VRIJDAG 27 JANUARI 1933 1093
In de Albaneesche Alpen blaast de kleine herder
op zijn zelfgesneden fluit, precies zooals zijn voor
ouders tweeduizend jaar geleden.
Op weg naar de markt ontmoet men in de bergen
dozijnen vrouwen die op Indianenmanier hun kind
met wieg en al op den rug meesjouwen.
blaast de kleine herder een oeroud wijsje
op zijn fluiten alle mannen die men
tegenkomt zijn tot de tanden gewapend.
Maar tegenover den vreemdeling, welk een
gastvrijheid en voorkomendheid
De Albaneezen noemen zich „Skipetaren",
Zonen van den Adelaar, maar alleen de
Malissoren zijn dien naam waardig. Zij zijn
het beeld van den krijgsheftigen bergbe
woner lang, mager en taai, en van een
uiterlijke woestheid die een goed hart ver
bergt. Nooit zijn de Turken in deze bergen
doorgedrongen, en nog schildert men in
Scutari deze gastvrije dalen als moordholen
liggen de prachtigste witte stadjes, waarvan een,
Berati, misschien het schoonste (in aesthetischen
zin van den Balkan is.
Maar van Tirana, de hoofdstad af, verandert
alles. Daar ziet men voor het eerst de witte fez, de
geborduurde hemden en zwarte jakjes met wol
franje, die iedere Midden-Albanees draagt. Door
geweldige eikenwouden en moerassen loopt de weg
van hier naar het veelomstreden Scutari, waar de
groote Woensdagmarkt een levend ethnografisch
museum is. Achter Scutari begint het woeste
Noord-Albaneesche bergland, bewoond door de
Roomsch-Katholieke Malissoren, die in verschil
lende stammen verdeeld zijn, welke elkaar op leven
en dood bekampten, terwijl de bloedwraak als
hoogste wet gold en gedeeltelijk nog geldt. Hier is
alles nog primitief. De wegen zijn enkel smalle
muilezelpaden, waarover de boerenvrouw met haar
kind op den rug ter markt trektop de heuvels
Voor vijf cent een ijskoude drank I
Op geen enkele markt ontbreekt
de limonade-verkooper.
In de N.-Albaneesche
Alpen zijn de Franciska-
ner paters tegelijk ziele-
herder, schoolmeester,
dokter en veearts.
afvandaar dat hier
twee of drie vreemde
lingen per jaar het
maximum is 1 Juist
aan deze slechte faam
danken deze bergen
hun heerlijke onbe
roerdheid want de
beste middelen om een
trotsch en prachtig
ras ten onder te bren
gen, zijn in dezen hoek
van de wereld juist de
autobus en de con
fectie
A. DEN DOOLAARD
