JMMl
%e Uofo van den ttot-
txrfien vogel.
No. 43
eigen geval meent goed te kunnen maken door..
„Insinuaties? Feiten," interrumpeerde Letty
kalm. „Dus u was het, die mij bij mr. Dean zwart
maakte, om uw eigen huid te redden Want .u is
degene, die de firmageheimen overbracht. Ik heb
er nu de bewijzen van."
„Dat is een schandelijke leugen 1" schreeuwde
Park. „Ik zal een aanklacht tegen u indienen
„Ik zou maar niet over een aanklacht spreken,
als ik u was." Zij keerde zich tot Jaroid. „Jarold,
geef je vader deze tasch even. 't Is de tasch van
mr. Park. Vanmorgen, in een zaak, waar ik gelijk
met mr. Park was, heb ik die met de mijne verwis
seld, toen mr. Park z'n tasch even neergelegd had.
Zij lijkt veel op mijn monstertasch ik bedoel de
jouwe, Jarold daarom heeft hij 't zeker niet
direct gemerkt. Daar zal je vader alle bewijzen in
vinden."
„Dat is een schandaal!" riep mr. Park. „Mijn
tasch te durven stelen." Hij deed er 'n greep naar,
maar Jarold gaf hem een duw, dat hij terugviel.
Terwijl de oude heer Dean den inhoud der tasch
onderzocht, sprak Letty verder. „Toen ik hier nog
was, verdacht ik mr. Park al. Tweemaal snapte ik
hem, terwijl hij aan mijn schrijftafel stond, waarop
de nieuwe plannen lagen. In die tasch vindt u lijsten
en cijfers, mr. Dean, en ook brieven van de concur-
reerende firma, waarin zij de ontvangst erkent van
de afschriften alles geadresseerd aan mr. Park.
Dat maakt, geloof ik, verdere explicaties over
bodig."
Park opende den mond om iets te zeggen, maar
mr. Dean, die wit van woede na zijn onderzoekings
werk opkeek, schreeuwde „D'r uitJou gemeene
schurk Spion Jarold roep den portier
„Niet noodig, vader," grinnikte Jarold, terwijl
hij een vluggen greep deed naar mr. Park's jas
kraag, en het heerschap de deur uitwerkte. De
kantoorjongen, die in de gang passeerde, bleef
opgetogen staan kijken verschillende kantoor
bedienden kwamen toeloopen om te zien wat er
aan de hand was. Vergenoegd glimlachend keerde
Jarold terug in het privékantoor. Daar bleek hem,
dat Letty haar hoed en mantel had afgelegd en
voor de schrijfmachine was gaan zitten.
„In antwoord op uw schrijven van 14 dezer
betreffende uw order van 14 dozijn crackers
bericht ik u.. hoorde hij zijn vader dicteeren.
Deze brak af, toen hij de blikken zag, die zijn
secretaresse en zijn zoon wisselden.
„Geen liefdesscènes in kantoortijd, Jarold,"
zei hij. „En miss Heming blijft hier, zoolang zij
beschikbaar is. Ik waarschuw je, dat ik haar niet
ontsla, vóórdat je me een andere goeie secretaresse
bezorgd hebt."
Met verlicht gemoed
zag Jarold den ander uit
de kamer verdwijnen. Hij
greep zijn hoed en sloop
het gebouw uit. Vijf mi
nuten later was hij in een
taxi op weg naar den
winkel, waar Letty en
hij elkander zouden ont
moeten. Volgens het plan
van dien dag moest Park
daar al lang geleden ge
weest zijn. Met Letty had
hij afgesproken, dat zij
buiten zou wachten, maar
er bestond alle kans, dat
zij het wachten moe was
geworden en naar binnen
was gegaan om te trach
ten op eigen houtje een
order machtig te worden.
Geen spoor van Letty
bij den winkel. Jarold
vloog de zaak binnen.
„Goeden morgen, mr.
Dean," zei de winkelier,
die hem persoonlijk ken
de. „Ik had u niet ver—
wacht. Ik heb al twee
vertegenwoordigers van
uw firma hier gehad."
Jarold kreeg een ziek gevoel. „Wie kwam het
eerst vroeg hij.
„Een heer, zekere mr. Park. Daarna een dame,
die ik al een tijdje op straat had zien staan."
Jarold zuchtte van verlichting. Als ze in deze
volgorde overal kwamen, kon alles nog goed
afloopen.
„Weet u waar die dame daarna heen ging
„Zelfden weg als de ander. Ik weet het, omdat ze
me allebei den kortsten weg vroegen. De Hoogstraat
af naar Hopper. De dame scheen nogal haast te
hebben. Dat was een goed half uur geleden. Ik
heb haar overigens hetzelfde gezegd als uw anderen
reiziger. Ik kan van uw firma niet meer nemen.
Uw concurrent geeft hetzelfde goedkooper."
