m
m
Twaalf uur
de menschen stroomen langs
de plotseling drukke straten.
r gebeurt zoo veel op één dag en op deze wereld
met zijn millioenen menschen, en we weten van
zoo weinig. De krant brengt ons wel berichten, van een
moord hier, een ongeluk daar, maar dat alles gebeurt
in zoo onwezenlijke verten, dat het niet méér is dan
een interessant verhaal, dat we even lezen en dan ter
zijde leggen. We kunnen niet alles in ons opnemen, het
is ons niet mogelijk, en het is maar goed ook. Het leven
zou niet te verdragen zijn, indien wij alle vreugden en
alle verdriet van alle menschen in hun vollen omvang
moesten meemaken. Daartoe is de enkele mensch niet
in staat, hij heeft reeds genoeg aan wat hij in eigen om
geving hoort en ziet.
Toch is het goed, bij
tijden eens te bedenken
wat gebeurt er nu op dit
oogenblik? Waarmee hou
den de menschen zich
bezig Hoe stort de vol
heid van het leven zich
uit over de millioenen die
de aarde bewonen
Dit alles te bedenken
heeft een leerzame zijde.
Allereerst leeren we er uit,
dat de wereld heusch niet
uitsluitend om ons eigen
persoontje draait. Dan
kunnen we beseffen, dat
er ook altijd veel verdriet
en leed is, zelfs al brengt
ons het leven vandaag
vreugde. We voelen ons
opgenomen in het groote
verband, dat Leven heet,
en waarvan we deel uit
maken. We verliezen de
begrenzingen uit het oog
en kijken een oogenblik in
het stereoscopisch gewoel
van de wereld.
Wat wil het niet zeg
gen, als we cijfers zien
Berlijn per jaar 27600
ongelukken.
de scholen gaan uit
de bakker
haalt deoverge-
bleven broodjes
uit z'n mand.
