De plaats waar Dr. Bernatzik de
vogels het eerst bemerkte.
Ben oude lepelaar keert
het nest terug,
storten zich op
om gevoederd
te worden.
uitgestorven zou
zijn. Uit zijn jon
gensjaren herinner
de de geleerde zich,
dat hij deze fraaie
vogels, alsmede tal
van zilverreigers,
vaak bespied had
(de Neusiedlersee
was toenmaals nog
geen door menschen
bezocht oord) en hij
besloot zoo spoedig
hij in 't vaderland
terug zou zijn een
onderzoek in testel
len. Toen hij be
merkte, dat 't meer
inmiddels een va-
cantieoord was ge
worden, vreesde hij
tevergeefs op zoek
te gaan. Maar na
een moeizamen en
ontzaglijk veel ge
duld eischenden
tocht door riet en
moeras gelukte het
hem 'n broedende
lepelaars-kolonie te
ontdekken,juist aan
dat gedeelte van
den oever, waar
Jonge lepelaars op het nest. moeras en veen zich
drie kilometer diep
uitstrekten en
waar de menschen veiligheidshalve niet kwamen. In zijn
opvouwbare kano lag Dr. Bernatzik weken lang te loeren op
de vogels. Toen deze eindelijk met zijn tegenwoordigheid
vertrouwd waren geraakt vlogen zij rustig af en aan en kon
de ontdekker met behulp van de apparaten, die hem in Afrika
ook reeds zulke goede diensten hadden bewezen, de prach
tigste opnamen maken.
Niet alleen trof hij aan de Neusiedlersee een kolonie van
meerdere honderden lepelaars aan, hij ontdekte tegelijkertijd,
dat een 60-tal zilverreigers, welke men in de Duitsche landen
eveneens voor uitgestorven hield, hier hun nesten bouwden en
hun jongen grootbrachten.
Onnoodig te zeggen, dat de mededeeling van Dr. Ber
natzik, welke van overtuigend foto-materiaal vergezeld ging,
de wereld der geleerden met verbazing vervulde. De pogingen,
die hij aanwendde om de broedplaatsen op de lijst der natuur
reservaten genoteerd te krijgen, waardoor zij wettelijk be
schermd zouden zijn, mislukten. Maar het is de oprechte
wensch van den ontdekker, dat de menschen in de toekomst
deze zeldzame vogels evenmin zullen weten te bereiken, als
in het verleden het geval was.
Zoo worden de kleinen gevoederd. De jonge lepelaar haalt met
zijn nog weeken snavel zijn diner uit den krop van den ouden.
