Wat zij nooit leeren
ii™ iiliÉutfiinww^;
DOOR LUCIAN CARY
®n uuwlU!--4uIMlEfflJS
890
VRIJDAG 9 DECEMBER 1932
No. 28
Timmy Wilkes leunde tegen den muur van de dans-
I zaal in het clubhuis en keek grimmig naar
Johnny Patton, die voor den zooveelsten keer
dien avond met Doris Swope danste. Hij en Johnny
waren vrienden zij woonden samen. Althans zij
deden dat tot voor vier weken. Want sedert dien
tijd had Jimmy zijn vriend niet meer gezien dan
soms toevallig 's morgens bij het ontbijt. Johnny,
die altijd met minachting op meisjes had neer
gezien, was plotseling vervaarlijk verliefd geworden
op Doris. Het was begonnen op een Zaterdag
middag, toen hij op de golf-links met Doris gespeeld
had. Èn sedert dien tijd, zonder een woord van
verklaring, was hij bijna onafscheidelijk van haar.
Jimmy lachte weer grimmig, toen hij zag, dat
Doris haar partner glimlachend aanzag, en Johnny
meteen in den zevenden hemel was. Wat een dwaas.
Doris was een flirt indien Johnny niet geholpen
werd, zou hij levenslang ongelukkig worden. Hij,
Jimmy, kende haar al vanaf de schooljaren hij
kénde haar. Geen vrouw voor Johnny. Maar wat
te doen Ah, nu danste hij met Milly Agnew. Zij
was een aardig meisje even oud als Doris, maar
met tweemaal zooveel gezond verstand. Als Johnny
haar trouwde, zou hij graag getuige zijn. Bovendien
was hij overtuigd, dat Milly van Johnny hield.
Dat was uit alles te merken uit de wijze, waarop
zij zijn slecht dansen verdroeg wat danste de
kerel beroerd en vooral uit de manier, waarop
zij hem aanzag. Zoo keek alleen een meisje, dat
den man tegenover haar graag mocht. Nu maakte
hij zich vrij van Milly om weer op Doris af te ste
venen. De wijze, waarop Milly hem nakeek Hij
moest haar helpen. Johnny ging naar haar toe, en
vroeg haar voor den volgenden dans. Milly danste
uitstekend, maar zijn hart was zwaar.
„Een aardige jongen, die vriend van je," zei het
meisje opeens.
„Ik wou, dat je hem weghaalde van Doris Swope,"
antwoordde Johnny. Meteen realiseerde hij zich,
dat hij zijn gedachten zoo wel wat erg direct uit
gedrukt had.
„Wat schreeuwde Milly bijna. „Wat bedoel
je
„Precies wat ik zeg. Je houdt immers van John
ny"
Milly's mond viel open. „Dat, dat heb ik niet
gezegd."
„Dan wordt 't hoog tijd, dat je het doet. Dat is
wat vrouwen nooit lecren net te doen als een man
en trachten te krijgen wat ze willen hebben."
Milly scheen opeens niet verbaasd meer, of
schoon Jimmy zelf vond, dat hij wel wat vreemd
optrad op z'n zachtst uitgedrukt. Zij keek hem
recht in de oogen.
„Hoe weet je, dat ik van Johnny houd
„O, intuïtie," zei Jimmy.
Milly keek lang voor zich uit. „Veronderstel,
dat het zoo is, hoe zou ik hem dan kunnen krij
gen vroeg ze zacht.
„Recht er op af gaan," zei Jimmy. „Ik wil je
helpen. Kijk eens," vervolgde hij, zich warm ma
kend voor zijn idee. „Morgen is het Zaterdag.
Johnny komt met den trein van 1 uur en Doris
haalt hem af aan het station dan gaan zij samen
golf spelen. Maar ik kom met denzelfden trein
jij haalt mij ook af van het station, en we gaan hen
ongemerkt achterna. We halen ze in op de links, en
stellen een partij van vier voor. Ik speel met Doris,
en jij met Johnny. Hè Gaat van zelf."
