9ft tció dooi Jfedetland.
Het meertje Gerritsflesch op de Veluwe bij Kootwijk.
Staine trommelde zenuwachtig met zijn vingertoppen tegen de voorruit.
Jones sloeg hem gade en zag plotseling zijn blik vertrokken. Scherp als dolken
priemden de lichtflitsen van de koplantaarns door de duisternis. Staine's
oogen hielden de lichtbundels zoo lang vast, dat Bucky Jones zich ongerust
maakte.
„Is er iets, meester?" waagde hij te vragen.
Staine scheen de vraag niet te hebben verstaan. Hij trad plotseling een
stap terug en wees naar buiten.
„De timmerman van Cassel," zei hij schor. Tegelijk bracht hij zijn bleek
gelaat tot vlak tegen de voorruit.
Bucky Jones sidderde even, niet van angst voor den timmerman van
Cassel, maar voor het vermoeden dat de meester van trein 1045 krankzinnig
geworden was.
Hij wierp een snellen blik door de voorruit. Er was niets te zien in de
lichtbundels en toch bleef Staine zonder ophouden staren naar eenzelfde punt
op de spoorbaan.
„De timmerman van Cassel rijdt trein 1045," mompelde Staine. Hij stak
plotseling zijn hand op.
„Stop riep hij op angstigen toon.
Jones wierp een handle over en zette de rem aan. De machtige Jumbo
steunde en kreunde, de wagens schokten en meester Staine werd krachtig met
het hoofd tegen de voorruit geworpen. Jones keek scherp over de spoorbaan
uit. De trein naderde het bruggehoofd van de Ouse en hij verwachtte een on
veilig sein te zullen zien. Er was echter geen seinpaal te bekennen, noch eenig
licht waaruit op te maken viel, dat de weg onveilig was.
Er verscheen een grimmige, vastberaden trek om den mond van Bucky
- Jones. Hij was er nu vast van overtuigd, dat meester Staine plotseling krank-
zinnig geworden was. In een ondeelbaar oogenblik tijds overwoog hij wat hij
moest doen.
Het eerstvolgend station, waar de expres stoppen moest, was Leicester.
Als hij het bruggehoofd over de Ouse gepasseerd was, kon hij echter North
ampton aandoen. Ten slotte kon hij 1045 ook hier tot staan brengen. Een
ongelukkige inval deed hem besluiten door te rijden. Bijna onmerkbaar trok
hij den handle over, die den stoom had afgesloten en onmiddellijk trok de
Jumbo weer aan.
Staine wendde zich naar hem toe met een paar oogen vol angst.
„Stop!"gilde hij. En schreeuwend voegde hij er aan toe „De timmerman
van CasselEr is gevaar
Jones was een ongevoelig, maar geenszins een laf mensch. Hij had nu
eenmaal besloten door te rijden tot Northampton en het gevaar, dat hij liep,
verachtte hij.
„De timmerman van Cassel is dood, meester," zei hij koud.
Staine maakte een wilde handbeweging. „Dan heb je 'm den eersten
keer vergeefs gedood, hij loopt nu met een seinlicht voor 1045 uit," schreeuwde
hij.
Hij sprong op de vuurkist toe en greep naar den handle om den stroom
af te sluiten. De trein had zijn oude snelheid weer hernomen en raasde don
derend op het bruggehoofd toe.
Bucky Jones greep den meester bij de boist. Hij was sterk, maar Staine
bleek sterker. Hij wierp den stoker van zich af en deze bleef met een schorren
kreet liggen. Zijn achterhoofd lag tegen den tender aan en over zijn bevuild
en bezweet gelaat liep een smalle streep bloed.
„Je hebt hem vergeefs gedood," schreeuwde Staine nogmaals.
Hij trok krachtig den handle over en zette bliksemsnel de rem aan. De
machtige Jumbo gehoorzaamde aan de hand van den meester en minderde
krassend en piepend zijn snelheid. De wagens schokten en rukten, doch dat
bemerkte Staine niet. Met zijn neus plat tegen de voorruit gedrukt, stond hij
in de lichtbundels te turen. Hij zwaaide met zijn hand, in de verte liep. de
timmerman van Cassel nog steeds voor trein 1045 uit.
Schurend kwam de trein tot staan. Bucky Jones krabbelde overeind,
scherp op zijn hoede en gereed eiken aanval af te slaan. Maar Staine dacht
aan geen aanval. Hij lachte tevreden en wees naar de spoorbaan.
„De timmerman van Cassel is gered," zei hij met heesche stem.
Bucky Jones was met een sprong van de locomotief af. In den donkeren
avond glommen lantaarns, coupédeuren werden opengeworpen en langs den
trein liepen angstige reizigers.
Van het bruggehoofd van de Ouse kwam haastig een slingerende lantaarn
aanzweven. In de lichtbundels van de locomotieflantaarns vertoonde zich
een gelaat vol doodsangst.
„Hallo, ik dacht, dat jullie nooit zouden stoppen," schreeuwde een
schorre stem.
De hoofdgeleider van trein 1045 kwam doodverschrikt aanrennen.
„Wat is er aan de hand gilde hij.
De man met de lantaarn gaf hijgend een verklaring. „Het bruggehoofd
is door den stormvloed weggeslagen. De telegrafische verbinding is verbroken.
We konden niet anders waarschuwen dan met lantaarns. Maar jullie zijn drie
lichten voorbijgereden. Bij het passeeren van het eerste dachten we, dat jullie
remden, maar toen gaf je direct weer vol stoom
In den donkeren avond gingen wilde kreten op van angst. Bucky Jones
keek radeloos rond en meester Staine zat bleek op de treeplank van de loco
motief. Hij maakte nu heelemaal niet den indruk van een krankzinnige, alleen
tuurden zijn oogen schuw de duisternis in.
„Instappen, we rijden terug naar Londen," schreeuwde de hoofdgeleider.
De reizigers vluchtten ontsteld in de coupé's en Bucky Jones bracht een
onsamenhangend rapport aan den geleider uit.
,,'t Is een bijzondere samenloop van omstandigheden, zeer vreemd,"
mompelde deze verbaasd. „De timmerman van Cassel wel, ik heb het Staine
vaak hooren vertellen, en nuen nu
Zonder den zin te voleindigen, klom hij op de locomotief. „Om van de
kou en den doorstanen schrik te bekomen," verklaarde hij meester Staine.
Maar inderdaad met de bedoeling om een oogje in het zeil te houden
Anderhalf uur nadat trein 1045 uit Londen vertrokken was, zat mister
Commeil, de stationschef, op het bureau bij den inspecteur.
„Staine had het vanavond weer over den timmerman uit Cassel," merkte
hij glimlachend op. „Ik houd dat praatje toch vooreen symptoom van oor
logspsychose, sir."
Hij had de woorden ternauwernood gezegd of er werd hem een dienst-
telegram gebracht. Hij brak het open en las op halfluiden toon
„Bruggehoofd over de Ouse weggeslagen. Trein 1045 is gered door den
timmerman van Cassel stoomen terug naar Londen. Staine."
Het verhaal van den timmerman uit Cassel verbreidde zich door geheel
Engeland. Het werd aangehoord met een glimlach en met een huivering van
angst, maar de bekendmaking had tot gevolg, dat meester Staine, ondanks
zijn heftige protesten, gepensionneerd werd.
„Oorlogspsychose trein 1045 kwam tot stilstand door de gelukkig op
het laatste moment opgemerkte signaaltichten," concludeerde de spoorweg
directie in haar rapport.
Maar Staine houdt heden ten dage nog vol „Trein 1045 werd gered door
den timmerman uit Cassel
