No. 25 VRIJDAG 18 NOVEMBER 1932 779
Ter verduidelijking van de situatie als het mes valt
(bij den pijlhoofd en een gedeelte van den nek van
hout (wit gedeelte) sluiten aan bij het lichaam op tafel.
De griezel-sensatiezooals men ziet is
natuurlijk ook de hals van hout gemaakt.
De situatie op en onder de tafel
wanneer de onthoofding zelf begint.
het gedeelte schouders en rug van den man,
dat nu onder het tafelblad was, werd n.l. aange
vuld, ook van hout, zoodat dus hoofd, hals en
schouders, die boven de tafel te zien waren, alle
van hout waren. De schetsteekening verduidelijkt
het geval. Op de plaats van den hals, waar het
mes viel, was in een opening een dun fleschje
verborgen de roode vloeistof uit dit fleschje, dat
door het mes stukgeslagen werd, moest 't bloed van
den onthoofde voorstellen. Men ziet, dat alles dus
zoo echt mogelijk was. Het luikje in de tafel was
aan alle kanten bekleed met de stof van het tafel
laken, nauwkeurig uitgeknipt, zoodat aan boven-
en onderkant het patroon aansloot aan het kleed
over het vaste gedeelte der tafel. Op de foto hebben
wij met een zwart streepje aangegeven, waar de
scheiding tusschen tafelblad en luikje wasin
werkelijkheid was dit natuurlijk niet te zien.
Wanneer nu met de noodige hokus-pokus de
man op de tafel was uitgestrekt en het groote
mes aan het publiek was getoond, kwam het moei
lijkste oogenblik. Prof. Vanek liep dan een beetje
heen en weer over het tooneel, alsmaar pratend en
redeneerend over de nooit vertoonde sensatie, die
weldra zou komen hij bleef nu en dan staan, liep
weer verder, stond eens stil bij de tafel, wandelde
af en aan steeds pratend bleef weer even rus
ten bij de tafel. Snel werd dan een veer in de ta
fel in werking gebracht, waardoor het luikje werd
omgedraaid - op het oogenblik dus dat prof. Vanek
vóór den man stond. Diens hoofd was nu onder de
tafel in veiligheid, het houten hoofd was boven
gedraaid, prof. Vanek keek tijdens zijn wandeling
en zijn „smoesje" tot het publiek of alles goed aan
sloot, en praatte nog even verder.
Dan viel het mes, het hoofd lag los op tafel,
het bloed vloeide. Tijdens de opwinding in de zaal
was het voor Vanek natuurlijk gemakkelijk de
veer weer in te drukken, zoodat het luikje opnieuw
draaide en de man zijn hoofd weer op tafel kon
leggen. Hij knipperde met zijn oogen, bewoog
voorzichtig zijn hoofd en sprong van de tafel.
Daarmede was de sensatie van den onthoofde
die weer levend werd voorbij.
te verliezen, is natuurlijk heel eenvoudig of eigen
lijk niet zoo eenvoudig. Want het kwam er op aan,
dat alles precies paste tot op den millimeter, dat het
imitatie-hoofd volkomen geleek op het hoofd van
den man op de tafel, en natuurlijk, dat de goochel-
trucjes niet verraden werden. Dat laatste behoeft
er eigenlijk niet bij gezegd te worden 'n goochelaar
die zijn trucjes niet verborgen kan houden, kan
beter een ander beroep zoeken.
Ten eerste was het noodig een houten namaak-
hoofd te maken dit was een blok hout, dat onge
veer den vorm van een menschelijk hoofd had.
Met een soort stopverf, die spoedig hard werd en
niet barsten kon, werd het blok voorzien van kin,
ooren, neus, enz. tenslotte kwam een ervaren
modeleur, die er voor zorgde dat er geen verschil
te zien was tusschen het hoofd van het z.g. slacht
offer en de imitatie, en de grimeur, die haar en ge
laatskleur verzorgde. De tafel, waarop de vertoo
ning plaats had, was met evenveel nauwkeurigheid
en zorg klaar gemaakt. Natuurlijk lag de man al
tijd precies op de
zelfde plaats op
de plek waar hoofd
en hals rustten was
in het tafelblad een
Wat het publiek ziet: het houten
hoofddat precies gelijk aan
het levende hoofd wordt ge
maakt, rust op tafel.
stukje losgezaagd, dat (in
het midden) kon draaien.
De opening was zoo ge
maakt, dat de man zijn
hoofd en een gedeelte van
zijn schouders onder het
tafelblad kon verbergen.
Aan den onderkant van 't
luikje was het imitatie-
hoofd bevestigd, en wei
zoo, dat 't preciesaansloot
aan den rug van den man
