Bie ons op 't durp
312
VRIJDAG 4 AUGUSTUS 1933 No. 10
Onze Zeeuwsche schildersMevrouw Hendrikx
die wel tot de bekendste schilders en zeker onder
de beste schilderende dames in Zeeland moet worden
gerekendexposeert thans haar werken in het
badpaviljoen.
Mie alle ip-en dippendenties e'k glad vergete te schrieven,
da de burgemeester vort is. Ja, nie mie de centen van de ge
meente, gelokkig nie, mae daer 'oor je anders nog a is van, mae
omdat 'urn benoemd wier op een aere plekke, in Schiebroek,
a'k 'et wel e.
Afijn, vorf is t'n, 't was een beste vint en een stuggen eter
was 't ok, die stieng nie voc een kenien in z'n eentje. En praete
as de besten, en vrindelijk ok. Ja, 't was een besten voe de ge
meente, en zukke gae d'r uut. Das mie de dokters ok zo eest
leere ze 't vak bie ons, en azze 't kunne, dan gae ze vort, en dan
krie j'er wee zo een.
Afijn, da doe noe nie ter zaeke, de burgemeester gieng, en
d'r was groot afscheid, en vlee weeke (lae m's kieke, 't was den
dag toen a Moei Bette van de trap viel) Diesendag is den nieuwen
ing'aele.
Ja, ons doe da nog zo, da 'eel de gemeente d r bie is, wan de
burgemeester das zovee as de burgervader, da begriep je. En al
de joenge joengers van 't durp te paerde nae de grens van de
gemeente, en 't meziek ok, en de zangvereenegienge, en de
schoolguus mie de meesters, en de raedsleden, en de velwachter
van eiges ok.
Noe was dat op den driesprong, maer even voe dat die komt,
is t'r een 'eel smal wigje, dat ok nae 't durp gaet, zo mae voe de
voetgangers.
Afijn, 't meziek stieng netjes op'esteld, en de guus op een Kroo,
en de velwachter liep a gins ende weer, en 't wier twee ure, mae
gin burgemeester.
Afijn, 't commetée, waer ik dan ok inzat vanweges raadslid
wezende, wier a ongeduldig, en m'n woue a een vint vortstiere
om is te kieken, wan 't gerei kus best in de dulleve 'ereje weze,
mae dae kom t'r ineens een vint aanvliege, en die roept a van
een ende Ze bin a lank deur
En noe bleek, dazze verentig deur da smalle voetpaedje gegae
waere. Afijn, wat kus je d'r an doe? Verruut mie de meziek!
riep de voorzitter, en de meziek ok da paedje in, en de Guus d r
achter, en de zangvereenegienge, en 't commetee, afijn, eel
de kroo.
En jewel, dae Zaege me 't gerei mie de man d r in mie z n
'ooge zijjen op z'n kop, en de guus begonne a mie goera te
schreeuwen, mae da mocht nie -van den meester, en dat was
goed gezie ok, wan 't bleken a gauw, da 't gerei vast eloope was
tegen een troenke, en 't kus nie voor- of achteruut.
Afijn, wat noe
De burgemeester zag 't er effenof kwaed uut, maer urn zee
niks, en ie stapten uut, en dwars deur 't volk terug nae den drie
sprong. En wulder mie 'eel de kroo d'r achteran, mae ze begonne
van achter te driengen van belang, en 't schol nie vee, of j a e****
peniek g'ad, wae j'altied in de krante van leest, maer da kus ik i
toelaete, en ik nam de leidieng, mae toch wiere d'r nog een paer
guus in de dulleve geloope, mae 't zangkoor begon a trek te
ziengen van
Wees blijde gegroet op dees schoonen dag,
die een kroon spant boven uw leven
zie hoe natuur toont een blijden lach,
en toont U haar gunst te geven.
En dat lied a de bovenmeester 'emaakt, mae da van die blijden
lach, dat was glad gin waer, wan 't begon juust op dat oogenblik
te regenen dat 't kraekte, en iedemendeen begon wee te drieng—
om tuus te kommen, afijn, 't leken nergest op, en d'r kwam r
van terechte.
Afijn, toen a'k een stuitje laeter mie den nieuwen burgemeester
op 't stad'uus was, toen zee d'n Van 't Hoff, zee d'n, wat een
hoogst zonderlinge ontvangst.
Ja, burgemeester, een bitje aorig is 't we, mae ze bedoele t
góed.
Hoogst zonderling, zee d'n wee, en ie gieng mie z n rik i
m'n toe stae, as of ik 't allegaere 'edaen a.
Toen e'k m'n schoeren mae is opg'aele, en ik doch bie r
eige dae za je wat mee beleve Afijn, dae za je nog we 3
komme 't'ooren 1
de groetenisse,
PIER VAN 'T HOF.
De weg Zuidzande-
Cadzand wordt ver
nieuwd. De aan
nemersfirma graaft
slooten met een voor
deze streek geheel
onbekende machine
de drag-linehetwelk
nog al belangstelling
trekt.
Auto en paard komen in onze gewesten nog
geregeld naast elkaar voor als vervoermiddel.
Wachtenden bij de boot te Breskens.
Een schilderij van het loodsenhoofd te Vlissingen bij stormweer.
De tooneelclub van de vereeni-
ging van Zeeuwen te Leiden
voerde aldaar met veel succes
op het Zeeawsche bliespil in
eên bedrief: Baes Jan is jeloers
of Boantje komt om zien loan-
tjegeschreven door den heer
K. Koets.
Vooral met haar bloemen-stillevens heeft mevrouw
Hendrikx naam gemaakt tijdens haar Zeeawsche jaren.
