1525
tuurlijk geen notie, dat ons syndicaat achter de
T.C. Mij. staat."
Macdon zag een weinig bleek, toen hij de kamer
van zijn voormaligen directeur binnenkwam.
„Heb ik je niet gezegd dat je een dwaas was,
Macdon zei mr. Bruth.
„Toch niet," antwoordde Macdon. „Er is geld
in te verdienen. Maar tegen de prijzen van die
andere Mij. konden wij niet op. Op een of andere
manier moeten die lui hun thee spotgoedkoop
gekregen hebben. Dat moet ik toegeven. Maar ik
houd vol, dat mijn idee goed was. We hebben alleen
ellendige pech gehad."
„Als je me de vraag niet kwalijk neemt hoe
veel heb je verloren
„Niets, meneer alles is betaald, en mijn vriend
Billy heeft zijn kapitaal terug met 7 interest.
Maar als ik was doorgegaan, zou ik verloren heb
ben daarom.... eh.... kom ik u vragen, mijn
voorraad over te willen nemen. Maar nog eens,
mijn idee was goed en het werkte."
Mr. Bruth lachte.
„Goed, ik neem je voorraad over tegen den
marktprijs. Je boft, die is hoog. Kom Woensdag
hier, om vier uur en we maken die affaire in
orde."
„Heel goed, meneer. Dan wou ik u vragen, of u
misschien een baantje had voor mijn vriend Max
Barr, die mij geholpen heeft. Een flinke kracht."
„Laat hem morgen eens hier komen, dan zullen
we zien."
Het was precies vier uur, toen James Macdon
weer in het privékantoor van mr. Bruth zat.
Nadat de verschillende stukken geteekend waren,
bood hij den jongeman een sigaar aan.
„Kan je een geheim bewaren, Macdon Heel
goed. Nu alles afgeloopen is, wil ik je wel bekennen,
dat jouw S. Z. Thee Mij. ons een gevaarlijken klap
dreigde te gaan geven."
„Dat is in elk geval een troost, al is 't een schrale,"
zei James met een zucht.
„Ja. We moesten maatregelen nemen om er
een einde aan te maken. Het geheim is dan dit
de T. C. Mij., die jou brak, werd door ons gefinan
cierd. Door een strooman bezaten wij 51 van
de aandeelen. 't Zal je interesseeren te weten, dat,
nu de S. Z. Thee Mij. niet meer bestaat, ook de
T. C. Mij. weg is. Het Thee Syndicaat heeft er
zestig mille voor betaald, waarvan de helft natuur
lijk ons eigen geld was. Jouw plan heeft ons dus
dertig mille gekost, jongeman. Je kunt je gevleid
voelen. In zekeren zin is het natuurlijk geen weg
gegooid geld. 't Is een soort verzekering tegen
eventueele andere ondernemende jongelui, die
hetzelfde spelletje zouden willen spelen als jij.
En wat denk je nu zelf te beginnen
„Weet 'k nog niet precies, meneer," antwoordde
Macdon. „Ik dacht er over u te vragen, met Dolly
te mogen trouwen. Het leek me zoo, dat een flinke,
lange huwelijksreis naar Indië of Amerika of zoo
iets geen kwaad plannetje was. Naar Indië ga ik
eigenlijk het liefst. Ik kan Billy dan persoonlijk
bedanken voor het kapitaal dat hij me geleend
heeft."
„Wat vertel je me daar?" zei de directeur van
het Thee Syndicaat verbluft. „Trouwen Flinke,
lange huwelijksreis Dappere woorden van een
jongeman, die zoo ongeveer gekraakt is. Het lag
in mijn bedoeling je een behoorlijke positie aan te
bieden bij het syndicaat, maar als je op die
manier begint te praten, wel...." Bruth haalde
de schouders op.
James lachte. „Gekraakt
„Wel, is dat dan niet waar Ben je niet verslagen
bij ons gekomen, en heb je ons niet gevraagd je
uit den put te helpen, door je voorraad over te
nemen Hè
„Ik ben niet verslagen en ik zat niet in den put,"
antwoordde James Macdon. „U vertelde mij in
vertrouwen, dat u 51% hield der aandeelen van
mijn concurrente, de T.C. Mij. en dat u ze hield
door een strooman, niet
„Zeker, 't Was een knappe manipulatie."
„Dat was het, meneer. Maar de andere 49% had
ik zelf. Ook door een strooman. En mijn strooman
was die goeie, beste Paul van Steenen, die nu al
weer op weg is naar Indië, naar zijn oude betrek
king van administrateur op de plantage van Billy.
Ik was juist aan het bedenken dat een kapitaaltje
van dertig mille wel voldoende is om op te trouwen."
Er hing een oogenblik stilte.
„Je bént een zakenman," zei mr. Bruth zacht.
2let bctouw.
No. 48
levert dan goedkoop thee, zoodat we beneden hun
prijs kunnen verkoopen. In een jaar zijn ze dan op
de flesch. Ik heb wat kapitaal, maar ik heb twee
maal zooveel noodig om hen te kunnen nekken.
Ik kom daarvoor bij u, omdat het u toch wel iets
waard moet zijn om dergelijke lui van de markt te
verdringen. Hoe denkt u daarover
Bruth liep lang heen en weer in zijn kantoor,
diep in gedachten. Eindelijk bleef hij staan voor
den bezoeker. „Kijk eens hier, mr. v. Steenen. Ik
zal u een voorstel doen. Op de eerste plaats dit.
