No. 17
VRIJDAG 22 SEPTEMBER 1933
543
&fi m* ioox Jtedotland.
De automarkt van Amersfoort.
te binnen, dat voorloopig nie
mand van haaroverlijden hoefde
te weten, als ik het niet wilde.
Ik zorgde overal voor, en had al
een heelen tijd al haar zaken in
handen, ik ontdekte, dat ik wei
wat van haar geld kon bemach
tigen, als ik haar schrift goed
nabootste en voorzichtig te
werk ging. Maar ik had hulp
noodig, en de eenige, met wien
ik bver mijn plannen dorst te
spreken, was mijn broer, Ronald
Thornton. Hij was ook in Frank
rijk, een paar uur verder naar
het Noorden. Ik telegrafeerde
hem, dadelijk bij me te komen.
Toen hebben we samen
het plan opgemaakt, waardoor
we rijk zouden worden en geen
gevaar van ontdekking liepen.
Ik wou macht krijgen over uw
erfenis door uw vrouw te wor
den, en juffrouw Heath dachten
we gewoon te laten verdwijnen.
Dat kon heel goed, omdat ze
altijd nogal excentriek was. We
begroeven haar onder den naam
van Margaret Delmont, de huis
houdster, want ik dacht, dat
die al dood was."
„Dat is dus drie maanden
geleden," zei Oswald. „Hebt
me dien brief geschreven, dat
ik hier zou komen, of juffrouw
Heath
;,ik heb hem geschreven maar zij dicteerde. Een paar dagen later is
ze gestorven. Ik wou u later een brief schrijven, om de afspraak te niet te doen,
maar ik was uw adres kwijt. Mijn broer heeft toen bijna drie maanden met me
gereisd, onder den naam Ronald Plashet, en hij hielp me, om mijn rol in te
studeeren. Toen kwamen we op Ellerslie, 's avonds Iaat. Mijn broer had de
kleeren van juffrouw Heath aangetrokken, en met een zwaren sluier voor ging
hij binnen, op mijn arm leunend de meisjes wisten niet beter, of hij was juf
frouw Heath. Den volgenden morgen heel vroeg verliet hij ongemerkt het huis,
en een paar uren later kwam hij terug als secretaris van de oude dame. De
meisjes werden met een maand loon ontslagen, er werd nieuw personeel aan
genomen, en alles liep volkomen naar wensch, tot dat meisje kwam en weten
wou, waar haar moeder was. Ais ik geweten had, dat Margaret Delmont nog
leefde, zou ik me niet zoo veilig gevoeld hebben, maar den laatsten keer, dat
ik naar haar ging vragen, zei de dokter, dat ze hard achteruit ging en den avond
niet meer halen kon. Toen u haar gevonden hebt, bent u zeker aan 't werk
gegaan om er een eind aan te maken?"
„Ja precies. Ik was heelemaal niet verbaasd, dat ik haar levend en
gezond zag. Ik hoorde van haar, dat de vroegere juffrouw Heath hêel iemand
anders was dan de tegenwoordige, toen twijfelde ik heelemaal niet meer aan
het bedrog. Ik heb vanmorgen naar mr. Simpson getelegrafeerd, en ook naar
Scotland Yard en ziet het gevolg."
„Gefeliciteerd," zei ze bitter, haar lippen verwringend tot een soort
glimlach. „Ik heb geen oogenblik gedacht, dat iemand onze comedie doorzien
zou. U bent zeker heelemaal niet van plan geweest, mij ter. huwelijk te vragen
„Geen oogenblik Mijn gevoelens waren ai een anderen kant uitgegaan;"
de blik waarmee hij Agnes aankeek, zei hun de rest.
Roland Thornton begon opnieuw te worstelen en te tieren de rechercheurs
schenen het nu tijd te vinden, dat hij achter slot en grendel kwam zij brachten
hem naar den auto, die buiten stond te wachten.
„Wil dat zeggen, dat je héér liefhebt riep Edna Thornton met een
heesche stem, en ongeloovig keek ze van Agnes naar Oswald.
„Met mijn heele hart en ziel. We gaan zoo gauw mogelijk trouwen,"
was zijn vlugge antwoord.
Er kwam een brandende blos op het bleeke gezicht der bedriegster
diep, huiverend haalde zij adem.
„Nu weet ik pas, hoe geweldig ik me heb laten bedotten," zei ze bitter.
