m
iyi?»jjnr\IS
-
-
1 x J
No. 38
i r *.v- ■•f^i
s?
-J.
of vijf auto's ergens arriveerde, de portier en
huisknechts kwamen toegeschoten en zijn bagage
onder de noodige belangstelling van het straat
publiek naar binnen droegen.
Hoe meer men van hem hoort, hoe dichter
men tot de overtuiging komt, dat deze vreemde
mensch bij al zijn zakentalent een abnormale
geest was. Hij was zijn ca rière wel niet begonnen,
zooals het bij Amerikaansche millionnairs eigenlijk
hoort, als krantenjongen of schoenpoetsertje,
maar zijn eerste betrekkingen waren toch van zeer
nederigen aard. Toen hij het geld voor zijn eerste
De politie scheen echter bezwaren te hebben te
gen deze eigenaardige liefhebberij de wel
doener kreeg tenminste bevel, de stad dade
lijk te verlaten. Deze minder eervolle aftocht
weerhield John de Kay echter niet, naar de hoofd
stad Tirana te reizen en daar onmiddellijk een
audiëntie bij den koning aan te vragen. Hij wilde
probeeren, monopolies en concessies voor spoor
lijnen in Albanië te verkrijgen, tegen wederdien
sten van financieelen aard.
Lang bleef hij niet in het land der Albaneezen.
Hij vertrok naar Salzburg, zocht daar het duurste'
en fijnste hotel, dat goed genoeg was voor vorsten
en hooge diplomaten, en huurde als naar gewoonte
een heele verdieping. Hij gedroeg zich weer als de
man van invloed en internationale beteekenis en
bedacht nu en dan een gril, om zich zelf en anderen
sensatie te bezorgen. Een van deze grillen en
gekke invallen liep echter uit op een sensatie, die
voor hem zelf minder aangenaam werd. Hij
bestelde n.l., toen Salzburg vervelend werd, een
extra-trein de Oostenrijksche Spoorwegen hadden
niets tegen een dergelijke bestelling, en op aan
gegeven dag en uur stond het dure treintje gereed.
De passagier verscheen echter niet men wachtte
De stad, die de sultansfamilie wel
nooit zal terugzien; Constantinopel
met de beroemde moskee Aya Sofia.
een uur en stuurde toen een beambte naar
het hotel, waar deze, na lang wachten, door
John de Kay werd ontvangen.
„Uw trein staat gereed, meneer."
„Stil laten staan," antwoordde de Ame
rikaan „ik heb vandaag geen zin en het
weer bevalt me niet."
Den beambte liet het onverschillig, of de
trein gebruikt werd of in Salzburg staan
bleef, maar hij moest betaald worden
12.000 schilling.
„Ik denk er niet aan," zei John de Kay.
„Ik ga niet op reis en ik betaal niet. Ik ben
Amerikaan."
Dat laatste was blijkbaar bedoeld als
zwaarste argument, als een mededeeling
die alle verdere discussie overbodig maakte.
De spoorwegman praatte er niet verder
over, in de zekerheid dat John de Kay wèl betalen
zou, en rapporteerde alles aan zijn chef, die het
politie-bureau opbelde. De politie vroeg er niet
naar, of de rijke gast van het hotel een million-
nair, een vorst of een vriend van vorsten was een
inspecteur werd bij John de Kay aangediend, en
de gemachtigde van de sultansfamilie kreeg het
bevel tot zijn eigen inhechtenisneming te zien.
De arrestatie van den rijken zonderling werd
een sensatie in Europa voor John de Kay zelf
werd deze daadwerkelijke inmenging der politie
in zijn zaken het begin van het einde. Nu hij,
terecht, door de autoriteiten behandeld werd als
ieder ander, kwamen plotseling van alle kanten
bezwaren en moeilijkheden, waarmede men hem
anders niet zou zijn lastig gevallen. O.a. kreeg
plotseling een expeditie-firma groote haast met
haar vordering, en toen deze niet gauw genoeg
voldaan werdy werd er beslag gelegd op de uit
ruim 40 koffers bestaande bagage daartoe werd
ook overgegaan, omdat de politie ontdekte, dat
John de Kay enkele keeren verzuimd had invoer
rechten te betalen, welke rechten een vrij hoog
bedrag vormden wegens de vele luxe-artikelen in
zijn koffers.
