No. 44
Oceanen zonder geheim
'n Teekening die een goeden indenk geeft van
de stalen slang en de kogelvormige woning.
Toen Jules Verne zijn beroemde boek „20000 mijlen
onder zee" schreef, hield men het voor onmo
gelijk, dat de fantastische schrijver nog eens de
vervulling van zijn wonderlijken gedachtengang zou
beleven. Maar hoe weinig vermoedde men toen, dat
er nauwelijks twee generaties geleefd behoefden te
hebben om een werkelijkheid van veel grootschere af
meting te zien dan de Fransche schrijver ooit had
kunnen droomen. Sinds eenigen tijd is n.l. de bestu
deering van de geheimen, die de oceanen op hun
bodem herbergen, mogelijk geworden door het ge-
De (am. Williamson beschouwt de geheimen der zee.
VRIJDAG 31 MAART 1933
'n Gevecht met onderzeesche monsterslangen,
naar 't leven door Williamson geteekend.
Door 't venster van den kogel zien mevrouw
Williamson en haar kind hoe 'n duiker voorwer
pen van een gezonken schip naar boven brengt
bruik van het Williamson-apparaat, dat bestaat uit
een zeer lange, met waterdichte ringen afgesloten buis,
aan welker einde zich een ronde kogel bevindt, waar
in vier personen kunnen plaats nemen, en welk reuzen-
instrument vanaf het dek van een in zee liggend schip,
of vanaf het strand in zee wordt gelaten. Door zeer
dikke, sterke spiegelruiten (dus precies zooals bij den
onderzeeër in het genoemde boek van Jules Verne)
kan men rustig alle wonderlijke geheimen van den
zeebodem beschouwen en bestudeeren.
