durp is 't ok
nie alles, wou 't nie. Noe m'n pas de wienkelweken g'ad, en
wae dat noe voe deugt, weet gin mensch. Nee, wa mot dat noe
op een durp, wae je mae een paer wienkels 'eit D'r is 'eel wat
om te doen 'ewist, di kan 'k je wè vertelle, en ik doch zó noe
en dan 'k wou da 'k mae in Indië zat, dan was ik van 't gemie-
ter of, kiek
Ik wil ik mae zegge, j'eit overk wat. Mae vroeger, ik weet
ik nog zó goed as gistere, dk Kreel van El tegen de waterlei-
dienge was, wan da was tegen Gods gebod, zee t'n. Ie woonden
op 't durp, en d'r was verplichte ansluuting in de kom van de
gemeente, di's waer. En 'um most ook anslute, of t'n wou of
te nie. Mae Kreel was nie mis. Ie liet z'n 'uus in de steek, en
bouwden achter in z'n 'of een nieuw 'uus, en dat lag net buten
de kom, en toen 'oefden *n gin waeterleidieng te nemen.
Ja, dae ku je noe van zegge wi je wil, mae zó'n vint wist toch
mae wat of t'n wou, en di's toch 'eel wat anders as tegeswoor-
dig.
Noe de menschen nie vee principes mi, ze vinden 't k lank
k goed a de zaeken meseeren, en de rest, o mae 1 Een groote
bek opzette, net k de kommenisten bie de openienge van de
Kaemer. Ik vraege wi je dae noe toch an 'eit.
Nee, den ouwen tied, Juffrou, dae kunne wulder van mee-
praete. Ik weet ik nog goed, di d'eeste slooirfiets op 't durp
kwam. M'i toen den ouwen Vogelaer as burgemeester, en die
kwam elke merge oin een ure of tien op 't raed'uus, en omdat
t'n k een ouwe man was, gieng t'n altied een bitje zitte slaepe,
wan d'r was toch nie vee te doen.
Afijn, d'r komt dae zó'n stoomfies, en die diengen maekten
toen nog een leven dat 't nie om uut t'ouwen was, en net voe
't raed'uus 'ieuw 't dieng stille, mae de vin:, die t'r op zat,
liet t'n mae roenke. Afijn, de burgemeester wor wakker, en
'um is kwaed da t'n uut z'n slaep is g'aele, en te keere gae, en
de veldwachter, en persesverbaal. En 'um zee D'r kom nooit
van z'n leven mir zó'n dienk bie mien op 't durp, ammen 't
leven, dae
Mi ja, dk gieng toch nie, di begriep je. O ja, die ouwen tied,
dae zou ik je nog wat van kunne vertelle, di's waer.
Mae lae m'n 't noe mae bie den nieuwen 'ouwe, di's toch
beter.
Kwa, mae 'k schee d'r uut ok, 't «s wee een kantje, 'k zi
verentig nog een echte schriever worre. Allee, de groerenisse.
