Hanussen had in ieder van de woningen, die hij achtereenvolgens betrokeen bar ingericht, waarin hij zelf cocktails bereidde.
Wet Mu&ene-Wanussen
TELEPATHISCHE POST. T Janussen pauseerde hier even
JJ J om te zien of hij het pu
bliek „gepakt" haddit
was inderdaad het geval. Zijn bescheidenheid, echt of onecht, had hem
verschaft wat hij noodig had een atmosfeer van welwillendheid. „Ik begin,"
ging hij voort, „niet een telepathisch experiment en zal daarna tot het eigen
lijke helderzien overgaan. Op dit kleine tafeltje hier heb ik eenige velletjes
papier en enkele enveloppen, die, zooals u zich overtuigen kunt (ironisch
gelach), op geen enkele wijze geprepareerd zijn. Ik noem dit experiment
telepathische post". Waarom, zult u zoo aanstonds begrijpen. Ik verzoek eenige
personen op het tooneel te willen komen." Algemeene stilte. De een kijkt naar
den ander, maar niemand gaat naar het podium, omdat ieder vreest, het voor
werp van een grap te worden. Hanussen moet de menschen eerst bemoedigend
toespreken, vóór zich eenige dames bereid verklaren aan het experiment mee
te werken. (Later wierp hij ballen onder het publiek en verzocht dan degenen,
die ze opvingen, naar voren te komen. Dat had meer resultaat). „Zoo, dames.
Wees nu zoo goed op een blaadje papier den naam te schrijven van een per-,
soon, die hier in de zaal aanwezig is. Sluit dan het papier in een blanco en
veloppe. Ik zal dan den brief door middel van telepathie aan den geadresseerde,
wiens naam dus alleen binnenin vermeld staat, doen toekomen, maar buiten
de zaal bezorg ik geen brieven."
Het publiek lacht, hij ook. Men is benieuwd, het experiment is nieuw
voor Berlijn. Hanussen ging op zij staan, met den rug naar de schrijvende
dames toe, zoodat hij niet kon zien, wat zij schreven. Later heb ik hem op het
tooneel honderden keeren van nabij kunnen gadeslaan, en scherp op hem gelet.
Het was onmogelijk, dat hij de namen zou hebben kunnen lezen. Hij stond aan
de andere zijde van het tooneel en liet de briefschrijvers altijd duidelijk
zijn rug zien. Nauwelijks waren nu de brieven in de enveloppen ge
sloten of hij begon.
„Blinddoek mij." Zulks gebeurde. „Komt u mee, komt u mee. Denk
alstublieft zoo vast mogelijk, waar ik heen heb te gaan, jonge dame. Aldoor in
gedachten bevelen: Hanussen, ga naar links, Hanussen, ga naar rechts. Begre
pen?" Hij pakte een der dames tamelijk onzacht bij de hand en trok haar mee.
Dan bleef hij plotseling staan en zeide„Ja, hoort u eens hier, telepathie is
een mooie zaak, maar zeker is zeker. Ik ga de trap toch liever op normale wijze
af. Houdt u mij alstublieft bij de hand."
Weer gelach in de zaal, dat echter aanstonds verstomde, toen Hanussen
als een havik naar voren schoot, de leidsvrouw achter zich aan, zich langs de
menschen op de derde rij wrong, een heer beetpakte en riep „Komt u op het
podium, ik moet u wat overreiken." Hij had den juisten man te pakken.
Daarna kwam het experiment met de verstopte speld, dat ik 9
reeds kende, en waarvan hij zich, zooals gezegd, nooit kon
scheiden. Hij vond twee, tijdens zijn afwezigheid verborgen spelden, zonder
hulp terug. Soms waren deze spelden door twijfelaars op de geraffineerd
ste wijze verborgen.
Daarna mislukte eenmaal het zoeken van een naald, waarvoor hij een dame
als leidster had. Aanstonds verwisselde Hanussen haar voor een ander. Een
heer op het zijbalcon protesteerde en schreeuwde „Dat is toch merkwaardig,
mijnheer Hanussen, dat u met deze dame de speld niet kunt vinden. Doet u
een experiment nu eens met mij en niet met iemand, dien u hebt uit
gezocht."
„Heel goed, komt u maar naar het podium. Het experiment van de tele
pathische post zal worden herhaald."
De heer komt inderdaad, geeft hem de hand, maar lacht spottend.
„U wilt niet denken," roept Hanussen woest, „maar ik zal u er toe
dwingen."
Opwinding onder het publiek. De heer op het podium krijgt een hoofd
als vuur. Hanussen pakt zijn hand en trekt hem mee naar de parketplaatsen,
ledereen springt overeind. Met huiveringwekkende zekerheid dringt hij langs
de stoelen, blijft plotseling voor een meisje staan en roept „Staat u op. Aan
u moet ik den brief geven. Is het juist, mijnheer?"
„Inderdaad, het is juist."
De zaal davert van de bijvalsbetuigingen. Beschaamd gaat de twijfel
achtige naar zijn plaats terug.
Nu volgden graphologische experimenten, waarbij hij het handschrift
van beroemde mannen, wier namen men hem toeriep, bedrieglijk nauwkeurig
gelijkend op een groote lei schreef.
Daarna was het pauze. Tijdens de rustpoos werden hem, naar hij eerst had
verzocht, door het publiek een aantal briefjes overhandigd, waarop plaats en
tijd van bepaalde dramatische gebeurtenissen stonden geschreven, welke hij
dan in helderzienden toestand zou noemen en beschrijven.
Tijdens de pauze benutte ik de gelegenheid om verschillende personen,
door wie hij zich had laten leiden, te ondervragen en uit te hooren of zij mis
schien een geheime afspraak met hem hadden. Ik wilde mij zekerheid hier
omtrent verschaffen, ofschoon ik door mijn eigen telepathische experimenten
wist, dat, hetgeen hij tot nu toe had vertoond, alleen bewijs was
van een buitengewone fijngevoeligheid, maar niet van het bezit van
buitennatuurlijke krachten. De personen hielden allen vol, dat zij
Hanussen voor de eerste maal in hun leven hadden gezien. Ik noteerde
hun namen.
