J 8 n M II /- No. 18 29 SEPTEMBER 1933 553 I 3 Wij houden het bij het En zweren eeuwige trouw hij „reed" ook met den dokter en hij „reed" met den notaris. Hij bracht en haalde alle moge lijke goederen, deed boodschappen; kortom: was de vertrouwensman van iedereen. En men kon alles zoo overzichtelijk zien uit gestald op de wagens, men kon hier ervaren, hoe de stad lééfde van het platteland. Geweldige voorraden werden bijna dagelijks de stad uit ge reden. Nu is dit alles aan het veranderen. Niet alleen de notaris en de dokter, maar bijna ieder, die „den boer op" moet, beschikt over een eigen verkeers middel. Dan wordt het platteland „afgegraasd" door handelaars, die van deur tot deur trachten te verkoopen. Ook heeft de winkelnering op de dorpen zich uitgebreid. Daarbij komt nog, dat andere verkeersmiddelen, met name ook de autobussen, veel uit handen nemen. En dan, het voornaam ste, paard en wagen wor den steeds meer smadelijk in den steek gelaten voor de auto-vrachtwagens. Deze laatste verdringt het ouderwetsche vehikel met spoed. Alleen romantische gees ten zullen dit betreu ren. Een nuchter mensch zal alleen de voordeelen zien van een sneller ver voer. Wij niet. Laat ons ou- derwetsch zijn, maar wat geeft het, of ge uw tabak of busgroenten een uur later hebt Moeten dóér- om al die cafétjes „Half weg," die zoo leuk langs onze hoofdwegen liggen, verdwijnen Want de au tó-vracht wagen heeft geen reden, om eens aan te leggen, daarvoor wordt Kijken of alles klopt de afstand te kort. Men zal het landelijk beeld niet meer zien den vrachtwagen voor zoo'n uit spanning; de leidsels als achteloos geworpen om een ouden appelboom. Gelukkig rijden er toch nog ouderwetsche vrach tenaars, die geen afstand willen doen van hun paard, en die de tradities handhaven. Laat de auto's maar stuiven l Wij gaan langzaam maar zeker; ons dreigt niet het gevaar, tegen een boom te botsen. Wij voor ons vinden het jammer, dat, nu er dezer dagen zoo'n overweldigende lintjesregen in ons land is neergedaald, niemand gedacht heeft om de oude vrachtenaars, die den goeden, ouden tijd helpen handhavenZij hadden het toch zeker wel verdiend ft Ondanks het snelle vervoer- middel neemt de Zeeuwsche bode op tijd rust.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1933 | | pagina 9