aan Atax.
No. 35
VRIJDAG 27 JANUARI 1933
1119
werd vaalbleek. Uit eiken trek sprak woeste, niets ontziende haat.
„Zoo, ben jij het, ongeluk Zigeuner-dief I" siste hij hein toe. „Houd
je handen thuis, leelijke paardendief tnaak dat je wegkomt, ga naar je
Maar in plaats van één, had Dick thans twee handen naar hem uit
gestoken en hij trok hem met een krachtigcn ruk uit den stoel overeind. Zijn
medespelers keken verbaasd en verschrikt op.
„Blijf rustig zitten en speel verder, heeren voegde Dick hun op kalmen
toon toe, hoewel er in zijn oogen een onheilspellend vuur flikkerde. „Ik heb
mijn broer iets te zeggen."
„Hond siste hij Seymour in het oor. „Ben je gek of dronken Schijn
heilig varken En hij schudde den dcugdzamen Seymour door elkaar, dat
het dezen toescheen, alsof de geheele wereld één firmament van flikkerende
sterren was. Dit bracht hem weer tot zichzelf en terwijl hij met zijn glazige
oogen in het verontwaardigde gelaat van Dick staarde, kwam langzaam zijn
eeuwigdurende glimlach weer op zijn gelaat terug, en hoewel een zenuwtrekje
bewees, dat hij zich nog lang niet meester was, zei hij met schijnbaar kalme
stem
„Eh.... mijn waarde Dick, ik.... ik kan niet zeggen, hoe ik het op
prijs stel, dat je me daaruit gered hebt. Ik kwam net dat vertrek voorbij en
werd tegen mijn zin gedwongen een kaartje mee te leggen. En ik vrees, dat
het spel mij min of meer te pakken kreeg. Zie je, Dick, dat is nu het gevaarlijke
van het spel, juist datgene, waartegen ik altijd zoo gewaarschuwd heb. Neem
van mij een raad aan, jongen raak nooit een kaart aan. Want als je er mee
begint
„Ellendige huichelaar I" beet Dick hem buiten zichzelf van woede en
walging toe, „wou je mij misschien wijsmaken, döt het vanavond voor de eerste
maal was, dat je baccarat speelde Wat, wou je teruggaan Nee, om den
dood niet
„Alleen maar om mijn geld te halen," antwoordde Seymour, terwijl zijn
oogen fonkelden van machtelooze woede.
„Vooruit dan, maar laat ik je niet langer in die zaal zien dan strikt nood
zakelijk is. En denk er om, dat ik je voor de rest van den avond in de gaten
zal houden." Terwijl hij Seymour volgde, zag hij Marga, omringd door een
kring van bewonderaars, bij een der tafeltjes staan.
Zij vormde het centrum van een groepje mannen de diamanten der
gravin schitterden in haar ravenzwart haar als een kroon. Ja, Marga de
zigeunerin was een koningin door het recht van gratie en schoonheid, en dit
was, bij wijze van spreken, het feest van haar kroning. Juist wilde hij naar
haar toegaan, toen hij een eigenaardig gerucht hoorde, dat uit de hal scheen
te komen, eigenaardig omdat het geheel en al buiten den toon viel van dit
luisterrijke feest. Hij richtte zich in zijn volle lengte op en
keek naar de plaats, vanwaar het geluid kwam hij zag een
zestal bedienden op een groepje staan, die schijnbaar iemand
in hun midden gevangen hielden, die uit alle macht wor
stelde om vrij te komen. Eensklaps hoorde Dick boven het
rumoer van het worstelende groepje uit een stem, die hem
bekend voorkwam.
Tot zijn verbazing herkende hij, toen hij naderbij kwam,
oom Jake hij ging er heen om te trachten den man goed
schiks naar buiten te loodsen, toen een zachte hand zich
op zijn arm legde. Hij keek om en staarde in het witte ge
zicht van Marga, die met de gravin en een aantal gasten
op het rumoer was toegeloopen.
„Laat hem los, Dick," zei zij op resoluten toon, „ik zal
met hem praten."
„üa weg," voegde Dick haar toe, van vernedering en
schaamte nauwelijks meer wetend, wat hij zei.
„Nee," ging zij op beslisten toon voort, „dit is een zaak,
die mij aangaat. Kom mee, Jake," voegde zij den man
toe. „Volg me
„Je volgen vroeg hij, haar met wezenloozen blik
aanziende, „en waar naar toe
„Waar naar toe Dat komt er minder op aan. Overal
naar toe, maar weg van hier. Kom mee, niemand zal een
haar van je hoofd krenken. Doe het terwille van mij."
