k
w
No. 34
VRIJDAG 20 JANUARI 1933
1079
pr is één groot bezwaar voor onze treinen, om
een zeer groote snelheid te bereikende wrij
ving der wielen tegen de rails. Dit bezwaar laat
zich bij iederen rit gelden, maar vooral als de trein
een helling bestijgen moet, hetgeen zelfs in ons vlakke land,
maar vooral natuurlijk in bergachtige streken voorkomt. Reeds
lang zochten dus de ingenieurs naar een methode van voort
beweging, waarbij geen wrijving optreedt, dus naar een trein
zonder wielen. Duitsche proefnemingen hebben nu nage
noeg tot een afdoend resultaat geleid. De trein ziet er uit
als een luchtschip, dat omvat wordt door kolossale magne
tische ringen. Rondom wordt het eigenaardige vervoermiddel
even sterk door de ringen (die iets q rooter zijn dan de trein)
aangetrokken, met het resultaat dat de groote kogel in het midden
„zweeftZooals dus een speld of een klein stukje metaal
naar een magneet wordt aangetrokken, wordt de trein naar
voren getrokken (met groote snelheid)
door de achter elkaar geplaatste, zeer
sterke electro-magneten. Deze magneten
worden door den trein zelf automa
tisch op het gewenschte oogenblik in- en uitgeschakeld, daar
anders natuurlijk de magneten vóór en achter in werking
zouden zijn en de trein dus op één punt zou blijven hangen.
Wij mogen dus verwachten, dat binnen weinige jaren treinen
van stad tot stad suizen, die alleen door electro-magnetische
krachten bewogen wordenhet eerst allicht in bergachtige
landen. Maar ook voor andere streken zal de uitvinding van
groote beteekenis blijken te zijn.
