ERVARINGEN VAN 'N ONSCHULDIG VERBANNENE
Qp CORSICA fn het hartje van het eiland Corsica ligt Corte,
-I een provincie-stadje op de rotsen, tusschen het
wilde kreupelhout. Het is een dood stadje, al
een paar eeuwen lang. Er gebeurt nooit iets. Wat zou er kunnen gebeuren?
Maar er is 'n tijd geweest, dat het wapengekletter in de smalle, steile
straatjes van Corte nooit ophield. Dat was in den tijd, dat de groote Corsi-
kaansche vrijheidsheld Paoli Pasquale nog leefde, en de onafhankelijkheid
van het woeste eiland tegen Frankrijk verdedigde.
De republiek Genua had namelijk haar provincie Corsica verkocht
gewoon versjacherd, alsof het een stal met vee was. Maar Paoli en de zijnen
wilden zich niet laten versjacheren.
Dat is echter lang geleden. Frankrijk is meester op Corsica. Het leven
verloopt er vreedzaam en ordelijk. De mannen werken in de steen- of marmer
groeven, waar de lucht ziedt van de hitte de vrouwen verdienen een aardig
stuk geld in de maccaroni-fabrieken de soldaten, die op de citadel in gar
nizoen liggen, brengen klandizie in de winkels en herbergen. Menige zoon van
de stad Corte heeft nog voor weinige jaren, in den oorlog van 1870/'71, zijn
leven voor Frankrijk gegeven.
Nu gebeurt er niets meer in Corte maar dan ook totóól niets. In de
straatjes woekert het onkruid. Er zwerven ruige zwarte geiten om de kerk heen.
Het stadje lijkt wel uitgestorven, het leven ligt er stil.
Door het gloeien van de middagzon wandelt een man met een blonden
baard langzaam naar het raadhuis. Hij is in het stadje bekend, want hij wordt
vriendelijk gegroet en op het raad
huis wordt hem gevraagd
„Zoo meneer Schwartz is 't
zoover
„Een zoon zegt de man met
den baard.
„Een zoon Gefeliciteerd, mijn
heer 1"
„En nu ik toch hier ben, wou ik,
als vader, 't kind maar meteen aan
geven."
De burgemeester opende de groote
schrijfmap met den dikken, bruin-
leeren omslag. Hij doopte zijn pen
in den inkt, keek op den kalender
en zag op, vragend
„Welke voornamen moet 't ke
reltje hebben
De vader antwoordde, bijna on
middellijk „Alfons Paoli."
Er ging een tevreden lachje over
het gezicht van den burgemeester.
„Aha, Paoli de naam van
onzen grooten vrijheidsheld.... Heel
goed, meneer Schwartz, heel goed.
De jongen zal later trotsch op dien
voornaam—zijn, rekent u daar maar
gerust op. Héél goed, meneer Schwartz!
Alle Corsikanen zullen uw zoon als
een vriend beschouwen, met zoo'n
voornaam
Toen begon hij met zwier de
hand te bewegen en hij schreef
„Voor mij verschenen de Elzas-
ser Heinrich Emil Schwartz, tijdelijk
woonachtig te Corte op Corsica, die
verklaarde Den 9en Maart 1886,
des namiddags om vijf uur, is te
Corte geborenAlfons Paoli, zoon
van Heinrich Emil Schwartz en
Maria Magdalene Lutz, zijne echt-
gcnoote, eveneens tijdelijk woon
achtig te Corte
Foto van Alfons Paoli Schwartz, genomen
bij zijn terugkeer uit Cayenne te Rotter
dam. door den reporter P. C. Ettighoffer.
Aldus beschreven den lOen Maart 1886, des namiddags om twee uur, op
aangifte van den vader, die na voorlezing heeft onderteekend met ons
Mignucci Bartolomeo,
burgemeester van Corte."
II. WAPENGEKLETTER
AAN DEN RIJN
Vermoeid, met groote brokken
ijs in het lage water, stroomt
de Rijn voort tusschen zan
dige oevers de eeuwige Rijn, de
Duitsche rivier, die nu de Duitsche
grens zal worden. Zoo heeft men het te Versailles gewild, aan het einde
van den grooten oorlog en ter bevestiging van dien wil heeft men sol
daten en geschut over den Rijn gezet, op den Duitschen grond.
„Als de vrede geteekend is, zal de bezetting ophouden wordt er ver
klaard en in dit vooruitzicht berust de Duitscher. Hij kan trouwens niet anders
dan berusten.
De vreemde bezetting krijgt intusschen vasten voet in het Duitsche land.
Zij richt er zich in, alsof zij er eeuwig zal moeten blijven. De kazernes worden
met blanke, bruine en zwarte soldaten gevuld, en heele stadswijken worden
er bijgebouwd, voor den nasleep van het bezettingsleger en voor de gezinnen
der vreemdelingen. Hoe zal het
worden
brengen
Wat zal de toekomst
In Baden, aan den overkant
van Straatsburg (nu een Fransche
stad geworden) ligt het stadje Kehl,
onder een helderen Februari-hemel.
De troepen van generaal Hirschauer
hebben het bruggehoofd bezet, en
arrestaties en huiszoekingen zijn in
Kehl aan de orde van den dag.
Men moet zeer voorzichtig zijn om
niet één der talrijke verordeningen
van de bezetting te overtreden 1
Iedere weerbare inwoner moet steeds
een afgestempelden pas met portret
bij zich dragen. De bezettingscom
mandant wil kunnen nagaan, wie er
op straat loopt, wie er van trein of
tram gebruik maakt, wie er in de hui
zen woont.
De veiligheid der bezettingstroe
pen gaat vóór alles Ze vertrouwen
de Duitschers niet.
Vooral degenen, die in den oorlog
hebben meegevochten, moeten scherp
in 't oog worden gehouden. Er wordt
een nieuwe verordening uitgevaar
digd, die zegt
„Eenieder, die vroeger tot het
Duitsche leger behoord heeft, en nu
in het bezette gebied woont, moet,
behalve zijn legitimatie-bewijs, steeds
zijn militair zakboekje en militairen
pas bij zich dragen."
Alle inwoners der streek moe
ten zich melden, hun personeel
opgeven. Wie huizen heeft, moet
een lijst van bewoners opstellen,
en op iedere verdieping van ieder
huis moet duidelijk leesbaar aan
gegeven zijn, wie er daar wonen.
Er mag niets gebeuren zonder
medeweten van het bezettingscom
mando, en natuurlijk heelemaal niets
tegen zijn zin.
