door
CHRRLES GRR VICE
Daar zullen we geen ruzie over maken," zei Dick
met een glimlach. „Maar dit wil ik je in ieder
geval wel zeggen als jij dat zaakje moest drijven,
zou het zoo intens en doortrapt gemeen zijn, als
geen schurk ter wereld het zou kunnen bedenken."
Voor Steve een antwoord geven kon, trad oom Jake tusschenbeide
„Schei uit met die hatelijkheden, allebei. Ga je in den ring of niet, mijnheer
Jack
„Ik onderwerp me aan uw orders," zei Dick op grimmigen toon. „Hier,
Davy, pas jij zoolang op de paarden." En nadat hij den ouden man enkele
aanwijzingen gegeven had, volgde hij oom Jake naar het platform, waar de
worstelwedstrijden gehouden werden. Terwijl hij zijn jas uittrok, sprong Steve
in den ring en schreeuwde de verzamelde menigte toe
„Hallo, hallo, hier is onze kampioenworstelaar. Is er iemand, die zich
met hem wil meten Kom op, jongens, kom op 1"
Dick stond reeds met een voet op het trapje, dat naar het platform voerde,
toen de dichte rijen der menigte zich openden en Marga zichtbaar werd. Zij
liep door tot vlak bij den ring. Haar galaat zag bleek.
„Wie heeft je hierheen gestuurd Wie heeft je gezegd, dat je dat doen
moest?" vroeg zij.
„Ik heb het hem gezegd," kwam oom Jake tusschenbeide. „Waar bemoei
je je mee, Marga Hij is de beste man, dien wij hebben, en" hij vloekte
„waarom zou hij het niet doen
„Wat het laatste betreft, heeft oom Jake gelijk," viel Dick in. „Waarom
zou ik het niet doen
„Maak dat je wegkomt en onmiddellijk," siste zij oom Jake tusschen haar
op elkaar geklemde tanden toe, terwijl haar oogen onheilspellend schitterden.
Toen keerde zij zich tot Dick, zeggende
„Het zal niet gebeuren. Ik verbied het I"
Door de menigte ging een gemompel, half van verrassing, half van teleur
stelling, maar het gleed langs Marga heen, alsof er niemand aanwezig was.
„Hoor je het? Het zal niet gebeuren, omdat ik het niet wil. Ik ben de
baas hier en ik verbied het." Een oogenblik, slechts een onderdeel eener
seconde, keek zij Dick aantoen zei zij „Ga terug naar je paarden."
Even aarzelde Dick toen trok hij zijn jas weer aan en deed, wat Marga
hem gezegd had.
„Ze is bang, dat hij er van langs krijgt, snap je."
Het was Steve, die deze insinuatie uitte, doch zij deed, alsof zij het niet
hoorde en trok haar doek over het hoofd. Snel liep zij naar haar woonwagen
terug en daar aangekomen bleef zij een oogenblik, rillend en bevend over al
haar ledematen, nu de opwindende gebeurtenis achter den rug was, tegen het
trapje leunen. Eerst toen zij een stap naast haar hoorde, keek zij op. Het was
Dick.
„Dank je wel, Marga," zei hij op rustigen, doch ernstigen toon. „Ik vond
het allerliefst van je, maar was het wel de moeite waard om hen allen tegen
je op te zetten? Ik weet, dat dit niet erg dankbaar zal klinken," vervolgde hij,
toen zij niet antwoordde, „maar als je in mijn hart kon lezen, zou je zien, dat
ik inderdaad innig dankbaar ben. Dank je, lieve, beste Marga," zei hij, terwijl
hij zijn hand op de hare legde en deze even drukte.
„Het het was niets anders dan een dronken gril van oom Jake," zei
zij, terwijl zij moeite deed zichzelf meester te blijven „de anderen zouden er
geen oogenblik aan gedacht hebben -met uitzondering dan van Steve."
„O, Steve 1" zei hij met een glimlachje. „Nou ja, het heeft niets te betec-
kenen, Marga laat je er niet door van streek brengen. Ten slotte hebben ze
je toch gehoorzaamd, evengoed als ik dat gedaan heb."
„Ik wil niet, dat je ooit dergelijk werk doet," ver
volgde zij. „Zul je.... zul je," een zwak, mistroostig
glimlachje trok over haar gelaat, alsof zij haar eigen
woorden bespottelijk vond „zult u, zul je me altijd
gehoorzamen
„Maar dat spreekt toch vanzelf," luidde zijn ant
woord. „Ik zou je gehoorzamen, als je me opdracht gaf
op staanden voet naar de Noordpool te reizen."
