CIHABCD
1204
VRIJDAG 17 FEBRUARI 1933
No. 38
De heer Clant gaf zijn kopje aan zijn vrouw,
om het te laten vullen met koffie, en met
strenge oogen keek hij naar zijn dochter.
„Is 't haast uit met dat gehuil?" vroeg hij
vinnig. „Doe dien zakdoek weg Heb ik daar
zooveel geld voor uitgegeven, om je te laten
leerendat je met een stoffeerder zou trou
wen 't ls om razend te worden 1"
„Hij is geen stoffeerder hij ontwerpt tapijten
en enDolly Clant, eenige dochter van
den spek- en worstkoning Uriah Clant, verborg
haar mooie gezichtje in haar handen en snikte
onbedaarlijk.
Even ging er een scheut medelijden door het
gepantserde hart van Uriah, maar die werd direct
verdoofd door het gezond verstand. Nee, er kwam
niets van in. Hij sloeg 't in mekaar, zooals hij
bijna alles in mekaar had geslagen, wat hem ooit
in den weg had gestaan.
Hij keek naar zijn vrouw, die kleintjes en
onderworpen tegenover hem zat. Zij had óók
een willetje gehad maar nu gaf ze hem alles
toe alles, op één ding na. Dat ééne ding was
Bonzo, het Pekingeesje, dat op 't oogenblik in
een hoek weelderig stond te ontbijten. Twee
jaar geleden had hij 't voornemen te kennen
gegeven, Bonzo uit te roeien maar toen was
zijn onderworpen vrouwtje opeens veranderd
in een brieschende tijgerin. Sindsdien had hij
gezwegen, maar vaak waarden er duistere plannen
door zijn brein, als hij het gehate dier door de
kamers zag waggelen.
„Ik trouw tóch met 'm ik hou van hem
ik doe 't toch Dolly sprong op en rende de
kamer uit.
Er kwam een koppige trek om den mond van
Uriah Clant. „Zonder een centschreeuwde
hij, terwijl de deur dichtsloeg. Toen keerde hij
zich tegen zijn vrouw. „Heb jij dat nu niet zien
aankomen Had je me niet kunnen waarschuwen?"
Maar het vrouwtje gaf geen antwoord. Uit den
hoek had zij een gorgelend geluid gehoord. Zij
sprong op en knielde naast haar lieveling. „Arme
engel, hij heeft 'n beentje in zijn keel. Haal
't er eens gauw uit, Uriah
„Ik sla 'm net zoo lief dood
„Barbaar! ik spreek nooit meer tegen je!"
De heer Clant beefde van verontwaardiging.
Daar was 't weer Hij stond op, greep 't dier bij
zijn nek en verrichtte de operatie. Toen smeet hij
het beesc neer en liep de kamer uit. Eerst zijn
dochter in opstand, nu zijn vrouw tegen hem,
Uriah Clant, voor wien een heel personeel sidderde
Was er dan niemand, die dat lamme dier ver
giftigen wou
Toen hij de stoep af was, had hij zijn besluit
genomen de hond moest weg en zijn dochter
trouwde niemand minder dan een baronet
„Messen of scharen te slijpen, meneer?"
Hij keek naar den wagen, en toen naar den
man. Er kwam een idee in hem op.
„Wil je iets voor me doen voor vijf pond?"
vroeg hij.
Bill Murk keek. „Alles, behalve moord," zei hij.
„Je krijgt vijf pond, als je een hond voor me
verdrinkt
„Voor mekaar 1"
„Ik woon hier zie je dat raam boven de
deur Daar kom je morgenochtend om vijf uur
vóór staan, met een zak. Ik zal het geld gooien
en den hond in den zak laten vallen. Gesnapt
Bill Murk vroeg niets hij knipoogde.
En de heer Clant ging naar zijn kantoor, om
van zijn gezag te genieten. Er hadden veel meisjes
geschreid, en vier bedienden hadden gebeefd, toen
hij weer naar huis ging.
„Weet je, wat ik zou doen?" zei Elly Mason
tot haar broer. „Ik zou haar schaken! Iedere
vader zal nog zoo'n man krijgen voor zijn dochter!"
„Ik was net van plan, haar te schaken," zei
haar broer somber. „Morgenochtend. Ze heeft
allang gezegd, dat ze 't doen wou, als hij niet
toestemde."
Terwijl Elly een kreet van romantische ver
rukking slaakte, werd er gebeld. Elly ging open-
door C. Lundy
doen, en Dolly kwam binnen, met dikke oogen
en een roode neuspunt.
Een minuut later zaten de drie samenzweerders
plannen te maken, om het massieve brein van den
spek-specialist te verschalken.