„Ja, ik weet het." Jarold knikte. Die beroerdig
heid had hij al zoo vaak en overal gehoord. Telkens
als de firma Dean iets nieuws wilde brengen tegen
verlaagden prijs, kwam hun concurrent met het
zelfde, eerder, en nog goedkooper. Het was ellendig,
zooals de concurreerende firma altijd te voren
geïnformeerd bleek te zijn.
Jarold nam haastig afscheid en holde naar den
tweeden winkel. Hetzelfde. Mr. Park was er het
eerst geweest, een paar minuten later gevolgd
door Letty. De derde zaak, idem. Bovendien raakte
de jongeman hopeloos in de war. Hij kende alle
adressen niet uit zijn hoofd, en raakte de volgorde
kwijt. Soms kwam hij in een zaak waar beiden al
geweest waren en altijd Park het eerst, op de
hielen gevolgd door Letty soms ook bezocht hij
winkels, waar zij nog geen van beiden geweest
waren. Het was nu half twee het gaf niets, de
vervolging nog verder voort te zetten beiden zaten
nu ergens te eten. Bovendien durfde hij niet langer
van kantoor weg te blijven.
's Middags toonde de chef van de reclame-
afdeeling den lusteloozen Jarold de verschillende
reclameplaten van de firma. Hij had maar één
gedachte Hoe kon hij Letty terugvinden Had
ze hem haar adres maar gegeven. Plotseling schoot
hij los uit zijn dofheid. Op een doos biscuits, die hij
nog nooit had gezien, zag hij de afbeelding van een
bijzonder aardig meisje. Geen twijfel mogelijk.
Dat was Letty. „Die ziet er niet kwaad uit, vindt
u wel merkte de chef op, toen hij den jongeman
zag kijken. „Zoo'n aardige meisjeskop op 'n reclame
doet het altijd goed."
„Wie is dat informeerde Jarold gejaagd.
„Ik bedoel, kunt u mij haar adres geven
De chef keek verbaasd. „Dat meisje was de
secretaresse van uw vader. Hij heeft haar ont
slagen kort voor u kwam. Moest wel. Firma
geheimen waren uitgelekt, waaraan zij alleen
schuldig kon zijn. Anders een goed kind en een
flinke werkster. Uw vader heeft zoo'n goeie niet
meer terug kunnen krijgen. Jammer dat zij weg
moest."
Met een vaart vloog Jarold naar het privé
kantoor. Daar was juist ook mr. Park. Aan beider
houding was te merken dat er onheil broeide.
„Je komt als geroepen," beet de oude heer Dean.
„Ik wou je juist laten halen. Wat moet dat betee-
kenen, dat jij miss Heming in jouw plaats laat
werken? Hè? Mr. Park vertelt me juist, dat. hij
gemerkt heeft, dat zij als verkoopster voor de firma
werkt. Waar ik niets van weet
„Dat is precies waar ik voor kom," barstte
Jarold uit. „Ik wist niet, dat zij miss Heming heette
en dat u haar ontslagen had. Maar dat kan alle
maal verholpen worden. Geeft u mij vlug haar
adres.v
„Ben je gek, jongen zei mr. Dean woedend.
„Vertel mij eerst eens even wat het beteekenen
moet, dat zij met jouw adressen en orderboek
werkt. Die spionne, die ik ontslaan moest, omdat zij
firmageheimen aan den concurrent overbracht."
„Hoe weet u dat Is dat bewezen
„Bewijs was niet noodig. Niemand dan zij wist
mijn plannen voor nieuwe soorten en goedkoope
prijzen."
Maar Jarold ging door: „Is het bewezen, dat
zij de geheimen verklapt heeft Maar hoor dan
eens hier, vader. Want ik wil die zaak goed uitge
maakt zien. Ook nu nog, nu miss Heming weg is,
lekken onze geheimen uit. Dat weet u ook wel. 't
Is al driemaal in deze tien weken gebeurd. Dus
dat kan zij niet gedaan hebben, want Letty ik
bedoel miss Heming, was toen al weg."
„Ik geef toe, dat ik daar ook al aan gedacht
heb," zei de oude heer. „Maar nu is mij alles
duidelijk. Door jou is zij in contact gebleven met de
firma. En jij bent zoo groen, dat je je door haar hebt
laten uithooren."
„Het is jammer voor mr. Dean, dat dat niet
waar is," zei opeens een andere stem. Jarold
draaide zich vlug omin de deuropening
stond Letty.
Een oogenblik hing doodsche stilte in het
vertrek.
„Wat moet dat beteekenen Hoe komt u
erin informeerde de fabrikant kwaad.
„De portier liet me binnen, nadat ik hem een
en ander verklaard had," zei Letty kalm. „Ik
hoorde het laatste deel van het gesprek, en meen
ook nog iets in het midden te mogen brengen. Nee,
gaat u niet weg, mr. Park wat ik heb te zeg
gen, betreft vooral u."
„Ik weet niet wat u wilt insinueeren, miss He
ming," begon mr. Park dreigend, „maar als u uw
