Bie ons op yt durp
I
1112
VRIJDAG 27 JANUARI 1933
No.
Van de Zeeuwsch-
Vlaamsche banen.
de krante 'eleze, dat
Overslag i
staet, di staet voe d'eene 'elft op onzen grond,
'elft op Belgischen grond. Je begriept, dat was wè makkelijk
voe de smokkelaers, wan ze brochte de boel maer in 'uus en
't was voe mekaere.
Maer ik noe toch 'eleze, dat dat noe klaer is, en di's mae
goed ok, want dat is dae noe is wat an de grens mie de smok
kelaers, 't heken kempleet wè oorlog.
D'r bin d'r anders k vee rieke deur 'eworre, di's vast. Mie
den oorlog waere d'r 'ier op 't durp ok zó'n paer, die a niks an
ders deeje, mae toen von'k dat glad nie goed, wan de menschen
'ier 'adde nie 't eten, en al 't goed gieng nae 't butenland.
D'r stieng van de weeke ok in de krante, dat de tol an Wul-
leminadurp op'egeven is, en d4 vin'k een mooi werk, wan das
toch wè uut den tied. Vroeger i je die meer, ee, dan stienge
d'r overè van die diengen en dat leken nergest op.
En mie de crisis is 't ok nog nie over. Ik bin van de weke
nae de bank 'ewist, om m'n rente, mae menschenlieve, ik kus
wè schreeuwe, 't was bienae niks. Noe is 't de gewente, da 'k
dien dag dan een flesse odeklonje voe de vrouwe meebrienge,
en ik docht, da za'k noe toch ok mae doe, anders is 't wee nie
goed, en kiek, ik dee 't, en toen was 't ok nie goed. In de kran
ten staet noe, da je je geld mot uutgeve, dat zegge ze in Ame
rika, mae in Engeland zegge ze 't net andersom, di je je centen
mot vast'ouwe, en vertel jie m'n noe maar is, wat a je mó doe.
Allebei gelieke gae nie, en i je 't uutgeet, dan bi je 't kwiet ok,
maer a je 't vast'oudt, dan 'ei niemand d'r wat an. Maer ik
gloove toch ok wè, dat er vee menschen in de benauwdigheid
zitte, en niks mi onderneme durve. Kiek, en di's verkeerd.
Want niemand noe mi ies doet, dan komt er nog i meer wer
keloosheid, en wien mot al die menschen 't eten geve Ik
gloove dadde menschen vee meer moste anpakke, en dan var
der zunigjes leve, zó is 't 'et.
Mae de mederne tied, o mae 1
Je mot anders nie dienke, dazze 'ier op 't durp zó vreed me-
dern bin. Glad nie. Ze gloove 'ier nog an spoken. Je zou toch
zegge waer is de menschen d'r verstand, ee
Mae noe mó j'oore. Pier uut 't achterommetje, di's een ouwe
vmt, die weunt op een klein steedje mie een knecht. Z'n vrouwe
is dood, en Pier zelf is k in de zeventig, en bienae lam, zó dat
ten nie mi kan loape. Op een goeien nacht leit t'n te slaepen, of
liever op een aevend, wan 't was nog mae 'alf tiene, mae di's
noe voe ons noe zó vroeg nie, weet je.
Afijn, Arjaen, de knecht, die komt tuus van 't durp, en 'ie
komt bie de schure, en dae bluuft t'n stae. Ie dienkt wa zie 'k
dae noe toch want 'um zag bie de schure ies wits, dat bewoog,
en 'um d'r dichterbie, en menschenlieve, dae ziet t'n dat 't een
spook is, 'eelegaere wit, en schreeuwen geve, j'n 'arte bedauw
den d'r van. Arjaen d'r vandeur, nae binnen, en nae de bed
stee baes, baes, wor is wakker, d'r bin spoken op d'ofstee
Eeeee zee de baes, die nog 'alf sliep.
Spoken schreeuwden Arjaen, zó benauwd as wat.
Spoken vroeg de baes, bi je noe glad
Luuster dan is schreeuwde Arjean, en vrentig, dae schreeuw
den 't spook wee. De baes was gauw overende. Verruut, nae
buten 1 riep t'n.
Maer ik nie, nooit van z'n leven juulde Arjaen.
Mot ik dan riep de baes. Je weet toch wè da'k me kan gae
Afijn, eindelienge nam Arjaen den baes op z'n rik, en zó
gienge ze nae buten, 't Was stikdoenker.
Ik zie ik niks, spetterde de baes, die z'n eige goed most
vast'ouwe, anders viel d'n van Arjaen z'n rik.
U-bu-b-ubstotterden Arjaen van benauwdigheid.
En ze komme bie de schure en daer a je 't, een witte ge-
daente sprong over de bleik.
Oei-oei-oei 1 schreeuwde Arjaen, en
van z'n rik sliere, zó dat den ouwen i
recht kwam, en 'um d'r van deur.
Mae den ouwen was nie benauwd,
spook, dan zi'k j'is een pak op je ziele geve
Mae 't spook was d'r allank vandeur, en den volgenden dag
kwam 't uut dat 't joengers van 't durp 'ewist wazze, en wier
d'r perses van 'emaekt. t
Ja, zó biegeloovig bin sommigte menschen noe nog. t is
toch vreed, ee
mie de groeten,
PIER VAN 'T HOF
riep
kom
een schoone
Groede houdt van
appelsienen in een
oogenblikje rust.
Een groepje dat een
warmen kop koffie prefereert.
Op de Thoolsche banen.
De ijspret is plotseling ook weer in Zeeland
algemeen. Jn Middelburg heerscht zoowel
langs als op de singels groote drukte.
