ieU dooi ons land.
DE HEMBRUG OVER HET NOORDZEE-KANAAL BIJ ZAANDAM.
„Ik geloof nooit, dat 't dat is," antwoordde Jimmy. „Ik ken iemand, die
buitengewoon veel studie van oogen gemaakt heeft. Een vriend van me. Ik
wou, dat u hem eens uw oogen liet onderzoeken."
Mijnheer Biggs keek Jimmy aan met een eigenaardigen blik.
„Waar woont hij gromde Fielding.
,,'t Is geen reclame-mensch," zei Jimmy. „Hij oefent alleen maar op re
commandatie practijk uit. 't Lijkt me 't beste, dat ik hem maar eens hier
stuur."
„Een uitstekend idee," vond de geestelijke.
„Ik zal zien of hij morgen kan," zei Jimmy. „Als u dan dien dag van 't
kantoor wegblijft
„Hoe gauwer hoe beter," zei mijnheer Biggs.
Fielding verzette zich nog wat tegen het voorstel, maar gaf ten slotte toe.
Jimmy en de predikant verlieten sanien Huize Septon.
„Schaapskoppen," zei laatstgenoemde opeens, zonder de minste aanlei
ding.
Jimmy keek hem snel aan.
„U hebt het geraden," antwoordde hij.
De oude oogarts met den witten baard verbond de oogen van den heer
Fielding.
„Het verband moet er een week omblijven," beval hij.
Zeven dagen later kwam hij terug. De vrouw en dochters van Fielding
waren in de ziekenkamer, begeerig om den uitslag van de operatic te vernemen.
„Ik heb goedgevonden, dat u er bij kwam, op voorwaarde dat u zich vol
komen stil houdt," zei de specialist. „Wilt u zoo goed zijn, dat gordijn even
dicht te trekken
Het verband werd afgenomen. De oude man met den witten baard knikte.
„De operatie is uitstekend geslaagd, meneer Fielding," zei hij. „U zult
voortaan beter kunnen zien, dan u zich van jaren herinneren kunt. U zult de
eerste dagen nog een schermpje of een donkere bril moeten dragen, als u bui
ten in den zonneschijn komt."
,,'t Is gewoon een wonder I" riep mevrouw Fielding uit. „U schijnt bui
tengewoon handig te zijn..
„tj^t ben ik ook," zei de oogarts koeltjes. „Als een mensch jarenlang
enkele uren per dag besteedt, om zich in een bepaalde operatie te oefenen,
móet hij daar wel erg handig in worden."
Hij wachtte.
Ik geloof niet, dat ik nog terug zal hoeven komen," zei hij veelbeteekenend.
„O! Uw honorarium Natuurlijk. Mijn vrouw zal even een cheque voor
u invullen. Hoeveel is het
De man met den witten baard glimlachte.
„Tweehonderdvijftig pond."
Fielding schrok even.
„Dat is nogal veel," zei hij.
„Het is mijn prijs, mijnheer. Maar als u liever blind had willen worden
„Nee, nee. Schrijf maar even een cheque, Martha," zei Fielding vlug tot
zijn vrouw.
Mevrouw Fielding verliet de kamer, en kwam kort daarop terug met de
cheque, die zij den oogarts overhandigde. Deze glimlachte en stak het papier
tje in zijn portefeuille.
„Het is niet ongebruikelijk," merkte hij daarna op, „dat de patiënten,
buiten het honorarium, nog een klein geschenk geven..
„Groote hemel riep Fielding uit. „Is uw honorarium al niet groot
genoeg
„Voor de omstandigheden precies groot genoeg," gaf de specialist ten
antwoord; „maar...." Glimlachend maakte hij een wuivend gebaar met
de hand.
„Een.... een geschenk," zei mevrouw Fielding weifelend. „Als.. als
't gebruik is. Maar ik weet haast niet.
„Zal ik u zeggen, wat ik graag hebben wou
De oogarts ging naar.Enny toe.
„Hiermee ben ik volkomen tevreden," zei hij.
„Maar mijnheer I" riep mevrouw Fielding, terwijl het meisje trachtte,
haar hand los te wringen, „bent u gek geworden 7"
„Heelemaal niet," was het antwoord. Toen ging de oogarts met de hand
over het gezicht. De witte baard verdween, en tegelijkertijd verscheen in het
halflicht der kamer, als een winterzonnetje door de mist, het roode hoofd van
Jimmy Harringway.
,,'t Is Jimmy I" riep Cherry.
Het kostte moeite, Fielding te beletten, het laatste lichte verband van
zijn oogen te rukken.
„Je wilt toch niet zeggen, dat die kwast mijn oogen genezen heeft
riep hij.
„Ik heb mijn portie van de overeenkomst vervuld," zei Jimmy.
„Hoe is 't mogelijk Maar ik heb gezien.Enfin, je hebt 't gewonnen
ik zal mijn woord houden."
„O Jimmy," zei Enny dien avond, toen zij aan het hek afscheid namen,
„ik had nooit gedacht, dat je zoo knap was."
„Zoo héél buitengewoon is 't niet," antwoordde Jimmy lachend. „Ik
heb vijf jaar in de medicijnen gestudeerd, onder den naam Harris, en ik heb
me gespecialiseerd in oogziekten."
„Dus je bent dokter I"
„Ja," antwoordde Jimmy. „Ik heb me nog niet gevestigd, maar nu ik
eenmaal zeker genoeg van mijn zaak ben, zal de practijk wel komen."
„Je moet toch een massa oefening gehad hebben, om die operatie voor
vader er zoo goed af te brengen 1"
„Oefening I Dat zou ik denken. Met schaapskoppen kom je een heel
eind."
Enny wist niet, wat hij hiermee bedoelde, maar dat kwam er niet op aan.
„En vader dacht, dat je zoo'n domoor was."
„Waaruit te leeren valt, dat een mensch nooit naar den schijn moet
oordeelen," zei Jimmy lachend, en hij kuste haar goeden nacht.
EINDE.
