PfOKKELAARSLAND
We troffen eenige controle-pos
ten, maar niet elke zak, die er ver
voerd wordt, bergt smokkelwaar.
VRIJDAG 10 MAART 1933
No. 41
is dat niets bijzonders, want men ziet hier geen
fietsen zonder pakjes of zakjes.
Onze fotograaf komt te voorschijn, zijn toestel
tot knippen gereed, maar op hetzelfde oogenblik
ziet de man ons, stopt, draait zijn fiets, en verdwijnt
helaas hals over kop in een andere richting.
Teleurstelling. En dat moet vast een smokkelaar
zijn geweest, de eerste, dien we te zien kregen.
Het buitenkansje is ons ontgaan. Het leert ons,
dat we voor een zware taak staan. Als we weer
weggedoken zijn, en na een tijdje weer eens den
weg afzien, klopt ons hart vol verwachting. Een
man met een koe 1Weer duiken we weg, voorzich
tiger geworden. Het is al schemerig, en we vrèezen,
dat de foto niets zal worden. Toch, als de man den
grenspaal gepasseerd is, is onze fotograaf er als de
kippen bij, en knipt hem in den rug.
Dat is dus de eerste buit, en we voelen ons bijna
vroolijk gestemd. In ieder geval heeft deze buiten
kans ons den moed gegeven om verder op de fortuin
te hopen. En die blijkt ons ook welgezind te zijn,
al is het dan ook, dat slechts de duisternis ons in
contact brengt met een smokkelaarsbende....
(Wordt vervolgd)
Er blijkt niets te halen: trouwens, de echte
smokkelarij vindt meestal 's nachts plaats.
Een man met een koe Weer duiken we weg,
voorzichtiger dan daarstraks, en als hij juist den grens
paal gepasseerd is, knipt de fotograaf hem in den rug.
De smokkelaars in Holland werken niet met
wapens. Er is nog slechts één enkele revolver
in beslag genomen. Pantserwagens komen hier
eigenlijk niet voor (van dé zijde der smokkelaars
beweerde men echter met nadruk van wél).
Er zijn, zoo vertelt onze zegsman verder, in
Z.-Vlaanderen wel een dikke honderd commiezen.
Maar de smokkelaars zijn legio. Men houdt veel
aan, maar meer gaat door. Men moet voor ver
schillende artikelen, zooals suiker, geleide-biljetten
hebben, alleen de kom van Hulst is vrijplaats.
Zoo is hier het smokkelleven. De kranten over
drijven geweldig. Toen eenigen tijd geleden een
commies een schot hagel in de lucht loste, schreef
een krant met veel bombarie over een geweldige
schietpartij.... In werkelijkheid is het echter
een vrij vreedzaam bedrijf, echter met veel risico's.
Na dit gesprek kwamen we buiten, en zagen,
dat de sneeuw bijna verdwenen was in het sterke
zonnetje. Dus weer per auto naar de grens, in
de hoop, thans meer geluk te hebben. En dat
hadden we. We troffen eenige contróle-posten,
waar aanhoudingen plaats vonden. Maar helaas
werd er niets gevonden.
Trouwens, wanneer men iemand lachende ziet
komen aanrijden, zelfs al draagt hij een zwaren
zak op zijn rug, dan weet men al, dat er niets te
halen is.
En dan, de smokkelarij vindt meestal 's nachts
plaats.
Het viel ons op, dat er in de grensdorpen wei
nig wordt gewerkt. Men staat aan de deuren,
en zoo oogenschijnlijk onder een onschuldig
praatje, maar men krijgt toch den indruk, dat er
wat wordt beraamd, als men, langs zoo'n groepje
komend, de gesprekken hoort" verstommen.
We willen nu toch eens even een grenspaal
zien, en hoewel de dorpelingen beweren, dat daar
heusch niets te zien valt, zoo midden op den dag,
gaan we er toch heen, en stellen ons verdekt op.
Dat duurt een kwartiertje. Dan zien we een man
komen aanfietsen, een zak op den rug. Op zichzelf