„All right," stemde Milly toe. „Je bent een beste
jongen, Jimmy. Ik haal je aan het station af met
mijn two-seater. Maar nu wil ik nog een keer met
je dansen." Zij dansten nog drie dansen. Jimmy
vond haar aardig. Ze was openhartig geweest
ze vertrouwde hem, en ze moest het de laatste we
ken beroerd gehad hebben, wetend, dat Johnny
zoo achter Doris liep.
Dien Zaterdagmiddag liep het mis! Toen Jim
my uit den trein van 1 uur stapte, zag hij Johnny
er ook uit komen. Hij wachtte tot zijn vriend met
Doris, die hem afhaalde, in haar auto vertrokken
was, en ging daarna het perron af, een eindje den
weg terug, waar Milly met haar two-seater stond.
Maar onderweg kregen zij motorpech, zoodat ze
de golf-links pas bereikten, toen de twee anderen
al weer vertrokken waren. „Niets is nog verloren,"
zei Jimmy. „Weet je wat je doet Je komt Maandag
in de stad en je vraagt Johnny met jou uit lunchen
te gaan."
„Hem vragen? Zoo maar?"
„Waarom niet Dat kan hij niet weigeren, en
aan de lunch charmeer je hem zoo, dat hij zijn
hoofd verliest. Voor jou heel eenvoudig. Je kunt
het best."
,,'t Klinkt eenvoudig," gaf Milly toe, „zullen
we nu nog een eindje wandelen 't Is zoo'n prach
tig weer."
Jimmy wist na de wandeling niet, wat hij er van
moest denken. Het was zoo rustig 't leek wel of
zij slechts samen op de wereld waren. Hij kreeg
een vreemd gevoel, bijna pijnlijk. Met een schok
herstelde Jimmy zich. Dat mocht niet. Hij moest
om Johnny denken. Die stommeling Maar hij
moest geholpen worden. Ja het was toch wel een
prettige wandeling geweest, al hadden ze geen van
beiden veel gezegd.
's Maandags tegen lunchtijd werd Jimmy opge
beld door Milly. „Hallo Jimmy haar stem
klonk merkwaardig opgewekt. „Ik heb hem ge
mist."
„Wat
„Ja, ik belde Johnny zooeven op, maar hij
was juist van kantoor om te gaan lunchen."
„Maar kind, dan doe je 't morgen. Heusch, als
hij eenmaal met je alleen is, kan je met hem doen,
wat je wilt. Denk er om, dat je het aardigste en
knapste meisje bent, dat er is. Met jou vergeleken
is Doris niets."
„Ja, ja, ik zal 't doen. MaarehJohnny,
ik zit hier in het restaurant van Millard, kan jij
hier niet komen lunchen Dan kunnen we ook nog
wat dansen. Doe je het Ja Kom dan direct."
Op weg naar het restaurant overdacht Jimmy
de situatie. Hij moest er zelf voor zorgen dat Milly
in contact kwam met Johnny. Hij was er van
overtuigd één uur alleen met Milly, en ze had
Johnny gewonnen. Dat kon niet missen.
Milly was zoo blij hem te zien, dat Jimmy ver
gat zijn spijt uit te drukken, 't Was beroerd er
over te beginnen, maar het kon nu eenmaal niet
anders. „Vraag een stel lui voor Zondagavond bij
jullie thuis, ook Johnny en Doris. Ik zal me op het
juiste oogenblik met de
zorg voor Doris belasten,
jij zorgt, dat je Johnny te
pakken krijgt. We moe
ten een beetje afmaken,
of we komen te laat.
Denk daaraan, Milly."
„Ja," zei Milly, erg
ferm „maar nu moeten
we die heele kwestie even
vergeten 't werkt op
m'n zenuwen."
