Ofi ioox Jfedeüand.
No. 33
VRIJDAG 13 JANUARI 1933
1045
„Dat zul je wel moeten," zei hij met grimmige
vastberadenheid. „Ik ga weg, met den eersten
trein, dien ik halen kan."
En toch moest hij nog een paar dagen blijven
door een zonderling toeval. Hij had, toen hij ging
dineeren, een brandende sigaret op tafel laten
liggen die was op een stoel gevallen op de klee-
ren, die hij voor den hotelknecht had klaargelegd
om op te knappen en er waren gaten gebrand
in al de costuums, die hij op dat moment niet aan
had. Hij moest blijven, tot er een nieuw pak klaar
was öf in smoking naar Londen reizen en daar
toe besloot hij natuurlijk niet. Hij leende een fla
nellen pak van Southwick en bestelde een costuum
bij den kleermaker van Sandleigh.
Hij vond het echter een buitengewoon moeilijk
geval tegenover Helen. Hij kon haar slecht ont
wijken, en hij dorst óók niet met haar om te gaan.
Voor haar was 't allicht nog moeilijker, omdat zij
de eerste toenadering niet kon toonen. Hij spoorde
dus den kleermaker tot spoed aan, nog scherper,
toen hij hoorde, dat Helen's vader ieder oogenblik
kon arriveeren. Hij had allesbehalve verlangen
naar een onderhoud met Helen's vader.
De vader kwam echter gauw zooals later
bleek geroepen door zijn zuster, die met Helen in
het hotel woonde en hij was er nog geen half uur,
of hij kwam zich aan Burgess voorstellen en een
onderhoud vragen.
„Meneer Burgess," begon hij, „ik heb een en
ander over u gehoord, en eerlijk gezegd bevalt u
me erg. Maar Helen heeft geen moeder ik heb
de verantwoordelijkheid alleen en daarom moet
ik u vragen wat zijn uw bedoelingen
Burgess keek een beetje vreemd.
„U begrijpt den toestand niet, meneer Robinson,"
zei hij. „Ik kan geen bedoelingen hebben. Ik kan
me zoo'n weelde niet permitteeren. Ik zou niet
eens 'n fatsoenlijke woning voor Helen kunnen
betalen. Maar ik ben geen schurk en geen gek,
meneer Robinson. Ik ga hier vandaan, zoo gauw.
zoo gauw een kleine zaak is afgewikkeld, die me
nu nog hier houdt."
De heer Robinson stond op, fronste en liep de
kamer heen en weer.
„Merkwaardig," zei hij. „Ik wist niet, dat er
nog zulke nauwgezette jongelui waren." Hij bleef
staan, en fronste nog eens. „Maar Helen heeft
me den indruk gegeven, dat jullie practisch ver
loofd waren
„Ze ziet het geval niet van ons standpunt,"
zei Burgess koppig.
Robinson glimlachte even en herhaalde zacht:
„ons standpunt 1"
Hij ging zitten en trok peinzend aan zijn sigaar.
„Bent u in zaken, meneer Burgess?"
Burgess trok een gezicht.
„Nee," zei hij. „Pas failliet. Ik fabriceerde weeg
schalen."
Met een ruk hief de oude heer het hoofd op.
„Stond u bijgeval in relatie met F. B. Burgess <S Cy?"
„Ja, dat was mijn zaak...." Burgess scheen op
zijn beurt geëlectriseerd te worden. „U bent toch
niet.bent u Henry Robinson
De oude heer scheen ontroerd. „Ja, die ben ik.
Ik ben stille vennoot van je vader geweest vijf
tien jaar geleden heeft hij me uitgekocht. Ik heb
je nog nooit gezien, geloof ikWat 'n samenloop
van omstandigheden Ik kan 't me haast niet
indenken
Nu was het Burgess, die heen en weer liep door
de kamer. Ook hij scheen ontroerd maar door
een heel andere emotie.
De oude heer stond zijn bril af te vegen.
„Nu wordt de zaak heel eenvoudig, beste jongen."
„Ik heb liever niet, dat u zoo tegen me spreekt!
Dacht u soms, dat ik niet wist, waaróm mijn vader
u uitgekocht heeft Dacht u, dat ik nog iets niet
u te maken wou hebben
Robinson stond hem aan te staren, alsof hij met
een krankzinnige te doen had.
„Ik.... ik begrijp je niet. Je slaat ineens een
toon aanJe kon er toch minstens om denken,
dat ik Helen's vader ben
Burgess maakte een wild gebaar met de gesloten
rechterhand.
„Ja.... erg genoeg voor haar. Leuk hè? Ik
hier vóór u staan als een bedelaar en u heel
edelmoedig vertellen, dat u wel wat voor me wilt
doen Mijn vader heeft u uitgekocht, om u uit de
gevangenis te houden. Hij heeft me zelf verteld,
dat u voor hem op de knieën bent gevallen, toen
u tienduizend gulden tekort kwam op uw bank.
En hij heeft u voor uw aandeel in de zaak veertig
duizend gulden betaald, terwijl 't nog geen twintig
waard was.... Zoo deed mijn vader zaken met
zijn vrienden daarom is hij nooit vooruitgeko
men. U kon weer opnieuw beginnen u was er
in twee jaar weer bovenop en wij zakten hoe
langer hoe meer afVreeselijk grappig, dat we
elkaar nu weer ontmoeten, hè En u bent Helen's
vader
De oude heer, die even ineengedoken had ge
staan, hief zich recht.
