MHHpimgg
VRIJDAG 14 OCTOBER 1932
gggg3BBB8'B|M|flgg3*W
No. 20
9iet tijk buiten tëutofta.
SPOORBRUG OP JAVA, OP DE
LIJN BANDOENG-POERWAKAR-
TA DERTIEN VAN DEZE BRUG
GEN MOESTEN OP DEZE LIJ
NEN OVER RIVIEREN EN RA
VIJNEN GEBOUWD WORDEN.
Milly legde de plaat
op, draaide de veer aan
en trad achteruit, om te
ontsnappen aan het af
schuwelijke geschetter uit
den koperen toeter. Het
schaterde en kraakte en
knetterde en schalde en
Milly kromp ineen, en de v
stond zich in de handen
te wrijven.
„Heerlijk! - Keurig!" jSgfifl
rumoer heen te schreeu-
wen. „Zet u nu maar
af."
Milly deed het snel.
„U zult wel denken,
dat ik een buitengewoon
slechten smaak heb,"
sprak Jimmy toen, „maar tJUUS^/ÊESBÊ
ik huur 'm heusch niet
voor mijn eigen pleizier."
„Gelukkig," zei Milly met diepe overtuiging.
„Er woont een ouwe dame naast me, ziet u,"
legde de jonge man uit, „en die heeft een gramo-
foon, en als die speelt, kun je in mijn kamer gewoon
geen steek hooren. Er is gewoon niet met haar te
redenceren maar misschien wordt ze een beetje
inschikkelijker, als ik haar eens flink op de Ko
ninklijke Koperslagers getracteerd heb. Denkt u
niet
„Waarschijnlijk wel," zei het meisje lachend.
„Dus zal ik hem graag voor een week huren,"
zei Jimmy. „Wat ik zeggen wou als u hier
pas bent, hebt u zeker het heerlijke uit
zicht
„Dat wordt dan tien shilling voor de machine
en drie voor de plaat," zei Milly vlug. „Acht
shilling.
„Alstublieft. Als u soms het uitzicht
„Mag ik dan uw adres even
„O ja," sprak Jimmy berustend. „Flatgebouw
Carlton, Riddlestraat 10, eerste verdieping
Milly liet haar potlood vallen. „Pardon hoè
zegt u
Jimmy herhaalde het adres, en juffrouw Bran
don keek den vroolijken jongen man met toornige
blikken aan. Maar zij bedacht, dat er eigenlijk
geen persoonlijke kennismaking had plaats ge
vonden, dus zij bedwong haar lust om een paar
waarheden te zeggen, en schreef het adres neer
in een rij vinnige halen.
„Goed meneer," zei ze. „Ik zal 't instrument
laten bezorgen, vanmiddag
„Prachtig," zei Jimmy opgetogen. „Maar nu
over dat verrukkelijke uitzicht van den
„Anders niets noodig, meneer
„Ja da's het mooiste plekje van de heele
streek, en als u 't eens zien wilt ik.
„Anders niets van uw dienst vroeg Milly
op onheilspellenden toon.
„Nee, dank u maar ehwaarom bent u
ineens zoo boos
„Goeden morgen," zei Milly, en *n minuut later
zag Jimmy dat hij buiten stond, zonder zelf te
weten hoe hij daar kwam.
Het werd een drukke dag, en de avond was al
tamelijk gevorderd, toen de heer Morton thuis
kwam. Een blik door zijn kamer overtuigde hem
dat de jonge dame uit den muziekwinkel haar
belofte niet was nagekomen.
„Nu is 't ding er toch niet," mompelde hij. „En
fin, dan morgenavond."
in dc aangrenzende flat bleef alles stil, dus begon
Jimmy een kwartiertje later weer naar Madrid
te zoeken. Hij had de koptelefoon aan en draaide
en draaide, en zijn oogen staarden naar het plafond.
Op hetzelfde moment brak er in de aangrenzende
kamer een teugelloos rumoer los.
Jimmy kreunde. Hij deed zijn instrument af en
luisterde. Het tumult duurde langer, was erger
dan hij het den vorigen avond maar had kunnen
vreezen.
Maar had hij dat afschuwelijke getetter al niet
meer gehoord Zóó'n lawaai kon alleen een gramo-
foon van 't jaar nul maken, met medewerking
van de Koninklijke Ketelmakers Keet Ja, er
viel niet aan te twijfelen, 't was zijn gramo-
foon maar hoe dat mensch naast hem er aan
kwam
„Ah riep Jimmy. „Ze hebben 't ding per abuis
aan de verkeerde deur afgegeven En die ouwe
tante pakt maar uit, en speelt er maar op, zonder
permissie Hoor nou 't is gewoon niet uit te
houden
Hij liep naar den muur, en hief de vuist om te
bonzen, zooals den vorigen avond maar hij herin
nerde zich de toen geleden nederlaag. Hij bleef
staan, tot de Ketelmakers opnieuw hun schets
begonnen toen draafde hij naar de deur, en de
gang door, en hij hamerde op de deur van de aan
grenzende flat.
