ons op 'i Durp
UITNOODIGINGEN
DELLAERT
Attentie!
JACOB HOBEINSTRAAT 42huis,
VLISSINGEN - TELEFOON 81
VRIJDAG 3 MAART 1933
om ons te verfottegraefeeren dan slae
ik 't spul op je rik kepot, dae
En ze zette zukke kerdoesoogen op,
da'k benauwd wier, niae zó'n fottegraef
is nooit benauwd, weet je, en ie klopte
'eur op d'r rik, en 'um zee: toe, toe, dae
bin jie een vee te goed wtiuf voe.
Afijn, zeit 'n, noe za'k je is gauw
wat vertelle, ik dae strak a een
foto genome, van buten deur dc rae-
men 'eene, en jie zat je brief
te schrieven, baes, en dat most
ik noe net is wan je mot in de
krante, en je vrouwe ok.
Neent gilde de vrouwe be
duusd, en ze stak allebeie d'r
ermen in de locht van de schrik.
wazze, en dat 'n glad gin foto van m'n gemaekt a,
afijn, toen was 't 'beurd.
Ja, vrouwe, zee de vint, jie mot er ok op. Mae
de vrouwe riep nooit van z'n leven, ik bin glad
nie opgereed
Mae ja, daer 'ielp ok a niks an, en 'eur wig om
d'r eige op te reejen. Afijn, ze kwam terug, en
toen begus de fottegraef zö wat an ons te sjoerrelen,
wan ik most schrieve, en de vrouwe most nae m'n
kieke.
Ja, 'oor is 'ier, ik kieke nooit nae z'n t'n die
diengen schrieft, zee 'eur, mae dat gaf nie.
Ie zette z'n toestel gereed, en toen a 't klaer
was, riep t'n tegen de vrouwe noe mó je nie stae
lache, wan 'eei de waereld weet wè deur die brieven,
da jie zó'n kwaed wuuf bin, en noe mó je ok kwaed
kieke.
En verentig, ze keek zó zwart as de nacht, en
net op dat oogenblik drukte de man af. Mae toen
't 'ebeurd was, toen kreeg t'n wat 't ooren, dat
kan 'k je wé vertelle. En ik stieng d'r mie be-
schaemde kaeken bie, wan je begriep wè, da
Pier alles op z'n dek kreeg.
Afijn, toen mos t'r nog een foto buten, mae toen
liep de vrouwe net op 't eigeste oogenblik vort,
wan ze dee 't nie mi, en ik a ze nog nooit zovee
kwaed gezien, en de fottegraef gieng d'r mae gauw
vandeur, mae om 't 'oekje van de deure riep t'n
nog as ik toch zö 'n wuuf 'ad, Pier, dan wist ik
wè wat ik dee, mae meer kust ik nie verstae, maer
ik weet toch wè wat 'n zou doe, net as ik niks 1 1
allee, de groetenisse,
PIER VAN 'T HOF.
No. 40
Kè 't wè 'ewéte, dat 'et mos komme.
D'r viel net niks an te doen, en toen a
de fottegraaf eenmael in 'uus was, toen
wist ik a, da 'k d'r nie goed of zou komme.
En zö was 't net.
Fottegraeven da bin van die menschen,
die ka je mae beter nut j'n 'uus 'ouwe,
want azze d'r eenmael in bin, dan krauwe
ze de boel glad over'oop en je kan 't ende d'r
nie van zie.
Afijn, lae'k je noe mae is geregeld an
vertelle, anders begriep je d'r toch niks
van, en das de bedoelinge nie.
Ik zitte dan net in de mooie kaemer an
m'n brief te schrieven, en daer 'oor ik de
vrouwe roepe: Pier, Pier. kom is gauw!
Wat is 't roep ik, want as ik an 't schrie
ven bin, dan è'k nergest anders tied voe. Ze
roept d'r is zó'n kasjesvint, en die wil glad
nie wig
Dan za'k is komme, zeg ik, en ik stappe
nae de keuken.
En jewel, dae stae de vrouwe mie d'r eene
poot tusschen de deure, die ze mie alle
macht toe 'oudt, en ze roep alsmae neëe,
nëe, neëe, gae toch wig,vint, ik glad gin
zeppe en schorteband noodig!
En ik kieke is goed, en ik zegge uila,
lae jie de deure mae is los, wan dat is glad
gin kasjesvint.
Wou 't nie roept de vrouwe, mae ze laet temet
de deure los, en de vint, die d'r tegen stieng te
douwen, soenkelden nae binnen en op z'n snuut.
Afijn 'oor, mae 'um was toch gauw overende,
en ie zee Was dat noe toch, van 't Hof, ken je
mien noe glad nie mi
Jaet, zee ik, jie bin de fottegraef van Ons
Zeeland, maer ik zie je liever nie dan wè, kiek
Noe weet je 't persies.
El, el, el, zee 'um, bin jie noe nog te benauwdach-
tig om is uut'etrokke te worren?
'Oor is 'ier, riep de vrouwe, die ok altied overa
d'r mond in mó slae, a je 't 'arte in je ziel'e eit
Jewel, zee de fottegraef, die plaet è'k
a in m'n zak, maer a je noe je verstand
'eit, dan lae je me noe een nieuwe opnaeme
maeken, wan die eesten is niks, wan j'ei je
beste knoppen nie an, Pier, en je trok net
mie j'n oogen ok, toen a'k t'n maekte, en
a jie noe zó in de krante wil komme, dan mó
jie dat zeivers mae wete, maer ik wil ok wè
een mooie foto maeke, en dan kom je d'r
goed in.
Afijn 'oor, die vint klesten zovee mooi,
dó 'k eindelienge zee: noe, verruut dan
mae, en pas toen a 't 'n wig was, begreep
ik, dat dat allegaere mae smoesjes 'ewist
voor het fotografeeren van alle gebeur
tenissen, die in ons weekblad vermeld
dienen te worden7gelieve men uitsluitend
te richten tot den eigen fotograaf van
Ons Zeeland
Wanneer onzen eigen fotograaf geweigerd
wordt, ean een gebeurtenis opnamen voor
ons blad te maken, door misbruik ean een
zgn. alleenrecht tot fotografeeren. aan een
anderen fotograaf verleend, dan zullen
wij van zulk een feit GEEN FOTO'S
PUBUCEEREN IN ONS BLAD.
