IN SMOKKELJUMSUMID
No. 44
VRIJDAG 31 MAART 1933
1385
hun inlichtingen, zooals de-smokkelaars de hunne
hebben. Deze laatsten vertelden ons, dat ze gin
gen, omdat het zoo'n bijzonder donkere nacht was,
maar dat kennen we.
Langzamerhand wordt het licht, maar er doet
zich niets voor. We worden het wachten moe, en
denken al over opstappen, als een der commiezen
ons bij den arm terughoudt, en naar een verder
gelegen boschrand wijst.
En.. daar zien we een zich langzaam voort
bewegende figuur.
In een oogenblik zijn we allemaal op de been,
de fotograaf morrelt al voortbeenende aan zijn
toestel, de commiezen roepen aan, de revolver al
bij de hand. Maar de donkere figuur denkt niet
aan wegloopen. Hij Iaat zich heel goedig fouilleeren,
en blijkt niets bij zich te hebben van verboden
waar. Dat is eenerzijds een teleurstelling, maar
anderzijds is het den fotograaf gelukt, een aardige
actie-kiek te maken, zij het dan ook, dat door de
snelheid, waarmee dit gebeuren moest, van den
aangehoudene niets meer te zien is dan.... een
voet
We verlaten onze vrienden, want er schijnt ook
hier niets meer te beleven te zijn. Terug naar Hulst,
en vervolgens de boot naar Hansweert. De tocht
is volbracht.... Maar twee dagen daarna bereikt
ons van onze vrienden smokkelaars een geheim
zinnige briefkaart, die laat raden, dat er „iets"
te doen is. Weer maken we ons op tot een
expeditie.
Het haastige vervoer van koeien uit de havenplaats
naar de grensdorpen geschiedt vaak met groote vracht
auto's, die van 12 tot 20 koeien bergen kunnen
We zullen deze weer niet heelemaal
beschrijven, daar er niet veel verschil'is
met -de vorige. Alleen het weer was
goed, en het vertrek vond plaats in den
morgen, omstreeks half vier.
We zijn toen heelemaal meegegaan,
omdat we ook van de aankomst wat
En tot slot namen we
als souvenir een kiek
van de „jongens", ter
wijl ze den tijd doorbrengen met een spel
letje kaart, wachtend op een nieuwe onder
neming, die geld in het laatje kan brengen
In een oogwenk zijn we allemaal op de beende foto
graaf morrelt in 't loopen wat aan zijn toestel, de
commiezen roepen aan. de revolver al bij de hand
wilden zien. En die hebben we gezien. Foto's maken
was ons hier echter niet vergund. Wel konden we onder
weg, toen we (het was al dag geworden) bij de plaats
van bestemming aankwamen, nog twee aardige opnamen
maken van de uitwerking vati "een voorposten-alarm
(dat echter op een misverstand bleek te berusten).
En tót slot namen we als souvenir een kiek van de
jongens, terwijl ze den tijd doorbrengen met 'n spelletje
kaart, wachtend op een nieuwe onderneming, die geld
in het laatje zou kunnen brengen.
