8®5Eii23
No. 47
VRIJDAG 21 APRIL 1933
lijks door dezelfde nijvere
handen, en onfeilbaar
klikt op hetzelfde uur de
vracht vertrouwde docu
menten in onze bus.
We mogen erkentelijk
zijn voor dit zoo deugde
lijk geoutilleerd bedrijf,
dat altijd voor ons klaar
staat, en zich geen moeite
ontziet om ons te ge
rieven
post ging voorbij,
en bracht
een brief van he
en een brief van haar J
neer steden of landen met elkaar in oorlog waren,
zag men de bjpeven het doel al evenmin bereiken.
Ook de postzegels zijn van betrekkelijk jongen
datum. Eeuwen lang was het gewoonte, dat men
het vervoerloon betaalde bij afgifte van den brief.
En het was dikwijls ontstellend hoog
Ook kwam men de brieven halen. In onzen tijd
schijnt dat in sommige kleine gemeenten nog wel
te gebeuren 1 Tenminste, we weten wel van een
boerenmeisje dat „in stad" ging dienen, en den
brief bij de voordeur gereed legde de post zou er
wel om komen 1
Dat is over het algemeen echter afgeloopen.
Het postbedrijf is een der modernste, waaraan
zeer hooge eischen worden gesteld, en dat, in het
bijzonder in ons land, aan die eischen voldoet.
Praktisch is het vrijwel uitgesloten, dat een
brief nog zoekraakt. En de snelheid is geweldig
opgevoerd. Vooral voor het platteland heeft dit zijn
beteekenis. Want déér wordt het meest verlangend
uitgezien naar de post,
die het eenige contact
geeft met de groote
wereld.
Als de postbode eens
besefte, met hoeveel
verlangen door duizen
den dagelijks wordt
uitgezien naar zijn
komst 1
Zou er wel één gezin
zijn, waar niet minstens
één maal per dag ge
vraagd wordtzou de
post al geweest zijn?
Hoeveel vergeefsche
reizen zijn reeds naar
de brievenbus ge
maakt hoeveel trap-
loopers en gangkleed
jes ondoelmatig en
onnoodig versleten?
Hoeveel gezichten
hebben achter de deur
met haar glimmende
brievenbus zich ver
trokken in verdriet om
slechte tijding Hoe
veel harten hebben er
in blijde verwachting
geklopt
Onze brieven, onze
couranten en tijd
schriften gaan weke-
Zou er voor ons
ook wat bij zijn
i-
