No. 42
y
VRIJDAG 17 MAART 1933
1321
Daar werd juist een varken in een zak gestopt.
die juist een varken in een zak stopten. „Moet dat
over?" vroegen we, als waren we ingewijden.
Maar ze moesten van déze ingewijden niets
hebben, en verdwenen vlug in de schuur, niet
wetende dat we ondertusschen ons plaatje al
hadden gemaaktOntelbare menschen komt men
om en bij de grens tegen. Bijna ieder draagt zijn
pakje, of heeft dat op de fiets. Of het allemaal
smokkelaars zijn Wie zal het zeggen Maar bijna
de geheele grensbevolking smokkelt, en ze be
schouwt dit als haar goed recht. En de contróle
is niet gemakkelijk, vooral niet, omdat er in de
grensgebieden zoo veel huizen staan. Sommige
dorpen loopen geheel in elkaar. En men weet, dat
er verscheidene huizen zijn, die gedeeltelijk op Hol-
landsch, gedeeltelijk op Belgisch gebied staan.
We zochten troost en tijdverdrijf (want lang
was de dag, en groot was de spanning) in vele
café's,Tlie hier langs den weg zijn gezaaid. Overi
gens behoeft men uit die vele bezoeken geen gevolg
trekkingen te maken
Overal lachten ons de fiere koppen van de
populaire coureurs tegen, die in elk café een eere
plaats innemen.
We bezochten ook nog een Belgischen douane
post, de gemoedelijkheid zelve. Daar hoorden we,
dat de veesmokkel eerder nog toe- dan afneemt,
ondanks de strenge contróle. Waar de Hollandsche
beambte ons had medegedeeld, dat misschien één
op de tien koppen gesmokkeld vee werd aange
houden, daar sprak zijn Belgische collega van één
op vijftig.
In ieder geval blijkt wel, dat getallen moeilijk
te bepalen zijn.
Maar veel gaat de grens over. Daar is de koning-
varkenssmokkelaar, die zijn zaken in het groot
drijft, en in een soort auto-trein (dien we niet voor
de lens konden krijgen) in een enkelen keer 150
varkens de grens overbrengt, en dien men tot op
heden nooit gesnapt heeft.
Bovendien kunnen we hier een denkbeeld
omtrent de hoeveelheden vormen, als we even
de oorzaak van den veesmokkel willen nagaan.
De beperkende bepalingen, vooral ten aanzien van
de koeien, hebben er toe geleid, dat, wanneer deze
langs wettelijken weg worden vervoerd, er voor
den veehandelaar geen winst meer is te behalen.
Afgezien van de invoerrechten worden de heesten
Door de Belgische douanen worden de sporen der
smokkelaars soms uren lang gevolgd, tot zelfs in den
stal, waar het gesmokkelde vee werd binnengeloodst.
Onder zorgvuldige bewaking wordt het achterhaalde
gesmokkelde vee door de Belgische douaniers gestald,
totdat het publiek wordt geveild.
langen tijd in België in quarantaine gehouden,
wat zeer kostbaar is.
Door de beperkende bepalingen is dan ook met
een enkelen klap een einde gemaakt aan her bedrijf
van den veekoopman. En dat zegt wel iets. Want
men kan rekenen, dat er alleen in Oostelijk
Zeeuwsch-Vlaanderen een paar honderd veehande
laren zijn. Dezen dreigden broodeloos te worden.
En hoeveel zijn er in België Want onder de smok
kelaars zijn zeer veel Belgen, die vanuit Holland
iets ondernemen. Alleen de smokkelhandel liet
een mogelijkheid, en wie zal hen er hard over
vallen, dat ze daarvan gebruik maken We hoeven
dit niet sentimenteel te bekijken, en ook willen
wij geen pleidooi houden voor den smokkelhandel.
Maar wel willen
we in dit verband
naar voren brengen
dat we verscheidene
veehandelaars heb
ben getroffen, die
niet met hart en
ziel smokkelaar wa
ren geworden, den
smokkel zelfs af
keurden, maar er
toch aan deelna
men, omdat zij nu
eenmaal moesten
leven.
De beperkende
bepalingen hebben
de streep precies
gezet aan de winst
marge, en langs
wettelijken weg is
er aan den veehan
del geen cent te
verdienen. En aan
den smokkelhan
del Naar wat we zagen en hoorden, gelooven
we met een van onze zegslieden, dat nog niemand
met den veesmokkeJ rijk is geworden, en dat
velen er met groote risico's nog slechts een karig
stuk brood mee verdienen.
Daarvan zouden we spoedig meer hooren. Want
voor we het wisten, was het al weer avond gewor
den, en daarmee was het tijd om onze smokkelaars
te gaan opzoeken. Dus sloegen wij den landweg in,
die naar het boerderijtje voerde. Het was al donker.
Er woei een scherpe Oostenwind en het begon lang
zaam te sneeuwen. We naderden het erf, liepen naar
de deur en klopten zachtjes aan.
(Wordt vervolgd)
In de café's hier lach
u overal de fiere kopp
der coureurs (wielrt
ners) tegen, die er een
eereplaats innemen.
