GRENS
Ter vergelijking:
vrouwen van Esthland.
Oudere
Setos-vr ouwen.
Op minder dan dertig kilometer van
de Russische grenzen leeft, in den
randstaat Estland, een Slavisch
volk, de Setos. Het behoort staatkundig
tot Estland, maar is een zelfstandig,
vrijwel onvermengd volk gebleven. Toen,
vóór den oorlog, Estland nog een deel
van Rusland was, hebben de Setos zich
altijd weten te vrijwaren tegen een zoo
danige overheersching, welke hun zelf
standig nationaal leven zou hebben kun
nen vernietigen. Zij bouwen nu nog hun
eigen dorpen, leven onder elkander en
trouwen zelden een ander dan een land-
genoot(e).
Eveneens bestaan hun gebruiken, zeden en drachten onbelemmerd voort.
Het is een vriendelijk, gastvrij volk, dat ijverig de zangkunst beoefent. De
liederen worden op een eigenaardige manier gezongen. Een vaste tekst
bestaat niet. Men improviseert een liedje op actueele dorpsgebeurtenissen, die
aan alle omstanders bekend zijn. Wanneer dan des avonds het heele dorp
is vergaderd, zingen twee mannen in vraag en antwoord het een of ander
voorval. Het refrein, eveneens voor „de vuist" gedicht, zingen allen te zamen.
Melodieën kent men niet; alle liederen worden op een ruwe manier gereciteerd.
Bij feestelijke gelegenheden krijgt het koor zijn dirigent. Evenals bij ons,
staat hij met den rug naar het publiek. Maar hij dirigeert niet, hij geeft geen
toon aan, hij staat maar stil te kijken. Daarvoor zoekt men dan nog den
knapsten jongeman van het dorp uit.
No. 11
Een klooster in het gebied der Setos. Uit
den toren hangen touwen neer, waarmede
de klokken tijdens de diensten worden geluid.
Ter vergelijking
Russische vrouwen.
