De opbouw van het kamp voor de bijeenkomst
van de Wereldvredes-padvinders te Renesse.
houtdcagcr.
Een vecfrissching bij de pomp.
De intocht.
J60 VRIJDAG 18 AUGUSTUS 1933
KAMPEEREN
Het befaamde: terug naar de natuur!de nood
kreet van de 18e eeuw, welke zijn sterksten
aanhanger vond in Rousseau, werd in de
practijk niet meer dan een overdreven galafeest in
de open lucht, dat met een gezonde openlucht
cultuur al bitter weinig te maken had. Het gaat
niet aan, in dit bestek historisch verband te leggen
tusschen de theorie van toen en de hedendaagsche
practijk, hoe zeer dit verband
ook aanwezig kon blijken te zijn.
Vast staat, en dit is ook
alleen van belang, dat de poë
tische verzuchtingen van maan
zieken hebben moeten plaats
maken voor een eenvoudig
buitenleven van kerngezonde
jonge menschen, welke min
stens één maal per jaar de
stadslucht voor eenigen tijd
willen kwijtraken.
Vroeger was kampeeren iets
voor Boschjesmannen of ont
dekkingsreizigers, welke laatste
hun leven veil hadden (zoo
schreven toch de kranten) voor
de wetenschap, en niets ont
zagen, om hun idealen te verwezenlijken. De
tegenwoordige jeugd lacht daar om. Terecht.
Kampeeren is gemeengoed geworden, heldenmoed
is er niet voor noodig. De strijd tegen spinnen,
wespen, regen en de vele andere kleine
onaangenaamheden, welke het kamp
leven kunnen vergallen, heeft reeds
lang zijn angstwekkendheid verloren.
