ET DA GELIJKSCH l
Onlangs heeft er in den Indischen Volksraad een schriftelijk debat
plaats gehad naar aanleiding van een mededeeling door de Re
geering, dat de inlander met 2l/2 cent per dag in zijn levensonder
houd zou kunnen voorzien. Inderdaad is dit cijfer wel wat al te laag,
maar zelfs als men het vertienvoudigt, is het nog zoo belachelijk klein
in vergelijking met hetgeen een doorsnee-arbeider in Nederland of
elders in Europa noodig heeft om een dag te kunnen leven, dat men
gemakkelijk kan begrijpen hoe miniem de kosten voor het dagelijk-
sche bestaan moeten zijn in de Oost. Voor den inboorling althans. Hij
heeft nog weinig of niets in de levenswijze van zijn voorvaderen ver
anderd. Hij is van nature met weinig tevreden en het klimaat
waarin hij leeft, de rijkdom aan voedsel, welke de hem omringende
natuur hem schenkt, zijn mede oorzaak van zijn geringe en snel-
bevredigde behoeften.
Een op Sumatra verschijnend dagblad
heeft onlangs nog eens uitgerekend wat
een volledige „restaurantvoeding", dat is
een voeding, welke voor den geheelen dag
toereikend is, en welke aan de warong
(draagbaar restaurant) wordt verkocht,
eigenlijk kost. Deze maaltijd bestaat uit
rijst met groenten, koffie en een ei. Voor
9x/2 cent voedt de inlander zich daarmede,
en voldoende. Maar de Europeaan kan daar
mede niet toe. Zijn gestel vraagt meer, en
bovendien kan hij aan de op inlandsche
wijze bereide spijzen niet of slecht gewen
nen. Ongetwijfeld is de inlander met zijn
Inlandsche wouwen doen inkoopen op de passar (markt), waar
groenten en kruiden tegen geringen prijs te verkrijgen zijn.
Typisch-Indische wijze van
koken voor 'n warmen maaltijd.
Een jongendie aan de
warong zijn maaltijd heeft ge
haald. Rijst en groenten krijgt
hij op een bananenblad opge
diend. Kosten 5 ets., bediening
inbegrepen.
Aan de ouden van dagen
wordt door de inlandsche be
volking altijd voor niets voedsel
verstrekt. Dit is geen bedelen,
maar een oud gebruik wil
dat voor wie niet meer
werken kan door de anderen
gezorgd wordt.