„Hé!" schreeuwde hij. „Da's mijn gramofoon.
Hou op hoort u niet en geef hierHoe
komt u er bij"De deur ging open, en hij staar
de Milly aan. „Zoo, bent u er zelf mee? U hebt 'm
op de verkeerde flat bezorgd. Ik zei nummer tien
één deur verder. Misschien wilt u even tegen de
ouwe juffrouw zeggen
Milly liep naar binnen en zette het instrument
af. „Ik wou 't alleen nog maar even probeeren,"
zei ze, „vóór ik 't afleverde. Ik houd 't heusch
niet langer op m'n kamer dan absoluut noodig
is."
De mond van den heer Morton viel open. „Uw
ka-kamer stotterde hij. „U wilt toch niet
zeggen
Juffrouw Brandon maakte een stijf buiginkje.
„Ja, maar ehstond Jimmy, duizelend,
„ehWild keek hij rond, waarheen hij zou
kunnen ontsnappen, ,,'t Spijt me verschrikkelijk
dat ik ouwe juffrouw gezegd heb en zoou
bent toch niet boosik bedoel, ik wist heele-
maal niet
„'t Komt er niets op aan," zei Milly kortaf.
„Neemt u alstublieft uw instrument mee u
hebt ervoor betaald. Ik zal die week met het
Koninklijke Koperen Ketelmakers Corps wel
dóórkomen."
„O maarik denk er natuurlijk niet over,
u met dat afgrijselijke leven lastig te vallen,"
zei Jimmy. „Ik dacht
„Neem dat ding alstublieft direct mee," hield het
meisje vol.
„Ik vraag u heel ernstig excuus
„Heelemaal geen reden voor."
„Ik hoop, dat u 't me niet al te kwalijk zult
nemen...." ging de ongelukkige Jimmy voort.
Toen, met een blik naar Milly's afgewende
hoofd, met opgeheven kin, slikte hij stevig. Hij nam
het rampzalige muziektoestel op en vertrok
zwijgend.
Toen de heer Morton weer op zijn kamer was,
besteedde hij de eerste drie minuten aan het
systematisch versnipperen van de plaat „Over
werk op de Scheepswerf" waarna hij de stukjes
in den haard wierp en met grimmige vreugde
zag vervlammen en verschrompelen.
Als hem niet tijdig te binnen was geschoten, dat
de gramofoon zijn eigendom niet was, had hij die
hetzelfde lot laten ondergaan. Hij keerde het
ding den rug toe, en begon weer aan zijn twee-
lamps-toestel te draaien. Maar Madrid interes
seerde hem niet meer. Hij deed de koptelefoon
af en ging zitten luisteren naar.... niets. Want
ook in de aangrenzende flat bleef het doodstil.
Eindelijk stond Jimmy op. Hij ging langzaam
naar de deur, en kwam wéér terug. Op 't zelfde
moment werd er op zijn deur geklopt een zacht,
beschroomd klopje.
„Binnen," riep Jimmy verstrooid, zonder om
te kijken.
Toen hoorde hij een zacht stemmetje.
„Als u die plaat soms niet noodig heeft
wil ik 'm wel terugnemen.
Jimmy keek om.
„Dank u," zei hij. „Ik heb 'm al in 't vuur
gegooid."
Er kwam een pauze.
„Ik ehik ben misschien een beetje on
redelijk geweest gisteravond," ging Milly voort.
„Ik had niet door hoeven spelen maar ik was
woest enenfin, als u dat óók niet kwalijk
neemt, zijn we quitte."
„Oh ehzoo'n ergen last hèd ik er eigenlijk
niet van," zei Jimmy, totaal verslagen. „Ik was
alleen een beetje kriebelig, omdatenfin, u
begrijpt me wel als je altijd alleen bent
U kunt gerust spelen zooveel u wilt."
Het werd weer stil, en Jimmy keek naar den
vloer, waar de hak van Milly's rechterschoen
bezig was, driehoeken te trekken. Zoo bleef het
twee minuten lang. Toen kuchte de heer Morton,
en hij haalde diep adem.
„Als u hier pas zoo kort woontbegon hij.
„Pardon
hebt u zeker 't heerlijke uitzicht boven
van den Wandelberg nog niet
„O ehnee."
„Aheml Dat is wezenlijk iets buitengewoons,"
ging Jimmy voort.
„Dat heb ik al meer hooren zeggen," sprak
Milly beleefd.
Jimmy trok zijn das recht. „Misschien als u
't prettig vindt ik bedoel, ik zal 't heel prettig
vinden, om 't u eens te laten zien."
Milly's oogen keken op uit het neergebogen
hoofdje.
„Heel graag," zei ze.
