In Hulst treffen we een juist We loeren eens onder de dekkleeden, die een wagen geheimzinnig bedekken, maar dat wordt ons door den voerman zeer kwalijk genomen. Neen, er schijnt voor ons niets te beleven TT in smokkelaarsland. Gisteravond heb ben we met onzen hospes tnenig pintje gepakt, in de hoop dat de tongen wat losser zouden komen, maar dit gebeurde niet. En nu we vanmorgen zijn opgestaan, ligt er bovendien nog een dikke sneeuw, die niet erg aanmoedi gend is om rond te gaan dolen in dit onbekende land. We besluiten dus om maar naar Hulst terug te keeren, ditmaal per auto, want voor den motor zijn deze wegen te gevaarlijk. In Hulst treffen we een juist aangekomen trein, en maken de visitatie der douane mee. De chef vertelt ons, dat de smokkelwaar niet langs gebaande wegen komt, de trein is enkel een object van den gelegen heidssmokkelaar, die in België een paar schoenen of een pak gaat koopen. Daar moeten we dus ook al niet zijn. Weer dolen door Hulst. We loeren eens onder de dekkleeden, die een wagen geheimzinnig bedek ken, maar de voerman schijnt ons dat zeer kwalijk te nemen, en we speuren het kwade geweten.... Gelukkig kunnen we informaties krijgen bij een hoofdcommies, die ons echter een beetje uitlacht, als hij hoort, dat we met de smokkelaars mee willen. Daarvoor geeft hij ons niet veel kans, maar dat versterkt ons alleen maar in ons besluit voor den journalist wordt het nu een eere-zaak. Maar in ieder geval weet deze ambtenaar ons veel interessante dingen te vertellen. Allereerst, dat veel krantenberichten overdreven zijn. Ge schoten is er op Nederlandsch gebied sinds den oorlog niet meer. En er bestaat ook geen vijandige verhouding tusschen bevolking en commiezen. Men weet, wat men waagt, en als men gesnapt wordt, aanvaardt men de consequenties. En, zoo vertelt onze zegsman, men moet niet vergeten, dat smokkelarij in een grensstreek als iets heel gewoons wordt opgevat, zooals in vele streken de strooperij. Men leert het van jongs af aan, en het begint met als kind voor moeder 'n paar pond suiker te halen over de grens. Interessant en belang wekkend vooral voor onze latere conclusies is de mededeeling, dat de smokkelarij toe- en afneemt met de toe- en afname van de werk loosheid 's Zomers wordt er be langrijk minder gesmokkeld. We zullen dit laatste later ook uit den mond der smokkelaars hooren. En al onze informaties zullen leiden tot de in ons eerste artikel neergeschreven veronderstelling, dat de smokkelarij een gevolg is, althans voor het overgroote gedeelte, van sociale toestanden. Onze zegsman vertelt, dat er in Hulst zelf niet zoo veel te doen is, in vergelijking met de echte grensstreek. Het is hier een tusschenstation. Natuurlijk wordt er gesmokkeld, vooral suiker en bloem. Overigens wisselen de artikelen dikwijls. Zoodra een product belast wordt in die mate, dat er een prijsverschil ontstaat, ontwikkelt zich als reflex dadelijk handel in dat artikel. Wat er gesmokkeld wordt Letterlijk alles, waar aan te verdienen is. Van België naar Holland b.v. vooral suiker. Op 1 K.G. scheelt dit ongeveer 26 cent. Veel wordt aangehouden, maar veel gaat ook door. Ook bloem, benzine en vet. Volgens de nieuwe wet mag iedere smokkelaar worden vastgehouden. Hiervan wordt echter weinig ge bruik gemaakt. Vee gaat van Holland naar België, koeien en varkens. Het laatste is minder geworden. Oorzaak zijn weer de beperkende bepalingen. Hier waagt men meer. Over het algemeen gaan degenen, die de zaak financieren, niet mee, die blijven buiten schot, en het zijn voornamelijk werkloozen, die de gevaarlijke karwei uitvoeren, tegeneen gering loon, en met groot gevaar. Want in België schiet men eerder. Ook zijn de straffen den laatsten tijd verzwaard, van 35 maanden gevangenisstraf. E y tT C/11LC11 Lrcril, Cl lit Cl fv t WV >r de douane mee. De trein is echter :hts het terrein van de gelegenheidssmokkelaars. 'ordt er beraamd in die grens- waar zoo weinig gewerkt en te meer gepraat wordt? Achter de wallen ligt de kom van Hulst, die öls vrijplaats geldt: daarbuiten moet elk vervoer van belaste artikelen gedekt worden door een geleide-biljet.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1933 | | pagina 8