xs
m
n
-
No. 31
VRIJDAG 30 DECEMBER 1932
981
hoorde zij een grove stem achter zich. „Als ik
op m'n dooie gemak loop, doe ik 't nog vlugger dan
Kaftan in galop
Het meisje had geen tijd om hiervan te schrik
ken, want opeens zag ze, even voor zich, ntr.
Raker staan Ze maakte zich zoo gauw mogelijk
uit de voeten en zocht een plaatsje op de tribunes.
Stel je voor, dat hij haar hier eens zag Door het
gehoorde over Kaftan voelde ze zich bovendien
opeens diep ellendig. Plotseling ging een geweldig
rumoer op. ,,Ze zijn af! Ze zijn af 1" gilde het van
alle kanten. Cora trachtte den ren te volgen. Als
'n orkaan zag ze paarden en kleuren voorbij flitsen.
Opeens 'n vernieuwd geschreeuw: „Kaftan! Kaftan!
Kaftan Het bord ging omhoog het was waar
Kaftan had de race gewonnen. Een paar oogen-
blikken stond Cora als verbijsterd. Honderd pond
had ze gewonnen Jerry zou compagnon worden
dit zou hij zeker accepteeren 't was immers
verdiend met zijn eigen vijf pond Ze konden
trouwen Vlug liep ze naar mr. Greyer's stand.
Daar waren de stoel, en 't bord met,ij. Greyer -
De Man Die Altijd Betaalt", maar van mr. Greyer
zelf was geen spoor te bekennen. Ze sprak den
naastbij-staanden bookmaker aan „Weet u
misschien, waar mr. Greyer is
De bookmaker grinnikte.
„Nee miss, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat-ie
'm gesmeerd is
„Ge-ge- wat
„Gesmeerd 1 Er vandoor, als u dat beter ver
staat," was de verklaring.
Het duurde een paar oogenblikken voor Cora
zich de geweldigheid der catastrophe kon realisee-
ren. Met een koud gevoel en tranen in de oogen liep
zij langzaam het veld af, beklom een bus en reed
terug. Ze had zelfs niet meer rondgekeken om mr.
Baker eventueel te ontwijken.
Maar wie Cora den anderen morgen, heldhaftig
glimlachend, het kantoor had zien binnenstappen,
zou niet vermoed hebben, dat mr. J. Greyer haar
zoo schandelijk behandeld had. Vermeld dient
slechts te worden, dat zij even tevoren op haar
spaarbankboekje 100 pond teruggehaald had.
Vóór Jerry, die aan zijn schrijftafel zat of hij
dien nacht geen oog had dichtgedaan, een woord
kon zeggen, mepte zij het geld voor hem neer
„Asjeblieft, 100 pond Geef die aan Baker zoo
gauw hij komt en maak het compagnonschap in
orde. Je moet lef hebben durven wedden",
ratelde zij zenuwachtig.
„MaarCora
„Lieve jongen, is 't niet heerlijk Ik heb 5 pond
op een paard gezet Kaftan heette het dier -
en 100 pond gewonnen. En maak je maar geen
scrupules, dat je nu van mijn geld profiteert, want
ik heb het geld gewonnen met jouw 5 pond. Ik
heb die gisteren van je lessenaar weggenomen.
Baker zag ik ook op de races, maar ik geloof niet,
dat hij mij gezien heeft. Is 't niet heerlijk Nu
kunnen we gauw trouwen, Jerry."
„Goeie hemel vond Jerry zijn stem terug
nerveus zocht hij z'n schrijftafel af „heb je dat
5 pondbiljet van mijn tafel genomen? Maar dat was
valsch Baker had het mij gegeven om het bij de
politie te brengen. En nu heb je het aan 'n book
maker betaald en er 100 pond mee gewonnen
„Net goed Z'n verdiende loon," flapte Cora
er uit. „Ik bedoel.... die bookmakers verdienen
toch genoeg. In elk geval kunnen we hem niet
terugvinden om hem een echt biljet te geven.
