Het paleis „La
Seigneurie"
dat tevens
„ministerie van
Financiën" is.
Vaag gelooven wij nog wel aan die sprookjes-
verhalen van prinsen en potentaten uit het
verre Oosten, waarin verteld wordt van
wreedheid en geluk, van wijze rechtspraak en van
lage belastingen.
In die onbekervde wereld van Azië liggen nog
vele vorstendommen verscholen, waar de heer-
schers op dezelfde wijze hun macht uitoefenen
als duizend jaren geleden. Zij bepalen zelf
hoe hoog de belasting zal zijn, die hun onderdanen
moeten opbrengen, en in vele gevallen innen zij
die nog bovendien zelf. Een volksvertegenwoordi
ging is er onbekend. De heerscher, die meestentijds
versierd is met een uitgebreiden en prachtvollcn
titel, is baas in zijn eigen huis en er is in het heele
Mevrouw Hatho-
way. de heer-
scheres over het
eiland Sark, in
de werkkamer
van haar paleis
„La Seigneurie".
Het postkantoor op
Sark. Telegraaf en
telefoon onderhou -
den de verbinding
met de buitenwereld.
Gedurende de win
termaanden doet
geen enkel schip
Sark aan.
De eenige, die op
Sark duiven mag hou
den. is „de koningin"
land maar één meening, waarin de
bevolking belang heeft te stellen; n.I.
in de meening van Majesteit.
Hoe onwaarschijnlijk het ook moge
klinken, in het gedemocratiseerde
West-Europa bestaan ergens nog van
deze toestanden, althans er veel op
gelijkende.
Moge men zich in republieken en
koninkrijken al, naar ieders aard, ver
heugen of bedroeven over de verwor
ding van het parlementaire stelsel,
