JENNY
VREDE! VREDE!
Een Engel onder Oorlogswrakken.
250
ellende, die na den oorlog is overgebleven en nog
steeds voortduurt.
Er leefde een meisje een heel gewoon meisje;
niet zoo'n schoonheid, als de romanschrijvers er
probeeren te schilderen, maar een gewóón, eenvou
dig, friseh jong ding, met een klein, rond gezichtje
en een paar grijze oogen.
Maar zóó'n hart had dat meisje, zóóveel liefde en
rust sprak er uit haar oogen, dat haar aanwezigheid
vrede en berusting bracht aan „haar jongens", de
afgeknotte en gekraakte oud-soldaten, die zij te
verplegen kreeg.
Die jongens gingen van haar houden één was
er, die haar zijn liefde verklaarde, de stakker
En zij ging houden van een ander, óók zoo'n inva
lide in hospitaal No. 80. Hierdoor kon het een
roman worden.
Wrakke, ontredderde menschen, die voortstrompelen
op krukken, of gereden moeten morden in 'n wagentje.
Blinden, half waanzinnigen, geknakte menschen,
die het becl niet meer uit kunnen met hun gebroken
Menschen, mier vernielde lichamen niet zijn her
steld, omdat er geen herstellen meer aan mas
ruggegratd.
lp
11
ui
VRIJDAG 21 JULI 1933
No
Belangrijke Mededeeling
Wij gaan n een buitengewoon aangrijpend werk ter lezing
voorleggen
Het is een roman maar geen „aardig bedacht verhaal",
gelijk vele, overigens zeer goede romans zijn. Het is een greep
uit bet leven uit het leven van een aantal zéér ongelukkige,
en van eenigc zéér beminnelijke menschen. Men voelt er het
warme leven in kloppen sterker nog, maar juister gezegd
men ziet er de wonden van het leven in bloeden
en men ziet, hoe de pijn van die wonden verzacht en vaak ver
holpen wordt door een zachte, innige vrouwenhand, door de
spontane warmte van een eenvoudig meisjeshart
Het onderwerp is
Die menschen leven nu nog
U zult eens zien, hoe u van dat meisje gaat houden.
En u zult ook gaan houden van „haar jongens". U' zult
begrijpen, hoe die in jeugdig vuur, in jeugdig idealisme, in jeug
dige illusie, op konden trekken, den oorlog in. Zij wilden hun
vaderland dienen een goede zaak dienen en zij zoehten
aetie, avontuur. Zij voelden niet, hoe afschuwelijk de oorlog
is (dat zouden ze nog wel leeren zij zagen er een soort sport
in, die tot plieht werd gemaakt en grooten roem bracht.
De dankbaarheid van een heel volk en van het nageslacht.
Zoo had ook Jenny hen zien uittrekken, met veerkrachtige
voetstappen, zingend. En zij stelde zieh voor, hoe hun triom
fantelijke terugkeer zou zijn tusschen vlaggen en eerepoortcn
zouden zij loopen, over bloemen, hun dierbaren zouden
hen trots in de armen nemen, het land zou hen eeren en
verwennen hun leven lang....
En wat kreeg zij in werkelijkheid te zien
De oorlog, de groote Wereldoorlog, is al lang voorbij, niet
waar Ja, de vrede is al voor jaren getcekend en in plaats
van de oorlogsschepen, die gezonken zijn, heeft men cr nieuwe
gebouwd en de verwoeste steden en dorpen zijn hersteld. Maar
er leven menschen, voor wie de oorlog nog niet voorbij is
die nog altijd onder dien oorlog gebukt gaan wier leven niet
meer opgebouwd is, omdat het niet meer opgebouwd kon wor
den
En die mensehen. of overschotjes van menschen, waren ver
geten, vaak verraden door hun dierbaren. En zij werden opge
nomen in een hospitaal, een groot grijs gebouw in een zaal
met kale witte muren en daar moesten ze maar zien. hoe ze
zieh schikten in hun ellende. En onderwijl begonnen er
misschien alweer anderen, hééle mensehen. te praten over
andere oorlogen om nog méér wrakken te maken
Jenny gaat die ellende bevroeden en zij besluit, haar
leven te wijden aan die ongclukkigcn.
Zij laat zieh opleiden, en komt in het hospitaal als verpleeg
ster.
Daar doet zij wonderen van mensehenliefdc
Daar ondervindt zij alle bitterheid van een harden strijd.
Daar wordt zij verkeerd begrepen maar velen strekt zij
tot steun en troost.
Daar leert zij liefhebben.
Daar
Daar gebeurt véél ieder hoofdstuk vertelt van schokkende
dingen, die geen mensch zonder ontroering kan meeleven.
MEELEVEN zeggen we, want u leest geen bedenksels zóé>
is de WAAKHEID De o zoo bittere, o zoo aangrijpende, en in
sommige opzichten o zoo MOOIE waarheid.
Stap voor stap gaat het voort, naar Jenny's groote levens
crisis naar de ontknooping van den r o m a n en naar de
conclusie van eenieder, die het boek leest
Dit zeldzame werk, dat iedereen, die er aan begint, uitleest.
OMDAT IIIJ WEL MOET, is geschreven door een Amerikaan-
sche vrouw, kunstenares Norma Pa 11 e r s o n. - Hij,
wiens smaak boven het gemiddelde peil uitgaat, zal eveneens
door dit boek bevredigd worden. Niet omdat het aan mooi
schrijverij lijdt, maar omdat het Volmcnschelijk is. Zuiver,
Ontroerend, W&ar en gegoten is in 'n waardigen kunstvorm.
Lezer, gij gaat kennismaken met Jenny en gij gaat van
haar houden. Gij gaat kennis maken met dr. Iluffy, en met
Windv. en gij zult hen diep respeetecren. Gij gaat kennis maken
met een stugge, stijve hoofdverpleegster die gij niet te gauw
veroordeelen moet. Gij gaat kennis maken met ongelukkige,
maar dappere mensehen. Gij gaat het ontroerendste pleidooi
voor den vrede lezen, dat ooit geschreven is en tevens is het
een pakkende roman.
Wij zijn gelukkig, dat wij u dit verhaal kunnen voorleggen.
Gij zult u gelukkig achten, dat gij het hebt kunnen lezen.
Él
