Bie ons op durp.
280
VRIJDAG 28 JULI 1933
No. 9
Afijn, zo vertelden varder, ikke nae 't plisie-beroo, en dae
woue me ze eest 'ouwe, mae 'k a de pampieren bie m'n, en toen
liete ze m'n mae loope, en ik stieng buten. Jewel, ik stieng buten,
mae dae schoot ik ok nie vee mee op.
Wan ik kus me nie keere of wende van 't volk, zovee druk as
t'et dae noe was. Ik prombeerden zo is an den een en den aer,
om de wigt te vraege, mae ze kuste me bliekbaar nie verstae, en
dan is 't nog een 'aetelijk slag menschen ok, da vinde ik.
En ik was tenden raed, wan dae kwam een plisie nae m'n toe,
en ik a genog van de plisie, en ik wow d'r vandeur, mae ineens
roep die vint uila en da leken we een tooverwoord, en ik draaide
m'n eige om, en ik roepe Jie kom ok uut Zeeland
Net, zee t'n, ik komme uut Slikkerzande, mae jie stieng 'ier
zovee aorig te doen, da'k j'is mo e, en noe mo je mien mae is
vertelle, wae je nae toe mot.
Afijn, ik a die vint we rond z'n nik kuste vliege, zo blieje a'k
Afijn, 'um riep zo'n auto, en dae douwden m'n in, en toen
verruut mae. Zo noe en dan riep ik O wan ik docht dan da'k
achter m'n tuug paerden zat, en 't gieng zo meraekel 'ard, da'k
nie kus zitte van benauwdig'eid.
Afijn, m'n 'ieuwe eindelienge stil op een plein, en ik stappe
uut, en de vint achter 't stuur salueert, en ik zegge Seluut, en
Zo wil ik da gebouw binnestappe, maer 'um 'ou m'n vast, en
vraeg om z'n centen, en das waer, dat was ik glad vergete, afijn,
omdat dat noe zo was, en omdat de vereenegienge 't toch be-
taelden, gaf ik den vint een stuver fooi, wan dat 'oor zo in de
groote waereld, a'k g'oord, mae ie keek mae lillijk nae m'n.
Is 't nie genog vroog ik, maer 'um keek m'n is an, en toen
spieuwden 'n op den grond.
En noe motte ze d'r mae nie mi mee ankomme, dazze in Den
Oag zukke goeie menieren e, wan das al flauwe kul.
Afijn, ik zie zo'n groot 'uus, en da zou 't weze, wan 't stieng
op de deure.
En ik t'r in, en ik wil net zo'n groote trap opgae, mae dae komt
een vint, 'eelegaer in 't goud, mie van die kwasten an z'n schoeren,
zo a t'r bie ons an de bedstee 'ange.
Afijn, ik schrok m'n eige een 'oedje, wan da most de menister
weze, en ik miek een bugieng, mae ik vergat m'n pette of te lan
gen, en die schoot over m'n oagen. Afijn, toen da ver'oloc was
(ik schaemden m'n eige dood), toen zee ik Menister, ik bin den
diejen daevandaene, en ik mos je is 'esproken e.
De Minister geeft vanmorgen geen audiëntie, zee 'um.
Zo, zee ik, doe jie dat nie, mae 't was toch vremd, liek as die
vint sprak over z'n eige. Mae toen 'erinnerden ik m'n zo'n boekje
van de laegere schole, waer een konieng in voor kwam, en die
sprak ok altied over z'n.eige liek over een aer, en die zee ok nooit:
Ik e 'oenger, maer altied de Koning ei 'oenger, das zeker zo de
gewente onder die 'ooge mieters.
Afijn, maer ik zegge 'oor noe is even, menister, je bin noe
toch 'ier, en ik komme glad uut Zeeland, noe kan jie m'n toch
best is even te woord stae.
Wie bin jie dan vroog t'n eindelienge, en da zee ik dan, en ik
liet m'n pepieren zie, en toen zee t'n kom mae mee, en wulder
nae boven, en dae most ik nog een stuitje wachte, en toen zee 't
'n wee kom mae mee, en ik stieng ineens in een groote kaemer.
En de menister was ineens vort, en d'r was niks in de kaemer
as zo'n stik klerk of zo ies, in zo'n jas liek as m'n die bie ons op 't
durp op de begraefenissen draege.
Afijn, de vint zee niks, en ik ok nie, maer eindelienge zee ik
de menister bluuf lang weg, bin al die menisters zukke aorige
lui
Pardon, zee 'um, en ik gieng bienae deur den grond, ik bin ik
de menister.
Afijn 'oor, en die aeren da bleek mae zo'n soort knecht 'ewist,
maer ik begriepe nog nie, voe wat ze die zo laete rondloope, en
die menisters, die toch van 't oagste binne, in zo'n zwarte jas.
Afijn, ik was t'r beduusd van, mae de menister was een vrin-
delijke man, en ik kreeg een stoel, en toen most ik mae vertelle,
en toen 'k 'edaen a, ik t'r vandeur, en gauw de trein, en noe bin
'k gelokkig wee tuus'erocht."
Ja, da vertelden 'n noe allemaele, maer ik gloove d'r nie vee
van, en d'r stae maer één dieng vast da m'n nooit meer ies van
den menister g'oore e, tot op vandaege toe, en da die centen vort
bin, en misschien is t'n d'r glad nie 'ewist.
allee, de groetenisse,
PIER VAN 'T HOF
Het lossen van het hout schip geschiedde vlot.
De eerste oogst. In de Zuid-Bevelandsche polders is
de oogst begonnenEn 't weer werkt
mee. Onder Lewedorp gaat
het machinaal. A 'A
En voor de N. V. Houthandel v.h. den Bouwmeester Borsius en Van
der Leyé te Middelburg arriveerde in de binnenhaven een lading
hout uit Zweden. Een dergelijk groot schip was tot heden in de
binnenhaven nog niet gelost, zooals ons werd medegedeelden om
andere redenen was het schip gepavoiseerd.
Kermis in 't land. Te Clinge trekt de ouder -
wetsche paardenmolen nog steeds volop
terwijl op de Vlissingsche kermis de
paarden bij enkele gelegenheden ook
al hebben plaats gemaakt voor auto's.
Middelburg zeehaven. Een
groot zeeschip „De Stad
Ostende" van den Belgischen
maildienst op Engeland, arri
veerde op Donderdag l.l. te
Middelburg met vele bezoekers.
Het schip gaf een ongewoon
schouwspel in het Walcher-
sche Kanaal.