„Ik kom met den two-seater," zei Freddie.
„Dien laat ik op den hoek staan. Dan gooi ik 'n
steentje tegen je raam dat is het teeken, dat
de wagen klaar staat. Dus dan glip je onhoorbaar
de deur uit. Morgenochtend om vijf uur. Dan gaan
we met z'n drieën naar Parijs en daar trouwen we."
„O, Freddie, wat ben je slim en dapper snikte
Dolly, terwijl ze haar armen om zijn hals sloeg.
„Wccst gezegend, kinderen riep de roman
tische Elly opgetogen.
Bill Murk liep zacht om het huis heen. Hij was
wat vroeger gekomen, om een beetje terrein te
verkennen. Vijf pond waren natuurlijk vijf pond,
maar wie weet was er hier in de toekomst nog wel
meer te halen.
Toen hij aan den achterkant van het huis kwam,
ontdekte hij met schrik, dat het raam van de
provisiekamer open was blijven staan. Dit was
een zware beproeving voor zijn zedelijk gevoel
Hij was dien ochtend heusch niet gekomen, om
ernstige zaken te doen maar dat lamme raam
vroèg er gewoon om
Voorzichtig ging hij terug naar de voordeur en
bleef daar besluiteloos staan. Hij nam een paar
kiezelsteentjes en gooide ze tegen het raam.
't Werd tijd, dat die ouwe kerel met z'n hond en
z'n vijf pond voor den draad kwam
Hij wachtte en luisterde. Duurde 't nog lang
Was 't geen schande, zoo'n lokkend open raam
blauw-blauw te laten Was 't geen geld in 't water
gooien Natuurlijk.
Vlug en zacht liep hij
het huis weer om.
Boven ging behoed
zaam een raam open.
„Ik ben direct klaar,
liefste," fluisterde een
meisjesstem. „Wacht
je nog even?"
Bill Murk echter
vernam dat teedere
verzoek niet hij was
elders bezig. Hij stond
voor de kast, die het
oude zilver van den
heer Clant bevatte,
en tevreden mompelde
hij „Wat 'n zonde,
dat ik maar één zak
bij me heb En had
ik maar een kereltje
meegebiacht
Toen ging hij snel
aan den arbeid. Ziezoo!
Met eeltige hand
wischte hij zich het
eerlijke zweet van het
voorhoofdhij keek
naar den bollen zak,
nam hem op zijn rug
en strompelde de ka
mer uit.
Er volgde een be
nauwd oogenblikje,
toen de zak met een
rinkelenden plof in
den tuin viel. Maar
niemand kwam hem
storen. Zwaarbeladen
strompelde hij het
kleine zijhekje door.
Hoe moest hij den boel
nu wegkrijgen Zou hij
den buit maar niet
ergens verstoppen
En toen zag hij vijf meter verder 'n autootje
staan.
„Bedriegen mij mijn oogen zuchtte hij, en
met een dankbaar hart bekeek hij het wagentje.
Hij laadde den zak in, ging zitten, drukte den
starter in, gleed langzaam vooruit. Toen hoorde
hij opeens snelle schreden, het portier vloog open,
hij voelde twee sterke jonge armen om zijn on-
gewasschen nek en een zachtcn warmen mond
tegen zijn stoppelige kaak.
„Mijn lieveling
Ruw maakte de heer Murk zich los uit die om
helzing en sloeg zijn vuile hand voor Dolly's mond.
„Als je nog één kik geeft, draai ik je je nek om
snerpte zijn stem. Toen schoot het wagentje weg
in 't donker.
Freddie staarde naar de maan, zuchtte en gooide
het eindje van zijn achtste cigaret weg. Hij had
moed verzameld met rondwandelen, nadat hij
zijn wagentje op den hoek had gezet. Nu was 't
over vijven vooruit Hij raapte een paar kleine
steentjes op, mikte ze zacht tegen het raam en
wachtte. Hoe klopte zijn hart
Opeens ging het raam met een ruk open. Hij
naderde met uitgestrekte armen.
„Mijn lieveling riep hij in een vurige fluistering.
Er fladderde een papiertje naar den grond.
„Verzuip 't mormel maar gauw fluisterde boven
hem een heesche stem, terwijl iets warms en
wolligs hard op zijn hoofd neerkwam.
Het raam sloeg dicht. Bonzo kwam overeind,
ging opzitten en begon klaaglijke geluiden te
maken. Freddie raapte het papiertje op, bekeek
het met verbazing, en stak het in zijn zak zou
hij wel later zien.
De heer Clant bleek op zijn hoede te zijn. Geen
kans vandaag, om Dolly te schaken. Maar wat
moest hij met Bonzo Waarom werd hij uit-
Afgeleefd.
