*10
No 10 VRIJDAG 4 AUGUSTUS 1933
In een ander vertrek gaf Haniissen voor zijn vrienden particu
liere séances. Eenige dames zien in gespannen aandacht toe.
weelderige levenswijze. Het eenjge wat mij opviel waren de talrijke fotografi
sche apparaten en een kostbare installatie voor het vertoonen van films,
welke hij bezat. Hij stelde mij aan zijn knappe, blonde vrouw voor.
„Dat is Fritzi, mijn goede geest. Die heeft al heel wat honger met mij
geleden nietwaar Hij streelde teeder haar wang.
ja," vervolgde hij, „in Tsjecho-Slowakije is 't ons dikwijls niet voor den
wind "gegaan. Wij hadden soms geen kwartje meer om eten te koopen.Dan zei
ik maar tegen mijn vrouw: Hoe kun je toch op lekker eten gesteld zijn 1 Het
is toch mooi weer, kom, ga maar een eindje wandelen. En terwijl zij aan
het wandelen was, heb ik een oud boek, dat ik nog in een koffer had zitten,
't was 't eenigste wat wij nog bezaten, aan een antiquaar verkocht. Daarvan
gingen we samen eten. Het heele bedrag, dat ik voor het boek had gekregen,
hebben we opgegeten. Maar ze hebben me er nooit onder gekregen, 't Ging tn
mijn leven steeds bergop, bergaf. Eigenlijk werk ik heelemaal met graag
alleen als het water ons tot aan de lippen staat, en dan doe ik nog niet eens
graag de dingen die men van mij verlangt. Dat helderzien verschaft mijgeen
enkele vreugde. Gelooft u mij, ik ben heelemaal eerlijk, en ik verklaar, dat ik
het alleen maar doe om geld te verdienen. Ik zal u bij gelegenheid eens mijn
heele leven vertellen, dan zult u mijn houding begrijpen."
„Zonderling, ik begrijp het toch niet goed. Laten het applaus en de toe
juichingen van een stampvolle zaal u dan heelemaal koud
Ia daar geef ik totaal niets om. Terwijl de menschen klappen en klappen,
denk'ik bij mezelf Wat zal ik dadelijk eten Ik eet namelijk vóór mijn werk
nooit. Dan zou het misloopen. Maar na afloop heb ik een vreeselijken
hongert den doet u njet graag. hebt u misschien andere liefhebberijen
"ja maar dat heeft niets met occultisme uit te staan. Techniek heeft mijn
voorliefde. Apparaten, allerlei mechanische instrumenten, daar houd ik van
en daar kan ik mij uren lang mee bezig houden. Ik heb een „mechanisch com
plex", geloof ik. Hoe ik er aan kom weet ik niet. Ik zal u eens een film ver
toonen, die ik aan boord van mijn jacht heb gemaakt."
„Wat een jacht hebt u ook?"
Natuurlijk. Of ik ga te voet en heb niets om te eten, of ik heb een
jacht' en drie auto's. Als ik werkelijk geld wil verdienen, dan verdien ik
hCt Dien8dag sloeg Hanussen mijn voorstel betreffende een wetenschappelijk
onderzoek opnieuw af. Ik probeerde het op een andere manier
U weet dat ik al jaren psychologisch medewerker ben van een bekende,
serieuze krant. Zoudt u bereid zijn op het redactiebureau, onder controle
van twee professoren, een proef van helderziendheid af te leggen
Daarop wil ik ingaan. U kunt mij dan zelf hypnotiseeren. Ik geloof, dat u
dat gemakkelijk gelukken zal, ofschoon het al vaak zonder succes werd be
proefd. Laten we het hier maar probeeren."
Hij ging tegenover mij zitten. Ik trachtte hem door de zgn. „verbaalsug
gestie" te hypnotiseeren. Het gelukte uitstekend.
UflIM RE RL IJ INI NAAR T"Veds eeni8« daSen later vond het
VAN Bfcm-IJm ivhhii jj experiment plaats De redactie had
1VICUIi vnnk IN 2t»00 de hoogleeraren Kronfeld en Bruck
NEW YORK IN a!5UU. ah contro(eu6rs QVer den trance-toestand
uitgenoodigd. Ik had met den hoofd
redacteur afgesproken, dat ik zelf de in een verzegelde enveloppe gesloten
opdracht van de redactie eerst in handen zou krijgen, nadat Hanussen in
trance was gebracht.
Ik hypnotiseerde Hanussen. Terloops wil ik hierbij even opmerken, dat
het feit dat Hanussen te hypnotiseeren was, natuurlijk niet als bewijs van
zijn bijzondere eigenschappen gold. Immers, vele menschen zijn te hypnotisee
ren. De hypnose werd alleen daarom op hem uitgeoefend, omdat hij zich
volgens eigen verklaring in dien toestand beter concentreeren kon.