„Goed," antwoordde hij, terwijl hij zich gewillig mee
door de hal liet leiden.
Reeds waren zij de deur genaderd, toen Dick een stap
naar voren deed. Maar Marga begreep zijn bedoeling en
wendde zich naar hem om. „Laat hem maar aan mij over,
Dick," fluisterde zij hem toe, „ik weet, hoe ik hem aan
pakken moetdat is mij heusch wel toevertrouwd. En ga jij
naar je moeder."
„En," begon Jake, toen zij goed en wel buiten waren,
„wat had je me nu eigenlijk te zeggen Hallo, word eens
wakker."
Hij schudde haar bij den arm, want zij staarde recht
voor zich uit in den maannachtmet een blik van doffe
wanhoop in haar oogen liep zij verder. Toen bleef zij staan
zij rilde, alsof zij het koud had, en zag hem aan. De blik, die
in haar oogen lag, scheen hem te ontnuchteren en hij deins
de achteruit, terwijl hij met zijn zakdoek het zweet van
zijn voorhoofd wischte.
„Je hebt mijn toekomst vernietigd, dat is alles zei
De kolos die eeuwen trotseerde, het enorme beeld bij den rotstempel
van Abu Simbel aan den Nijl. een der geweldige bouwwerken der
Egyptenarenwelke nu nog. zooveel eeuwen later, bewonderd kunnen
wordenRechts ziet men een beeld, waarvan het bovenste gedeelte
den tijd niet heeft kannen doorstaan.
zij, alsof zij overleg pleegde met haar eigen gefolterd hart, in plaats van tegen
hem te spreken. „Al mijn kansen op geluk heb je vernietigd. Nu is alles,
alles voorbij En snikkend verborg zij het gelaat in de handen, als zij terug
dacht aan de schande en de vernedering, die zij ten aanschouwe van al haar
gasten had moeten ondergaan.
„Wat zeg je daar?" Hij sloeg-met de hand tegen zijn voorhoofd en zag
haar versuft aan. „Heb ik je toekomst vernietigd Wat wil je daarmee zeg
gen Maar ik heb toch met geen woord over jou gesproken, Marga. Het ging
niet tegen jou, maar tegen die trotsche mevrouw en dien Seymour...." Eens
klaps zweeg hij en hij beet op de punt van zijn vuurroode das, alsof hij zich
bijna versproken had.
„Waarom kwam je hier vroeg Marga met een stem, die onnatuurlijk
klonk. „Kwam je om geld Hoeveel heb je noodig Hoeveel moet ik je geven
om je nooit weer terug te zien Toen zweeg zij even en zuchtte. „Maar dat
is waar ook, dat kan ik niet doen. Ik heb geen geld."
„Geen geld viel hij in. „En al die diamanten dan Dat is toch lang
niet niks, Marga
„De diamanten zei zij, terwijl zij in de verte staarde. Toen scheen zij
zich te bedenken. „Als ik je die geef, zul je dan weggaan En terwijl zij
sprak, nam zij den prachtigen diadeem uit haar haar, deed het halssnoer en de
armbanden af en reikte hem die toe. „Zul je nu weggaan en.... en nooit
meer terugkomen
„Mijn woord erop...." viel Jake in, terwijl zijn oogen schitterden van
hebzucht.
„Hier, neem ze dan en verdwijn zei zij, terwijl zij hem de diamanten
toestak. „Geld heb ik helaas niet." Toen, alsof zij plotseling zijn bestaan ver
geten was, keerde zij hem den rug toe en trad de hal weer binnen. Nog altijd
stónden de gasten in groepjes het gebeurde te bespreken en onmiddellijk,
toen zij binnentrad, viel het een ieder op, dat de diamanten, die zij als een
koninginnetje in haar prachtig zwart haar gedragen had, verdwenen waren. Een
oogenblik bleef zij roerloos op den drempel der schitterend verlichte hal staan.
Toen, als in 'n droom, ging zij langzaam de breede trap op naar haar kamer.
Als gebroken liet zij zich op haar bed neervallen. Het was, alsof de geheele
wereld om haar heen ineengestort was. Zwart en kleurloos strekte de toekomst
zich voor haar uit. Wat moest zij nog langer in dit huis doen Zij had Dick
en zijn familie te schande gemaakt, zijn naam door het slijk gesleurd. Niet
alleen haar toekomst, maar ook de zijne was vernietigd. Er zat niets anders
op, dan dit huis zoo spoedig mogelijk te verlaten, voor er erger gebeurde.
Slot volgt)