Het resultaat van dien
middag was, dat Jimmy
zoolang met Milly danste
zij danste ook zoo
heerlijk dat het de
moeite niet meer was naar
zijn kantoor te gaan. Hij
nam haar daarna mee
naar zijn eigen huis om
haar een van zijn jonge
fox-terriers te geven,
waarvan Milly veel bleek
te houden, en vergezelde
vervolgens 't meisje weer
Het monument van graaf Adolf
van Nassau te Heitigerlee. die
in 1568 sneuvelde in den slag
van Heiligerlee. een der eerste
vijandelijkheden van den 80-
jarigen oorlog tegen Spanje.
naar haar huis, om den jongen hond meteen af te
leveren. Hij vond den dag goed besteed, want Milly
had bewijs gegeven veel van honden te houden.
Toevallig was Johnny dien avond thuis
voor het eerst sinds langen tijd dineerden de beide
vrienden samen. Het deed Jimmy goed, en naar
het hem voorkwam, Johnny ook. Misschien zat er
toch nog wel wat gezond verstand bij Johnny.
Alles kon nog wel terecht komen.
Het Zondagavondsouper begon goed. Milly
was op haar stralendst en het gelukte Jimmy
inderdaad Doris van Johnny weg te lokken. Hij
nam haar mee naar de garage om haar den jongen
fox-terrier te laten zien. „Oh," riep ze, „wat een
schat van een beestje Ik neem het mee naar bin
nen om het Johnny te laten zien."
„Johnny heeft gelegenheid genoeg gehad het te
zien," zei Jimmy droog. „Het beestje is geboren
in mijn kennel." Doch het gaf niets. Doris ging met
het hondje naar binnen, naar Johnny. Jimmy
volgde. Wat kon je nu met zoo'n meisje beginnen
Maar Doris was toch niet zoo kwaad als hij had
gedacht. In een meisje, dat van honden hield, moest
toch iets goeds steken.
Nadat alle gasten vertrokken waren, bleven
Jiinmy en Milly nog samen achter. Ze zwegen lang.
,,'t Geeft niets," zei Milly tenslotte.
„Volhouden, Milly," wilde Jimmy moed geven,
„ik" Op dat moment ging de telefoon Milly
nam den hoorn op. „Hallo, Doris hoorde Jimmy
haar zeggen. En na een heelen tijd „Is 't wérkelijk?
Oh, lieve, ik feliciteer je Een plotselinge vrees
greep Jimmy. „Ze zijn verloofd," zei Milly
kalm, na den hoorn neergelegd te hebben. „Johnny
en Doris. Ze hadden eerst nog wat willen wachten
vóór het ons te zeggen. Maar nadat ze vertrokken
waren, vonden ze, dat hun beste vrienden 't dadelijk
moesten weten daarom hebben ze nu opgebeld."
Een stilte viel. Milly zag er prachtig uit, zooals ze
daar stond en hem zoo vertrouwvol aanzag.
„Oh, Milly," zei hij, en deed een stap naar haar
toe. Ze viel haast tegen hem aan. Hij ving haar in
zijn armen op. Haar hoofd rustte tegen zijn schou
der. „Milly," zei hij. Hij wou nog meer zeggen,
maar hij kon niet. Zijn hart verlangde naar haar.
Nooit was er zoo'n meisje geweest als Milly nooit
zou er weer een komen. Zij keek hem aan. En vóór
hij wist wat hij deed, had Jimmy haar gekust. Ze
zuchtte. „Jimmy," zei ze. „Ik houd van je," zei hij.
„Ik.... ik houd van jou," antwoordde Milly
en sloeg haar oogen neer.
„Waarom heb je dat niet dadelijk gezegd riep
Jimmy. „Als je 't me maar verteld had
Even keek ze hem aan, nestelde zich dichter
in zijn armdaarna sloeg ze de oogen weer neer.
„Ik geloof, Jimmy,.... dat.... dat is wat
vrouwen nooit leeren."