„Toch is het verkeerd, het is allemaal verkeerd,"
weeklaagde zij. „O, als je ons toch maar wilde verlaten
Als je maar wilde gaan 1"
„Ik kan je niet verlaten, Marga," zei hij op zach-
ten toon, „maar ik moet nu terug naar de paarden.
Kom, denk nu nergens meer aan en geef niet zooveel
aandacht aan mij, want dat ben ik niet waard." Hij
drukte even haar hand terwijl hij sprak, en liet haar
toen alleen.
„Die lieve Marga," mompelde hij bij zichzelf, toen
hij weer naar zijn paarden terugging. „Zou de hoogst-
geplaatste vrouw zuiverder hebben begrepen of dap
perder hebben gehandeld dan zij gedaan heeft Ik
wilde, dat ik haar naar behooren had kunnen bedanken.
Maar ik ben altijd zoo'n idioot, als ik eens werkelijk
zeggen wil, wat mij op het hart ligt."
Hij wist niet, dat het licht in zijn oogen en de druk
van zijn hand meer dan ruimschoots aangevuld hadden,
wat hij in woorden tekort geschoten had, en dat Marga
de woorden, die hij tegen haar gesproken had, zonder
ophouden bij zichzelf herhaalde.
HET VERHAAL TOT HIER TOE.
Dick Landon heeft het leger moeten
verlaten, omdat hij een meerdere, die
hem steeds hinderdeheeft geslagen
zijn moeder ontzegt hem daarom haar
huis, waar ook zijn pleegzusje Irene
woont. Hij gaat naar de kermis te
Cumberleigh, waar hij kort te voren
een zigeunermeisje heeft ontmoet. Dit
meisje, Marga, komt hem nu waar
schuwen. dat twee zigeuners op hem
loeren. Hij wordt inderdaad aange
vallen en gestokenals hij weer tot
bewustzijn komt, ligt hij in een woon
wagen en zit Marga naast hem. Hij
wordt later door een troep Zigeuners
als een der hunnen opgenomen. Dick's
broer, graaf Seymour van Landon,
staat bekend als 'n rijk philantroop
doch door dobbelen is hij in moeilijk
heden geraakt: hij wil zijn financiën
herstellen door een huwelijk met Irene.
Daartoe reist hij naar het landgoed
samen brengen zij een bezoek aan 'n
oude dienstbode der gravin, Martha
Hooper, die hevig schrikt als zij hem
ziet Twee zigeuners. Lange Willem
en oom Jake, willen Dick, om hem
te hoonen, laten optreden als wor
stelaar.
Hier en daar bleef Dick bij de tenten en NJp. O
kramen stilstaan en weer was het hem, alsof
hij op de kermis van Cumberleigh rond
zwierf, toen hij plotseling een stem vlak bij hem hoorde
zeggen
„Zal ik u de toekomst voorspellen
Snel draaide bij zich om en hij zag, hoe Marga zelf door de menigte vlak
bij hem heenzwierf. Hij baande zich een weg door de dichte haag van menschen
en had haar bijna bereikt, toen een man in het uniform van stalknecht voor
haar ging staan, zijn hand uitstak en iets tegen haar zei. Marga scheen hem niet
te hooren, want zij ging verder, tot de man haar bij den arm greep. Zij bleef
een oogenblik staan en deinsde toen achteruit, zooals zij gedaan had dien keer,
toen Dick haar voor de eerste maal aangeraakt had op de kermis te Cumber
leigh. De man lachte, maar onmiddellijk maakte de lach plaats voor een
schreeuw van pijn, want Dick knelde zijn arm vast en noodzaakte hem het
meisje los te laten. Zijn pijnlijken arm geducht wrijvend, deed de man een
stap achteruit, en begon Dick uit te schelden. Eensklaps echter zweeg hij en
hij wreef zijn oogen uit van verbazing.