Ik hoor den baas in zijn kantoor. Ga nu naar hem
toe en maak de zaak in orde."
„Ja, maar dat geld is verdiend met een valsch
biljet, Cora. Dat mag toch niet."
„Jerry, jongen, je maakt me razend 1 Ga naar
Baker, of ik maak het af met je
De jongeman schoot het privé-kantoor binnen.
Een half uur later kwam hij terug, ,,'t Is in orde,
lieveling," fluisterde hij. „Baker wil jou ook even
spreken."
Cora volgde Jerry. Met een stalen gezicht
luisterde Cora naar mr. Baker's mededeeling
..Miss Lauting, ik wil u er even van in kennis stel
len, dat meneer Dorring vanaf heden is opgenomen
in de firma."
„Heel goed, mr. Baker," antwoordde Cora effen.
„Wel gefeliciteerd, meneer Dorring."
„Als ik niet zeker wist, miss Lanting," zei mr.
Baker opeens, „dat u hier was, zou ik zeggen dat
ik u gisteren hij de Stone-rennen gezien heb."
Cora voelde haar beenen trillen. „Een meisje, dat
ik daar zag, leek sprekend op tl. Ik zou nu wel
graag de brieven hebben, die ik u gisteren gaf. Wilt
u ze mij even brengen
„Ja.... de brieven," stamelde Cora. „Er waren
er veeleh
„Maar juffrouw Lanting heeft ze toch nog afge
kregen," viel Jerry haar in de rede. „Ze liggen op
mijn lessenaar."
Cora voelde een steen van haar borst rollen! Wat
een schat was Jerry toch.
Op dat oogenblik kwam de loopjongen binnen.
„Een zekere meneer Sonner zou u graag even
willen spreken, mijnheer." Mr. Baker knikte.
Een moment later kwam mr. J. Greyer binnen.
„Mijnheer," zei hij, „ik ben Sonner, bookmaker
van beroep. Gistermiddag op de rennen kreeg
ik dit briefje van 5 pond" hij haalde een biljet
voor den dag en reikte het mr. Baker over -
„het is valsch en omdat uw naam en adres er op
staan, kom ik er hier eens over praten."
Tegelijk zag hij Cora staan hij scheen even te
schrikken, maar herstelde zich dadelijk.
„Mr. Dorring" mr. Baker fronste onheilspel
lend 't voorhoofd „wat moet dat beteekenen?
Is dit niet het biljet dat ik u gisteren gaf om het
bij de politie te brengen Hoe komt het dan op de
rennen
„Ik kan er geen verklaring van geven, meneer,"
zei Jerry verschrikt.
„Ik wel, meneer," viel Cora in. „Dat briefje
heb ik gisteren weggenomen van mr. Dorring's
lessenaar. Ik wist niet dat het valsch was, ik dacht
dat het van mr. Dorring was. En, asjeblieft, mr.
Baker, maakt u zich geen zorg over dien mr. Sou
lier."
„Werkelijk, miss Lanting, ik zie niet in, wat u
daar mee te maken heeft."
„Omdat zijn naam niet Sonner is. Hij heet
Greyer en hij heeft niets verloren met dat valsche
geld, omdat hij er vandoor'is gegaan op de rennen
zonder te betalen. Het beste is, dat u even de
politie roept om...."
Mr. Baker kreeg daar geen kans toe, want opeens
schoot mr. J. Greyer, alias Sonner, de kamer door
en de deur uit, verbaasd nagestaard door mr. Baker.
„U schijnt gelijk te hebben, miss Lanting," zei
hij. „Maar nu zou ik wel een explicatie willen
hebben. Dus u was gisteren toch op de rennen
„Ja," bekende Cora nerveus, en zij vertelde
alles of bijna alles. „Ziet u, wij zijn verloofd
Jerry.mr. Dorring en ik. Hij zou zoo graag die
100 pond hebben voor dat compagnonschap, be
grijpt u, maar hij had ze niet. Daarom zag jk
maar één kans wedden op de rennen. Hij wou
niet, maar ik nam die 5 pond ik dacht dat het
geld van Jerry was en ging toch. Op m'n eentje.
