904
VRIJDAG 16 DHCEMBER 1932
No. 29
ren dag en op een zeker uur in de postbus moet
neerstrijken.
Nee, ik heb geen zin vandaag. Mijn schrijf
machine begon vanmorgen al met niet te willen,
en toen ie weer wel wou, wou ik niet meer. En
toen ik weer wou, wilden mijn gedachten niet
mee, en zwierven naar buiten, en er was geen hou
den aan. Ik stormde bij een collega binnen en
riep in wanhoop Vriend, zeg me, waarover moet
ik vandaag schrijven? Den eenen keer schrijf ik
over regen, dan weer over storm, en nu ja,
ga zoo maar door. Het is om wanhopig te worden.
En ik weet niks vandaag, zie je, niks, heelemaal
niks, en als ik aan iets begin, loopt het dood.
Schrijf dan over niets, raadde mijn collega.
Ik kan niets over Niets schrijven, als ik niet
eens over een behoorlijk onderwerp iets kan zeg
gen.
Mist iri het park. Een zonnig beeld
in een vaal grijze omgeving.
Schrijf dan over oude to
rens, zei mijn collega goeiig.
Hebben we pas gehad.
Over Kerstmis.
Ben niet in de stemming.
Nou, over de lente dan, zei m'n collega wanhopig.
Ik zei niks meer en in de zwartst denkbare stemming trok ik af,
vervuld van een hevige woede tegen het schrijversbestaan, tegen
alle mogelijke onderwerpen, en zelfs tegen u, van wie ik veron
derstel, dat ge trouwe lezer zijt van al mijn neergeschreven stem
mingen.
En zie: ik kwam buiten, en daar was de mist. Hij kwam uit
den hemel gevallen als een redder in den nood, want niet alleen
'n Mistige morgen in Middelburg.
Schrijven, schrijven, en
nog eens schrijven.
Stel u voor, dat ik
nu vandaag eens zei: lieve menschen, ik geef er
den brui van, ik heb er geen zin meer in, en ik
doe het niet meer ook. Twee en vijftig keer op
een jaar klim ik in mijn penhouder om jullie te
schrijven, en nu moet het maar eens uit zijn, ik
doe het niet meer!!
Gelukkig ik zei alleen maar stel u voor. Ik
ben heelemaal niet van plan om op te houden
met schrijven, integendeel, ik hoop nog vele jaren
op deze wijze voor het voetlicht te komen. Ik
wilde u alleen maar een oogenblik laten voelen,
dat men niet altijd in de stemming is om te schrij
ven, terwijl het artikel onverbiddelijk op een zeke-
