ostehvaü
RYMEN
582 VRIJDAG 7 OCTOBER 1932
No. 19
De melkophaaldienst voor de
fabriek een aardig herfst
plaatje van onder Koewacht
Controle op den
weg onder Sluiskil.
Het kostelijk lande
lijke Zuiddorpe.
Nog even tijd voor de arbeid
begint: een Axelsch tafereeltje.
Een typisch kijkje in Westdorpe,
het vijf kilometer lange dorp.
van eenen ouden Heer
lek sat laest in myn hof, daer las ick de courant,
en spiedde naer het nieuws in 't dierbaer Vaderland
En las van velerlei, het kon my niet bekooren
Wat heit de nieuwe Tijd veel vreucht en glans verloren
So als het vroeger was, men leefde op syn gemack
Hoe droevigh is het tans. Men springt wel van een dack
met eene parapluie, men vliegt hoogh in de lucht,
braveert de swaertekracht, is nergends voor beducht;
Men is so roeckeloos, men speelt maer met syn leven
om als een vogelkyn door 't hooge swerck te sweven
Eilaas, hy is voorby. de goede oude Tyd,
waarin men by het vier een rustigh kaertje leid,
en vroolik lacht en praet van de gebeurlyckheden,
spieghelend in de jeugt, het barnende verleden.
Thands is de haerd geblust, men sit by yzren pypen,
waerin heet waeter kookt, men kan de armoe grypen,
nu 't lustigh kolenvier voor de centrale zwond:
En van meer nieuwigheyd doen de couranten kond 1
Men wil thands naer de Maen, de zilvren Nachtgodin,
't Gestarnte dat beschynt der jonghe lieden Min
Het so geliefde beeld van d'oudere poeeten
Men wil Haar grypen, maer, wie kan sich zulks vermeten
De waereld dryft ghewis in 't achterst van haer baen
Why gaen, eilacie, jae, why ghaen thands naer de maen
Dat is myn overdencking en die soudt ghy weten
Oost-Zeeuwsch- Vlaamsch weidelandschap op een zonnigen herfstmiddag.