En haar gedachten waren nog pijnlijker. Zij had niet alleen den rijkdom ver
loren, waarover zij al had kunnen beschikken, maar ook den man, van wien
zij in zoo korten tijd was gaan houden. En de bitterste druppel in haar beker
van teleurstelling was het besef, dat een ander hem gewonnen had. Het inte
resseerde haar den eersten tijd niet meer, wat er met haar gebeurde. Zij had
rijkdom en geluk gezocht, en niets gevonden dan een zekere faam.
Want de couranten stonden vol over het brutale bedrog, en er werd de
volgende dagen bijna over niets anders gesproken.
Toen de zaak voor het gerecht behandeld werd, bleek Roland Thornton
de grootste misdadiger van de twee te zijn, want hij was het, die het bedrog
had voorgesteld en op touw gezet. De jeugd en de schoonheid van het meisje
pleitten in haar voordeel, en wijl tevens door Oswald Heath al het mogelijke
werd gedaan om de zaak te sussen, kwam zij er met een betrekkelijk lichte
straf af.
Haar medeplichtige werd minder ontzien hij werd tot een lange gevan
genisstraf veroordeeld.
De verbazing over dit alles was nog niet voorbij, toen er op Ellerslie
een schitterend huwelijksfeest plaats had, tot groote vreugde der bevolking
van Boxmorton.
Margaret was altijd zeer gezien onder de dorpelingen, en toen het bekend
werd, dat haar dochter de vrouw ging worden van Oswald Heath, waren de
menschen even verheugd als verwonderd.
Het spreekt vanzelf, dat de ontmoeting tusschen moeder en dochter voor
beiden een groote blijdschap was, en omdat zij wisten, dat zij hun wederzien
aan Oswald te danken hadden, trachtten zij om strijd hem het leven aange
namer te maken.
Het was op een helderen, frisschen morgen, dat Agnes zich hulde in de
glanzende wolken van haar bruidscostuum, met de hulp van haar moeder.
„Mooi weer op een trouwdag voorspelt geluk," zei mevrouw Delmont,
en zij deed een stap achteruit om het slanke figuurtje in 't wit beter te kunnen
overzien. „Wat zie je er heerlijk uitik wist niet, dat ik zoo'n knap dochtertje
had."
„Begint u nu alstublieft óók niet te vleien Iedereen is bezig, om mijn
hoofd op hol te maken."
„Dat is toch verloren moeite, 't Is een veel te verstandig hoofdje dat
laat zich nooit in de war brengen."
Toen kusten moeder en dochter elkaar, met harten vol .geluk.
Het meisje bekeek zichzelf nog eens, voor het laatst, in den grooten
spiegel toen schrok zij, want langs de trap klonk een gretige stem om
hoog, en blozend repte zij zich naar beneden, waar Oswald op haar stond
te wachten.
Hij nam haar in zijn armen, en riep vroolijk
„Ik hoop, dat je altijd zoo gauw komt, als ik je roep. Is moeder klaar
„Bijna ze komt direct. Hoe zie ik er uit
„Om te stelen Niet zoo tegenspartelen, klein wit engeltje Je bent van
mij 1"
„Ja, maar mijn japon! Je verkreukelt hem heelemaal, Oswald!"
„Wat komt een japon er op aan Hij hield haar vast en kuste haar weer.
„Zeg eens gauw, dat je van me houdt."
„Dacht je, dat je me anders in je armen mocht houden
„Je moet het zeggen."
„Ik houd meer van je dan ik zeggen kan. Is 't nu goed
„Ja, lieveling 1 Ik heb in doodsangst gezeten, dat er op het laatste oogen
blik nog iets tusschen ons zou komen. Ga je mee Ik ben niet gerust, vóór
ik den ring aan je vinger heb gestoken."
Zij lachte en protesteerde tegelijk, toen hij haar meetrok naar den advo
caat, mr. Simpson, die klaar stond om haar naar de kerk te brengen.
„Oswald Doe toch niet zoo gek 1" riep Agnes, en toen zij los kon komen,
iiep zij terug naar den spiegel, om de oranjebloesem en de tule weer goed te
schikken.
Toen de plechtigheid voorbij was, vertrok het jonge paar naar Noorwegen
aan het stationnetje van Boxmorton stond Margaret Delmont met haar zak
doek te wuiven, tot de trein buiten zicht was.
Toen ging zij terug naar het huis, dat zoo prachtig versierd was voor het
feest en dat haar tehuis zou blijven, nog vele jaren lang veel langer dan de
herinnering aan de valsche juffrouw Heath zou voortbestaan.
EINDE
