614 VRIJDAG 14 OCTOBER 1932 No. 20
Enkele minuten
voor de landing.
naar een hotel, dat dicht
bij was, en telefoneerde
naar de vlieghaven den
gelukkigen afloop. De
machine kwam mij halen
zij daalde op het water.
Uit de cabine zwaaide de
piloot mij met een bos
bloemen een groet toe
de monteur waadde naar
den kant en droeg mij
weer in het vliegtuig.
De instrumenten wezen
aan, dat ik op een hoogte
van 7300 Meter naar be
neden was gesprongen, 45
kilometer had ik door de
lucht, zwevende aan mijn
parachute, afgelegd, in 'n
tijd van 28 minuten. Ik
had het wereldrecord op
mijn naam."
(WERELDCOPYRIGHT
PRESSEBERICHT)
Zij springt.
Het watervliegtuig is op
het meer gedaald om de
koene springstee af te
halenDe monteur draagt
de nieuwe wereldrecord-
houdster aan boord.
Onmiddellijk nadat de parachute zich geopend
had ik had uit voorzichtigheid onmiddellijk
aan den handgreep getrokken doorstroomde mij
een onbeschrijfelijk geluksgevoel. Ik zag naar bene
den, waar zich de Holsteiner meren in lange rijen
uitstrekten. Ik dacht boven Kiel te zullen zweven,
maar de wind draaide en ik dreef naar links af.
Hoe genoeglijk klonk mij het gebrom der motoren
van ons vliegtuig, dat om mij heen vloog, in de
ooren. Ik haakte mijn zwemvest los en zwaaide er
mee naar de inzittenden. Duidelijk kon ik zien, dat
zij mijn groet beantwoordden. Maar tevens zag ik,
dat ik in groot gevaar verkeerde in het Sedenter
meer terecht te zullen komen. Waar zou ik landen
Van minuut tot minuut veranderde het landschap
onder mij. Nadat ik over een groot bosch gezweefd
had, zag ik een plek, waar ik moest trachten te
dalen, wilde ik niet in het water terecht komen
Ik ging scheef hangen, trok de eene helft der
koorden naar mij toe, waardoor het mij gelukte
Voor de opstijging wordt
het valscherm nog eens
op den grond uitgespreid
en zorgvuldig nagezien.
de oppervlakte van
mijn valscherm in te
korten en het boven
dien wat richting te
geven. Op 50 Meter
hoogte gooide ik mijn
handschoenen en m'n
zwemvest ais ballast
naar beneden, en een
paar seconden later
daalde ik op een wei
land, driehonderd me
ter van den waterkant.
Ik nam mijn scherm
onder den arm, holde
