aterit
e?
en.
oe-
tun 1
ien
om
nu
ngew
len
oeide
het
veel
oor
den
ard
dat
ren
oatre.
ten
En het groote bezwaar van particuliere lief
dadigheid was, dat men den oudjes, die de gestich
ten bevolkten, over het algemeen de wet voor
schreef, op een wijze, die thans onze goedkeuring
niet meer zou kunnen hebben. Men nam in dien
tijd inderdaad aan, dat deze ouden van dagen
geen bijzondere menschelijke behoeften meer
bezaten, en dat zij tevreden moesten zijn met
voedsel en onderdak. Daar begon en eindigde
hun leven.
Bijna algemeen werd den echtgenooten niet
toegestaan, samen te blijven.
Hoogstens mochten zij elkaar bij uitzondering
nog eens korten tijd zien.
Hierin zit een geweldige tragiek. We kunnen
ons haast niets tragischer voorstellen dan de niet
noodzakelijke scheiding van oude menschen, die
tientallen jaren hebben samengewoond. Vandaar
ook, dat er velen waren, die liever honger leden,
dan een dergelijke schei
ding te ondergaan.
En toch, er waren
méér schaduwzijden aan
het gestichtsleven.
Er is omtrent deze dingen kortgeleden een uit
gebreide enquête ingesteld, die heeft uitgewezen,
dat het gestichtsleven veel ten goede is veran
derd dat men over het algemeen man en vrouw
niet scheidt, indien dit niet noodzakelijk is, en dat
men met de wenschen
der oudjes veel meer reke-
ning houdt dan vroeger.
Men hoeft op het hofje niet vee
te loopen voor een gezellig praatje.
een prettigen dag te verschaffen, b.v. door het
organiseeren van een uitstapje.
Oud-worden en oud-zijn is niet gemakkelijk te
dragen, zeker niet indien men alleen achterblijft, en
niet de middelen bezit om een vrij bestaan te heb
ben.
Daarom zijn de inrichtingen aan ieder hulpvaar
dig hart aanbevolen.
jt i' fetjjj
waar je
ook gerust binnen
even een kijkje moogt nemen.
Er waren allerlei voor
schriften, die totaal over
bodig waren, en veelal ston
den de oudjes onder een
strenge heerschappij, en wer
den ze als onmondige kinde
ren behandeld.
Wie kent niet de tragische
geschiedenis van 't diaconie
huismannetje in de Camera
Obscura, het oude mannetje
dat niet „van de armen"
begraven wilde worden
In het gestichts- en hofjes
leven is echter een groote
verandering gekomen, sinds
men is gaan beseffen, dat
de ouden van dagen op meer
dingen aanspraak mochten
maken dan uitsluitend op
voeding en onderdak.
Een aardig uoekje
van het hofje bij
de concierge-woning.
Ook in Zeeland vindt
men nog meerdere tehui
zen voor ouden van dagen. Zij zijn en blijven een nuttige
instelling, niet alleen omdat oude menschen door
opname voor gebrek gevrijwaard blijven, maar ook
omdat eenzame oude menschen zonder familie daar
lotgenooten vinden, en dit samenwonen het leven kan
veraangenamen.
De uniforme, verplichte kleeding, die de dragers
dadelijk kenmerkt, is vrijwel verdwenen en de oudjes
genieten een groote vrijheid. En kleine gebeurtenissen
hebben voor deze oudjes dikwijls een kolossale waarde;
zoo is het een prachtige gedachte, die bijna overal
werkelijkheid wordt, den oudjes zoo nu en dan eens