Ik heb voor hem gewonnen, ja, niet bij mr.Greyer,"
voegde zij er haastig aan toe, „bij een ander. U
gaat me nu zeker ontslaan, meneer
Mr. Baker glimlachte. „Ik feleciteer je, Dorring,"
lachte hij. „Zoover ik het beoordeelen kan, is
juffrouw Lanting een bijzonder flinke jongedame.
Een meisje, dat een dergelijk risico voor je wil
loopen, liegen kan of het gedrukt staat, op de ren
nen de winnaars weet uit te pikken met 20 tegen i
om nog maar te zwijgen van de manier, waarop
ze dien Sonner wist weg te krijgen - wel, dat moet
je in eer houden, Dorring. Als ze wil blijven, tot
zij trouwt, zal me dat zeer aangenaam zijn."
„Dank u, meneer," zei Cora, „ik wil graag
blijven."
Vóór zij met Jerry de kamer verliet, riep mr.
Baker nog „Wat ik zeggen wou, juffrouw Lanting,
ii schijnt een bijzonder goeden kijk op paarden te
hebben. Als u nog eens een tip voor me heeft, houd
ik me aanbevolen."
„Dank je wel voor het typen, Jerry," zei Cora,
toen beiden weer in het andere kantoor waren.
„Dat was erg lief van je. Nee, laat me met rust, ik
heb massa's werk te doen."
Op ïcis doei ons land.
De imposante St. Maartenstoren te Zaltbommel. die het
land tot ver in den omtrek beheerscht, van dichtbij. Het
prachtige bouwiverk dateert van het begin der 15e eeuw
(de kerk uit de 13e eeuw): driemaal werd de toren door
den bliksem getroffen, in 1538, 1696 en 1800. Tijdens de
restauratie, die in 1907 werd begonnen en 10 jaar duurde,
werd in plaats van de oorspronkelijke spits 'n puntig toe
loopend dak met kruis en weerhaan gebouwd.
„Nee, meisje, zoo kom je van mij niet af. Van
dat smoesje over dien anderen bookmaker, waar
van je dien 100 pond zou gewonnen hebben, geloof
ik geen letter. Als ik geweten had, lieveling, wat
je gedaan hebt, zou ik het geld nooit geaccepteerd
hebben."
„Ik heb geen idee, waar je het over hebt." Toen,
terwijl ze haar tasch opende om er haar zakdoek
uit te halen, deed Jerry een vluggen greep en nam
haar spaarbankboekje er uit.
„Jerry, hoe durf je begon Cora, maar hij sneed
haar de woorden af. „Wil je me je eerewoord geven,
dat in dit boekje geen terugstorting staat geboekt
van 100 pond, gedateerd op vandaag?"
Zij deed een greep naar het boekje, maar miste.
„Ben je al compagnon, Jerry vroeg ze toen.
„Ja, de papieren zijn al geteekend."
„Dus je kunt niet meer terug," zei Cora, „al zou
je het door je trots om geen 100 pond van mij te
willen hebben wel willen. Nu ja.... ik heb
vandaag 100 pond opgenomen. Ik zal je alles
vertellen. Perslot van rekening is het compagnon
schap voor mij van even groot belang als voor jou.
En als je je dan toch bezwaard voelt, mag je het
mij met vijftig cent per maand terugbetalen. Dus
waarom er nog langer over geredeneerd
„Ik redeneer er niet meer over, Cora," zei Jerry.
Hij nam haar in zijn armen en kuste het blozende
gezichtje.
„Jerry, lieve jongen," zei Cora zacht, toen ze
weer op adem was gekomen, „nu gaan we toch gauw
trouwen, nietwaar
FFTf
■na
.i iïViïil
-YA.A'-V:
