Het twaalfuurtje
in de huishoud
school.
J De groenteman
komt voor den
Trams wisselen
van conducteurs.
No. 19
Berlijn 20100 café's en restaurants.
Berlijn 6300 doktoren.
Berlijn 900 bruggen.
Wat zegt dit alles, als we het zoo lezen
Maar als we het leven een oogenblik bezien in
de aanwezigheid van een enkel oogenblik
De klok slaat 12 uur, wat gebeurt er in de stad
Twaalf uur: de fabrieken gaan uit en de kan
toren, de menschen stroomen langs de plotseling
overvolle straten.
Twaalf uur de scholen loopen leeg, de jeugd
trekt spelend en kattekwaad uithalend over de
trottoirs.
Twaalf uur een trein vertrekt.
Twaalf uur een auto rijdt tegen een boom
gewonden, eerste-hulpbrigade, ziekenhuis.
Twaalf uurde juffrouw in den
chocolade-winkel windt de klok op.
Twaalf uur honderden vrouwenhan
den snijden boterhammen, duizenden
koppen en bekers vloeien vol melk en
koffie.
Twaalf uur de kunstschilder neemt
zijn vouwstoeltje op.
Twaalf uur de telephoon rinkelt.
Twaalf uurJuffrouw Jansen krijgt
ruzie met juffrouw Pietersen over het
verstopte riool.
Twaalf uur de bakker haalt de over
gebleven broodjes uit zijn kar.
Twaalf uur in de goot van het abattoir
stroomt het bloed.
Twaalf uur de zieke draait zich moei
zaam om.
Twaalf uurwat gebeiïrt er niet in
zoo'n ondeelbaar oogenblik Men zou
zoo even overal tegelijk
moeten zijn, om het leven
VRIJDAG 7 OCTOBER 1932
koffie wordt gezet
in al zijn uitingen te betrappen. Nu jak
keren we met het foto-toestel haastig
van de eene plaats naar de andere, trach
ten den tijd te vlug af te zijn.
Zal het lukken
Twaalf uur: laatste slag: de laatste
maal klikt het toestel.
De mensch dreigt in de veelheid
verloren te gaan. Dit is het meest be
angstigende symptoom van onzen tijd.
De steden breiden zich uit tot monster
achtige stapelplaatsen van menschen en
materiaal, het dringt zich op, en ontneemt
en op de hoeken
van de jfrafen groeit
de drukte rondom het
spelende pierement.
Foto's uit
Vtissingen.
aan den enkeling de rust, die hij dik
wijls zoo zeer behoeft. Hij moet zich
onwillekeurig een nummer gaan voe
len, een onderdeel van een reusach
tige machine. Is daarom onze tijd zoo
arm aan romantiek Kan hij daarom
alleen de werkelijkheid verdragen, is
hij daarom nuchter en zonder idealen?
We moeten het leven weer trachten
vrij te maken van de beklemming
door de veelheid, die overdondert.
We moeten ons van tijd tot tijd
isoleeren, om een oogenblik al
leen te staan, als eenzaam mensch
in de groote wereld, en van aan
gezicht tot aangezicht met het
leven. Dat kan een steun zijn,
een troost. Geen onderdeel van
een machine, maar een levend
mensch, die het leven klop
pen voelt in zijn bloed.
Uit zulke momenten kan
de kracht ontstaan, om het
leven dapper te dragen, en
met vreugde. Is de mensch
hiertoe nog in staat Zijn
ooren zijn doofgeschreeuwd door malaise-
kreten, die den ondergang der wereld profeteeren.
Geloof er niet in. Geloof in de overwinnende kracht
van het leven, geloof aan de kracht in u zelf, die ber
gen kan verzetten. Laten we ons niet overgeven aan de
sentimenteele overwegingen van zwartkijkers, maar
het leven dapper aanvaarden, in het besef dat het voor
ieder van ons iets goeds te brengen heeft