„Wel verdraaid riep hij uit. „Ik laat me hangen, als dat mijnheer Dick
niet is
Dick echter scheen hem niet te hooren. Zelfs al had hij den man aange
keken, zou hij vermoedelijk toch niet geweten hebben, dat hij tot 'de stalbe-
dienden van het landgoed behoorde. Toen de man Marga losgelaten had, had
Dick haar meteen uit de menigte getrokken, en terwijl hij haar nog steeds
vasthield, keek hij haar met zijn ernstige oogen aan en voegde haar toe op
bijna denzelfden toon, als waarop zij hem toegesproken had
„Je je moet dat niet doen, Marga."
Ik O vergeet," fluisterde zij bijna onhoorbaar, „dat het mijn beroep is."
„Nee," zei hij op ernstigen toon. „Ditmaal is het mijn beurt." En terwijl
hij nog sprak, geleidde hij haar met zachten dwang achter de woonwagens
buiten het helle licht der kermistenten. En zij deed geen poging hem te weer
staan.
„Dat moet je niet weer doen, Marga," herhaalde hij, terwijl hij naast haar
voortwandelde en haar hand bleef vasthouden. „Nooit mag je dat meer doen,
heb je dat begrepen Er zijn vrouwen en meisjes genoeg in het kamp, die dat
voor je doen kunnen. Maar ik weet, dat je het verafschuwt, en ik verafschuw
het eveneens."
Even zweeg hij toen vervolgde hij op ernstigen toon „Misschien zul je
je afvragen, met welk recht ik op deze wijze tot je spreek, waarom ik zei
nu is het mijn beurt. Ik zal je zeggen waarom. Om de eenvoudige reden, dat
ik je liefheb."
Zij was niet in staat een woord te uiten. Het scheen haar toe, alsof zij
plotseling haar spraak en haar gezicht verloren had alsof deze beide zintuigen
waren weggevaagd door de plotselinge, onuitsprekelijke vreugde, die haar door
de ziel stroomde. Hij had haar lief Zij moest droomen, zooals zij in stilte zoo
vele malen gedroomd had. Het kon, nee, het kon niet waar zijn. Zij lichtte haar
hoofd op en keek om zich heen, en naar boven naar het donkere firmament,
terwijl een wonderlijk licht uit haar oogen straalde. Gedurende enkele oogen-
blikken genoot zij met algeheele overgave van den alles-overweldigenden
stroom van het geluk. Toen scheen zij tot de werkelijkheid te ontwaken en
met een ruk trok zij de shawl voor haar gelaat, zoodat hij haar oogen niet zien
kon, en zij schudde het hoofd.
„Nee, nee weerde zij af.
„Maar het is „ja"," viel hij in, terwijl hij haar naar zich toetrok. „Ik heb
je lief, Marga. Ik moet je altijd liefgehad hebben, altijd, zoolang ik je ken.
Vanaf 't eerste oogenblik had ik je lief. Maar toen wist
ik het niet. Ik wist het eerst, toen ik vanavond zag, hoe
die man je aanraakte. Lieve Marga, kun je me gelooven
Kun je in me gelooven Zou je 't niet willen probecren
„Nee," weerde zij opnieuw af, terwijl zij naar links
en rechts keek, als zocht zij een uitweg om te ontsnap
pen, „ik kan niet ik wil niet. U weet niet, wat u van
me vraagt."
„O, zeker weet ik dat," riep hij uit. „Ik weet heel
goed, wat ik gezegd heb, en ik meen het met mijn geheele
hart. Neen, ga niet van me weg, Marga wees niet boos.
Zeg, dat je van me houdt en dat je mijn vrouwtje wilt
worden."
„Uw vrouw Onbewust waren haar de woorden van
de lippen gegleden. „Uw vrouw De kleur kwam op
nieuw op haar gelaat, om onmiddellijk plaats te maken
voor een doodelijke bleekte.
„Ja," zei hij op teederen toon, terwijl hij haar lief
devol aanzag. „Denk eens aan, liefste, hoe gelukkig wij
zullen zijn. Mijn vrouwtje Ik weet wel, dat ik bijna
nergens voor deug, maar ik zal mijn best doen om je
gelukkig te maken. Mijn woord erop, Marga. Heb je
vertrouwen in me Hij trok haar naar zich toe, ten
einde haar aan zijn hart te drukken, maar zij greep zijn
armen beet en hield hem op een afstand.
„Nee," stamelde zij, terwijl de doodsangst otn
hetgeen zij ging verliezen in haar stem doorstraalde.
„U vergeet u vergeet wie u bent, en u vergeet wat
ik ben, een doodgewone zigeunerin, een zwerfster.