„Burgcss, ga eens zitten. Ik moet eens met je
praten."
„We hebben elkaar niets meer te...."
„O jawelGa niet te vèr. Je moogt over mij
denken wat je wilt. Ik denk om Helen
„Wees maar niet bang, dat ik 't haar vertellen
zal. Dat moogt u zelf doen
De oudere man beheerschte zich.
„Je wijt 't toch zeker niet aan mij, dat je zaak
fout gegaan is
„Ja en nee.Mijn vader had u ongeveer alles
betaald wat hij had, we hadden geen kapitaal
genoeg meer om.
„Dat weet ik. Maar ik heb me nooit bemoeid
met de leiding van de zaak. En wat je verder ter
sprake hebt gebracht...." hij scheen diep ont
roerd, „daar wil ik je graag even antwoord op
geven. Ik wós.... te kort geschoten, maar ik
had groote zorgen thuis en ik wist, begrijp me
goed, ik wist, dat je vader me graag uit wou koo-
pen. Dat maakt niet alles goed -maar ik heb er
ook vijftien jaar zelfverwijt over gehad.... en
't was eigenlijk, om 't leven gemakkelijker te ma
ken.... voor.... voor
Hij stond druk aan zijn bril te vegen. Btirgess
schraapte zijn keel, maar nog zat hij als een rechter.
„Weet Helen er iets van
„Ik heb 't haar nooit verteld. Waar was 't voor
noodig Maar als je nooit in verzoeking geweest
bent, heb je geen recht, om te oordeelen. Ik heb
de schande geriskeerd voor de vrouw, die ik lief
had, en voor ons kind. Als jouw meening over mij
ook maar eenigen invloed heeft op je gevoelens
voor Helen, dan hóu je niet van haar...." Onver
wachts legde hij een hand op den schouder van Bur
gess. „Jongen, als je haar liefhebt, wacht dan en
werk.... dan zul je leeren begrijpen, waarom ik
haar liever met den zoon van Frank Burgess zou
zien trouwen dan met wien ook.... Zou je sterk
genoeg zijn, om te weerstaan, als 't om Helen's
leven ging Ik ben 'n verkeerd weggetje opgegaan,
jongen doe jij 't niet.doe jij 't niet 1"
Eenige seconden stonden zij zwijgend en roer
loos toen ging de deur open en Helen kwam bin
nen. Toen zij Burgess zag, wou ze teruggaan, maar
haar vader hield haar tegen.
Burgess keek naar hen beiden. Zijn mond stond
strak, zijn oogen schitterden.
„Zou jezou je een beetje willen wachten,
Helen tot ik.... weer wat op dreef ben?"
Zij rende op hem toe en legde haar gezicht tegen
zijn schouder. Bevend nam hij haar in zijn armen.
De dag kwam, dat Burgess weer naar Londen
zou gaan, om „op dreef te komen". Southwick en
hij gingen samen weegschalen fabriceeren. Burgess
bracht den dag in de open lucht door met Helen, en
bij iedere geschikte gelegenheid namen zij afscheid.
Toen de tijd van den trein naderde, nam de heer
Robinson hem apart.
„Ned, ik heb iets in den zin je moogt niet
tegenstribbelen. Beschouw 't maar als een huwe
lijksgeschenk op voorhand, of hoe je wilt. Je hebt
er recht op. En laat ik je meteen een tip geven
de eenige manier om pleizier te hebben van je
geld, is, 't aan anderen te geven of er voor ande
ren wat mee te koopen. Als ik je schoonvader word,
moet je me nu mijn gang laten gaan 1"
Burgess staarde verbaasd op een cheque voor
dertigduizend gulden.
„Nee, meneer Robinson, dat kan ik niet aan
nemen
„Niet redeneeren aanpakken, 't Is niet meer
dan billijk.Je hebt zelf gezegd, dat je vader me
veel te veel betaald heeft. Dat is ook zoo. Hier heb
je wat ik te veel kreeg met interest. Je vader zou
't je nagelaten hebben, als hij 't gehad had is
't niet zoo
Burgess dacht even na en knikte.
„Als u 't werkelijk graag hebt.... dan zal ik
't aannemen.... dankbaar aannemen...."
Toen ging hij naar Helen, om voor 't laatst
afscheid te nemen en haar te verzekeren, dat ze
niet lang zou hoeven te wachten, hij wès nu
al een eind op dreef....
Zij keken hem na, tot hij uit 't gezicht was
toen gingen zij terug, vader en dochter, en zaten
samen in de vestibule. Helen dacht aan Burgess,
en aan niets anders.
En haar vader zat zich af te vragen, waarom de
vader van Burgess aan zijn zoon nooit het hééle
verhaal had verteld bijvoorbeeld het feit, dat
Robinson al lang geleden het geld terug had be
taald, dat hij te veel ontvangen had vrijwillig,
omdat hij 't schuldig meende te zijn.
De zon speelt in de koorgang van den Utrechtschen Dom.