Dat direct verkoopen aan de verbruikers kan ons
syndicaat niet dulden. Dat ontwricht den heelen
theehandel. Ik ga er dus ook niet mee accoord, dat
u in de toekomst op die manier blijft verkoopen.
Mijn voorstel dan komt hierop neer We richten
een maatschappij op - laten we zeggen, de Thee
Consumenten Mij. de T.C. Mij., dat is eenvoudig
en kort. Daarin stort u uw kapitaalu ontvangt
dan 49% der aandeelen. De andere 51% houden
wij, maar op naam van een strooman. Dat is
u ook.
Wij leveren de thee zoo goedkoop, dat u kunt
verkoopen beneden den prijs van Macdon. Dan
verloopt de S.Z. Mij. zoodat deze tenslotte bij ons,
dat is het Thee Syndicaat moet komen, om
te vragen haar resteerende voorraden over te
nemen. Die Mij. is dan van de baan. Dat kost ons
natuurlijk geld maar dat hebben wij er voor over.
Afgeschrikt door de debiele van de S.Z. Thee Mij.
zai niemand het ooit meer wagen om een dergelijk
bedrijf op touw te zetten. Ik beloof u, wanneer
het zoover is, dat het syndicaat uw aandeelen van
de Thee-Consumenten Mij. zal overnemen voor
dertig mille. Dat is, geloof ik, een behoorlijke
belooning voor uw diensten. Gaat u daarmee
accoord Ja, dan zullen we de affaire meteen
schriftelijk vastleggen," zei de directeur. En hij
drukte op een bel.
Met dat drukken op zijn bel bleek mr. Bruth
het eerste begin gemaakt te hebben van een ge
weldige onderneming. In afzienbaren tijd was de
Thee Consumenten Mij. over heel Engeland be
kend. De S.Z. Thee Mij. had ruim geadverteerd.
VRIJDAG 28 APRIL 1933
Maar het was niets bij de reclamecampagne van
de T. C. Mij. Binnen een paar weken wist iedere
huisvrouw, dat zij van deze niéuwe maatschappij
nog goedkooper thee kon krijgen dan van de S.Z.
Thee Mij.
Dagelijks controleerden Bruth en zijn onder
directeur Mullin de cijfers, die mr. van Steenen
gaf. „Er is geen twijfel aan," zei mr. Bruth, „die
Macdon had gelijk. Er is geld te verdienen met
dien verkoop-rechtstreeks-aan-den-consument,"
Mr. Mullin kauwde op zijn sigaar. „En of! De
T. C. Mij. verliest alleen geld, omdat de thee
zoo krankzinnig goedkoop wordt geleverd. Vraag
een paar stuivers meer voor een pond, zooals
Macdon, en er wordt winst gemaakt in verduiveld
korten tijd. Voer het idee nog iets verder uit, en
de heele theehandel zooals de groote maatschap
pijen dien drijven zou er gek gaan uitzien. Hoe
eerder we Macdon op de knieën brengen, hoe beter
het voor ons allen zal zijn. Hoe lang zou het nog
duren, denk je, voor Macdon zich geslagen ver
klaart?"
„Twee maanden hoogstens," zei mr. Bruth
grimmig. „Zijn orders moeten nu al minstens
met 50% zakken. Over twee maanden bestaat er
geen S.Z. Thee Mij. meer. En natuurlijk ook geen
T. C. Mij., daar zullen wij voor zorgen, Mul. Het
zal een opluchting zijn, kerel. We zullen dan in
de toekomst geen last meer hebben van lui, die
een ouden handel willen ontwrichten."
„Wat zal er met Macdon gebeuren, Bruth
vroeg de ander. „Hij is 'n knappe vent. Ik begin
te gelooven dat je hem zijn opslag had moeten
geven, zoodat hij bij ons huis was gebleven."
Mr. Bruth mompelde iets. Toen „Verdraaid,
Mul. Ik had gedacht dat hij al in een maand bij
ons terug was geweest. Dan had hij een lesje gehad.
Was veel te zeker van zichzelf. Knappe vent, zeg je?
Geniaal I Als we zijn S. Z. Thee Mij. gekraakt
hebben, komt hij wel weer bij ons. We zullen
hem een goede baan geven en hem na verloop van
tijd in de directie opnemen. Maar vóór dat ge
beurt, zal hij zoete broodjes bakken, dat verzeker
ik je."
Precies'n maand
later kwam mr.
Bruth stralend de
kamer van zijn
onderdirecteur bin
nen. „Macdon is
verslagen I" riep
hij. „Hij telefo
neerde me zooeven
dat hij hierheen
komt. Gisteravond
had Van Steenen
me al gebeld, dat
Macdon getracht
had een fusie aan
te gaan met de
T. C. Mij. Natuur
lijk wees Van Stee
nen hem af."
Mr. Mullin grin
nikte. „Zoo, dus
hij is er onder
Zijn experiment
heeft ons anders
een macht geld
gekost. Wat wil
hij nu
„Dat wij zijn
voorraad overne
men. Hij vertelde
me, nog een reu
zenvoorraad te
hebben terwijl er
nog een scheeps
lading in Suez ligt.
Hij is met zijn
eigen wapens ver
slagen. Heeft na-
