Bie ons op 't durp
Je val soms van d'eene ellende in d'aere. 't Eene vrouwmensch
is de deure nog nie uut'estiesseld, of 't aere komt t'r wee in. Van
je fermielje merk je alleenig mae wat, a ze in moeilijkheden ge-
rocht bin.
Kiek, mae dat e'k noe zo neer'eschreve, en ik lesede 't nog is
over, en toen docht ik kiek. Pier, da deug noe toch nie, das noe
toch gin praet, en je bin een ondankbaere, vervelende vint.
Ja, wan Noom Stoffel 'ei mien indertied flienk wigg'olpe,
das waer, en Ka van Nele is ok altied best voe m'n 'ewist.
Mae ja, a je een dagje ouwer wordt, dan zie je de diengen al
tied meer van de zwarte kant, ee
Afijn, mae 't is toch nie plezierig 's aeves wor t'r an de deure
geriengeld, en ik doe open, en d'r staet een vrouwspersoon, zo
mae een misje, vreed opgedae, mie groate koffers. Ik docht dazze
wat te verkoapen a, en ik zegge niks noadig, vandaege, mae dae
behun dat wuuf te lachen, en ze roept Onkel Pierre, kende ge
mij niet meer
Ik zegge nee 'oor, ik kenne joe glad nie, en ik wille de deure
a toe slae, mae dae komt de vrouwe, en die roept o is even das
Trei van nichte Bette
Kiek, en ik docht das noe de interwiesie van de vrouwen,
dat e wulder mannen toch mae nie.
En an de deure 'ienge die wuven mekaere a om d'r nik, en ik
wist 'et noe ok we, dat was van nichte Bette een van de guus.
Ja, die nichte Bette, das zo gezeid een zwarte bladziede in de fer-
mielje, die is op d'r achttiende jaer vortgeloape mie een vracht-
schipper, een Bels, die op Antwerpe gieng, en zo maer een bitje
de wilde vaert, afijn, glad gin deege vint ok, wan die dronk nog a
flienk ok, en ze wouen 't tuus dan ok nie e, mae dan mos je net
Bette e, die gieng d'r op een goeien dag van deur, en toen bin
z'etrouwd ok.
Afijn, da's verbie, en ze was a binnen, Trei, wan zo noemden
ik ze, a zee ze ok duzend keer dazze Trude 'eetten, mae dat is
glad gin naem. En 'eur mae vertellen van d'r vader, die was op
een nacht neffen de planke 'estapt, en toen z'n op 'aelden was
t'n a stieve.
En toen azze de schuut verkocht, mae d'r was ies nie in order,
afijn, 'oe da zat da weet ik nie, mae d'r bleef gin cent van over,
das vast, en noe was d'r moeder as kookster in een hotel, mae ze
kon mie da kind van zestien jaer niks behunne, en z'a 'ezeid
gae mae naer 'Olland, nae nonkel Pier, das den eenigsten van
de fermielje die een 'arte in z'n lief 'eit, en z'n vrouwe ok (mae
da fantaseerde Trei d'r mae gauw bie, glok, omdat de vrouwe
zo doenker keek toen azze da van mien zee).
Afijn, je begriept, ik was glad in traenen, das te zeggen, bie-
nae, want een vint schreeuw nie om zukke dienge, mae 't neep
toch in m'n 'arte, das waer, en ik zee Noe, m'n kind, je kan 'ier
we een stuitje bluve, as tante 't ok goed vindt.
En toen vloog Trei moei om d'r nik, en mien ok, en ik riep
ui, ui 1 maer ik kus d'r niks tegen doen, en ik keek a is benauwd
nae de vrouwe, mae die was glad nie jeloers, ze keek mae nae
d'r nichte, mie groate oogen, en eindelienge broch z'uut Bel,
bel, wat bi jie an'edae!
Ikke zee Trei. Ze keek nae d'r eige, en ik keek ok, en jewel,
't waere allegaere stasse kleeren mie van die waaidiengen en
schoenen mie 'akken van drie duum, en aller'ande fiefakkerijtjes,
maer alla, zo 't volk, zo de zeden.
En Trei zee dazze zo verschrikkelijk moei was, en toen brocht
de vrouwe ze nae bed.
En ze bleef nog lang bove, en toen ze benee kwam, zag ze d'r
glad anders uut, en ik zegge wa schil joe en toen zee ze:
Pier, Pier (anders zei z'altied Van 't Hof) da dat kind noe
toch bluve wil, da za noe is wat vertier in 'uus geve, wan wulder
zitte zo mae saemen oud te worren, kiek.
Ik zegge m'n zu 't beste d'r van 'ope, vrouwe, en ik dienke
da m'n d'r we plezier van zu beleve.
Net, zee 'eur, en noe is 't a ellef ure 'eworre, m'n worre glad
nachbraekers
En m'n stienge op en gienge nae bed.
Noe, en plezier beleve m'n d'r van
Da za'k je een volgende keere we is vertelle 1
de groetenisse
PIER VAN 'T HOF.
VRIJDAG 6 OCTOBER 1933
De ooocz. van de V. T. V. (Vlissingsche
Turnvereeniging), de heer F. G. Lemmers,
heeft onder groote belangstelling het
20-jarig voorzitterschap gevierd op Za
terdag j.l. Bij deze gelegenheid toog de
geheele ver eeniging uit om den voor zit t ter
te huldigen. Dè optocht trekt langs den
Singel.
De voorbijtrekkende leden
van de V.T.V.
Bij het 25-jarig bestaan van de ambachtsschool te
Oostburg. Een foto van den voorgevel van het
gebouw, waarvoor enkele leerlingen poseeren. V
Minister Marchant in gezelschap van
den burgemeester van Oostburg komt
aan om het ofpcieele gedeelte van de
feesten der ambachtsschool te Oostburg
mee te vieren.
Ofpcieele genoodigden, directeur
en leeraren poseeren na de feest-
ver gade ring.