De inhoud van deze koffers werd weer een
nieuwe sensatie op zich zelf, ofschoon men veel
raars en zeldzaams bij de bagage van John de Kay
verwacht had. Men vond o.a. een Oostersch gala
gewaad, dat hij, volgens zijn bewering, gekregen
had van koning Feysal van Mesopotamië, die
hem tot Emir benoemd zou hebben. Voorts was
er een uitgebreide verzameling steek- en schiet
wapens, en een flinke garderobe van alle mogelijke
uniformen. Van land- en zeemacht van ver
schillende landen bezat hij een gewoon en een
gala-uniform, terwijl hij natuurlijk nergens het
recht had ze te dragen. Maar de geheele verzame
ling werd toch op zijn vele reizen meegenomen,
waarschijnlijk ook omdat hij er van hield overal
opzien te verwekken hij kon nu eenmaal niet als
een gewoon sterveling bij een hotel uit zijn auto
stappen, en hij genóót ervan, wanneer hij met vier
Prinses Medjidje, de vrouw van Abdul
Kadir, in een van haar rollen voor de film,
waarvoor zij korten tijd is opgetreden.
Twee foto's uit Pagusa in Albanië, waar John de Kay
zijn populariteit won door op straat geld te strooien
straathandel met de plattelandbewoners uit den omtrek;
zaken had gespaard, begon hij met evenveel durf
als geluk enkele ondernemingen, welke hem steeds
een behoorlijke winst opbrachten en hem in staat
stelden, zaken op grootere schaal te beginnen.
Toen hij naar Europa kwam hij was geboren
in New Hampton in den staat Virginia begonnen
zijn meer fantastische ondernemingen. Terwijl
hij van den eenen kant in alle opzichten een nuchter
en berekenend zakenman was, gaf hij blijk van
liefhebberijen en ambities, die men van een bak-
vischje zou verwachten of van iemand, die zijn
leven lang den indruk heeft bewaard van de
sprookjes van 1001 Nacht. Over zijn opzichtige
manier van reizen en zijn liefhebberij om allerlei
bekende figuren in zijn huis te verzamelen, hebben
wij boven reeds gesproken. Als hij zaken deed, deed
hij dat 't liefst zoo groot mogelijk, onderhandelde
met ministers en als 't kon met koningen, en pro
beerde steeds een of ander monopolie in een land
te verkrijgen. Uit zijn papieren bleek, dat hij inder
daad drukke correspondentie voerde met enkele
vorsten in Europa, maar ook dat hij zich interes
seerde voor mogelijke opstanden en staatsgrepen
het staat bijv. vast, dat hij in relatie stond met
revolutionnaire elementen in Mexico, die daar een
omwenteling voorbereidden.
Zijn grootste verlangen, zijn hartstocht was en
bleef het Oosten hij wilde de „geheimen van het
Morgenland", de weelde, de fantasie, de overdadige
luxe en z.g. raadselen van Oostersche vorsten en
potentaatjes leeren kennen. Zooals men weet,
gelukte hem dit hij zocht en won het vertrouwen
van den vroegeren oppermachtigen sultan hij
kwam in het paleis aan den Bosporus, waarnaar
hij zoo nieuwsgierig was geweest, doch hier begon
ook eigenlijk zijn eerste tegenspoed, want de op
dracht voor de erfenis-liquidatie een opdracht
waarnaar hij met alle kracht had gesolliciteerd
werd ten slotte de aanleiding van allerlei netelige
kwesties en maatregelen tegen hem.