De opgave die ik het eerste onder de oogen kreeg, luidde Geef een be
schrijving van een reis van de stad Berlijn naar de stad New York in het ,aar
25°°Tot óns aller verbazing begon Hanussen, toen ik hem zeide, wat hij
als helderziende te doen had, plotseling te lachen in zijn hypnose.
„Waarom lacht u
Hanussen schudde het hoofd.
„Die is ook goed," mompelde hij.
„Zeg toch waarom u lacht."
ja weet u dan niet," riep hij plotseling luid, „dat de stad New York
door een catastrophe verwoest is geworden, omdat de menschen daar aldoor
meer in de diepte hebben gebouwd en dat door deze onderbebouwing plotse
ling een geweldig ongeluk gebeurd is
Daarna vertelde hij over een reis van Europa naar Amerika. In dien tijd
zouden de menschen door middel van raketten over den oceaan worden
geschoten. In een paar uur zou men de nieuwe wereld kunnen bereiken
Wie kon het controleeren Tegen dien tijd zou niemand van de
aanwezigen meer in leven zijn. De opgave was dan ook niet zeer gelukkig.
Ook andere kleinere experimenten, die men op het redactiebureau met hem
ondernam, leverden geen absoluut zeker bewijs voor zijn buitengewone be-
RaafMafrlen schildering van het New York der toekomst scheen mij zoo
interessant, dat ik besloot het experiment op andere wijze voortgang te doen
vinden. Toen hij uit zijn hypnotischen slaap gewekt werd, wist hij "iets van
hetgeen hij in trance had verteld Iets wat als volkomen normaal moet worden
beschouwd. Ik probeerde verschillende malen hem er in te laten loopen.
Zoo vroeg ik hem bijvoorbeeld
„Wat u van de ramp van Londen verteld hebt, was heel merkwaardig.
Hoe kwam u zoo op Londen
„Dat weet ik niet. Ik ken Londen heelemaal niet. Wat heb ik daar dan
van verteld
Hij had er geen flauw vermoeden van, dat hij niet over Londen, maar
over New York had gesproken.
Ik noodigde nu zeven avonden achtereen een reeks bekende persoonlijk
heden op metaphysisch gebied in het huis van Hanussen. Onder hen bevonden
zich Professor Max Dessoir en Dr. Kroner, met welke beide heeren ik reeds
vroeger in een bekend proces tegen een helderziende had samengewerkt.
Hanussen werd gehypnotiseerd, door verscheidene doctoren in trance onder
zocht en kreeg dan van mij de opdracht den ondergang van New York, die,
naar hij tijdens het experiment op de redactie had medegedeeld, vóór het jaar
2000 zou plaats hebben, te verhalen. Hij sprak zoo snel, dat geen stenotypiste
hem kon bijhouden. Ik moest een parlograaph voor hem neerzetten, waar
hij zijn profetische woorden over New Yorks ineenstorting in kon uitspreken.
Hij kuchte van opwinding zijn verhaal was spannend en dramatisch en vol
uitdrukkingen, waarvan wij de beteekenis niet goed begrepen. Deze „roman
in hypnose" is op zes en veertig fonografische platen opgenomen. Op een van
deze avonden gelukte het mij van Hanussen gedaan te krijgen, dat hij zich
ter beschikking van professor Dessoir stelde. Professor Dessoir had zijn secre
taresse meegebracht, die een gouden armband droeg. De hoogleeraar gaf aan
Hanussen de opdracht in trance de geschiedenis en lotgevallen van dit voor
werp te verhalen. Over het resultaat van zijn onderzoek hield de hoogleeraar
in een kring van philosofen later een voordracht, die ook ik bijwoonde.
Hij kwam tot de conclusie, dat het vaststellen van een volstrekt zeker bezit
van het vermogen van helderziendheid bij Hanussen zuiver wetenschappelijk
niet mogelijk was, doch dat Hanussen zeker over eenige bijzondere eigen
schappen moest beschikken, welke men systematisch zou moeten onder
zoeken.
Hanussen was blij toen de geleerde heeren weg waren.
„Gelukkig, ik heb weer rust. Laten we wat uitgaan," stelde hij voor.
Op deze „uitgaansavondjes" nam Hanussen altijd iedereen mee, die zich
op het oogenblik van vertrek in zijn-huis bevond. Trouwens over het algemeen
was hij in de keuze van zijn gezelschap niet erg kieskeurig. Meestal ging men
eerst naar een Hongaarsch restaurant, waar gegeten werd. Hanussen, die
overdag niets anders gebruikte dan een paar koppen koffie en veel sigaretten,
at des avonds niet, maar hij vrat letterlijk. Met een geweldige haast, en niet
bepaald op beschaafde manier, onderwijl met vollen mond sprekend, duwde
hij zijn maaltijden dóór het keelgat. Hij hield van sterk gepeperde Poolsche
worstjes, die hij tot ergernis der aanwezigen vaak zonder mes en vork opat.
Daarna ging het naar een dancing, dan naar een bar, en tot slot naar het cafe
Pave, (Wordt vervolgd)
