604
VRIJDAG 6 OCTOBER 1933
No. 19
Sir Andrew, die woonachtig is te Pitting, is eigenaar van verschillende
buitengewoon kostbare stukken, waaronder de beroemde „Madonna met
het spinnewiel" van Velasquez. Dit schilderij werd, met twee andere,
door hem van Pitting verzonden om in Waringtown tentoongesteld te wor
den, en gisteren reisde hij persoonlijk naar laatstgenoemde plaats om zich
te 'overtuigen, dat het naar zijn genoegen werd opgehangen hij had er
namelijk op aangedrongen, dat de Madonna een in 't oog loopende plaats zou
innemen.
Het schilderstuk in kwestie stond in een der zalen op den grond, tegen
een pilaar gesteund, toen sir Andrew daar met eenige leden van het comité
binnenkwam.
Er gebeurde niets bijzonders, tot hij toevallig achter het schilderij om
liep, en de aanwezigen verbijsterde door positief te verklaren, dat het stuk
in 't geheel niet het zijne was en dat het verwisseld moest zijn voor een copie.
Hij kon dat met één blik zien, daar er op de achterzijde van het canvas een
eigen merk van hem gestaan had, dat voor oningewijden niet te ontcijferen
was, en dat nu ontbrak. Hij gaf toe, dat het schilderij zelf in ieder opzicht op
het 'zijne geleek, en dat het de knapste vervalsching was, die hij ooit gezien
had. Een zeer pijnlijke scène volgde, daar de leden van het comité met de
meeste stelligheid verklaarden, dat de spoorwegen het schilderij precies zóó
hadden afgeleverd als het daar nu stond.
Voor het oogenblik is de heele zaak een onopgehelderd mysterie, maar sir
Andrew verzekerde onzen correspondent, wien het gelukte, hem te intervie
wen, 'met den grootsten
nadruk, dat het schilderij
in geen geval het 'zijne
was en dat hij het voor
nemen had, het comité
verantwoordelijk te stel
len voor de verwisseling,
die volgens hem heeft
plaatsgehad.
Denny was over
tuigd, dat de pers nog
niet de lucht hadgekregen
van het geheimzinnig
incident in Orms. Inder
daad had de spoorweg
maatschappij het voorval
strikt geheim gehouden,
en zelfs het tentoonstel-
lings-comité wist niets
van wat er op de lijn had
plaatsgehad.
Maar Denny begreep,
dat er weldra een onder
zoek zou worden inge
steld, en besloot, het
raadsel onverwijld op te
lossen. Hij zag onmiddel
lijk in, dat, èls'er eenige
waarheid was in sir An
drew's beweringen, de
verwisseling moest heb
ben plaatsgehad op dat
verlaten zijspoortje in
Orms. Hij-verbleef op dat
oogenblik in zijn Londen-
sche flatvijf minuten
nadat hij het opzien
barend bericht gelezen
had, zat hij in een taxi
en reed haastig naar een
kennis van hem, die in
kunstkringen goed be
kend stond als criticus
en kunsthistoricus.
„Ik kan je precies
vertellen wat je weten
wilt," verzekerde deze
hem, „want ik heb het
zoojuist nageslagen, om
er een artikel voor de
avondbladen over te
schrijven. Er bestond een
beroemde copie van het
bewuste schilderij van
Velasquez, die werd toe
geschreven aan een van
zijn leerlingen, en eenige
jaren lang was er een
hevige strijd tusschen de
beide eigenaars, die elk 't
oorspronkelijk stuk beweerden te bezitten. Zooiets komt vaak (SLOT)
voor, zooals je wel weten zult. In het geval van de „Madonna
met het spinnewiel" werd het vraagstuk echter reeds jaren geleden definitief
opgelosten er bestaat niet de minste twijfel, of sir Andrew Kreener bezat
het origineel. Wat er van de copie werd, weet niemand. Sedert twintig jaar
ontbreekt elk spoor ervan. Zoo dat is alles wat ik je kan vertellen. Ik zal
die gegevens 'n beetje uitspinnen in mijn artikel ik moet daar nu meteen
aan beginnen. Tot ziens!"
„Eén oogenblikje. Waar is de copie het laatst gezien
|,De oude graaf van Maydew had ze het laatst in bezit, maar men zegt,
dat hij ze voor een appel en een ei van de h^nd heeft gedaan, toen hij wist dat
't een namaak was hij had alle belangstelling ervoor verloren, zie je."
„Maydew, Maydew dat is een stokoude heer, is 't niet
"ja, bij de tachtig, maar nog één en al fanatiek enthousiasme voor
goeie schilderijen."
„Men zegt alleen maar, dat hij ze verkocht heeft," mompelde Wilmor
Denny voor zich' heen, terwijl hij het huis verliet „datj is nogal vaag en
geen mensch weet, waartoe zulke maniakken in staat zijn, wanneer ze eenmaal
hun zinnen op een exemplaar gezet hebben. Soms verliezen ze alle begrip
van fatsoen. Ik heb het meegemaakt, dat zulke lui koelbloedig de postzegel-
of vlinderverzameling van een goeien vriend plunderden. Als er hier eens
werkelijk iets dergelijks was gebeurd Goeie hemel, wat een schandaal zou
dat geven En als ik zoo'n schandaal kon voorkomen, zou ik van meer dan
één zijde bedankt worden
lk zal in elk geval voor
het oogenblik maar aan
nemen, dat ik op 't goede
spoor ben. En ik móét er
achter komen, hoe die
wagon op dat zijlijntje
kwam 1"
Wanneer Denny een
maal een spoorweg-mys
terie aan het ontrafelen
was, liet hij nooit een
minuut ongebruikt ver
loren gaan.Binnen het
uur was hij aan het adres,
dat hem in Scotland Yard
was opgegeven. In de taxi
had hij een blanco visite
kaartje uit z'n portefeuille
gehaald en daarop ge
schreven „Namens graaf
Maydew." Hij had het
envelopje zorgvuldig
dichtgeplakt.
„Het is een stoute
zet," zei hij bij zichzelf,
„maar het is de moeite
waard om de proef eens
te nemen."
Hij vroeg dus naar
Harker. De vrouw die de
deur opendeed, keek hem
achterdochtig aan en zei,
dat ze niet dacht, dat
mijnheer Harker thuis
was.
„Geef hem deze en
veloppe," was Denny's
eenig antwoord. Na een
paar minuten kwam ze
terug, en verzocht hem
om haar te volgen.
Een korte, gedron
gen man met scherpe,
boosaardige oogjes stond
in de kamer op hem te
wachten en nam hem
doordringend op.
„Nou," snauwde hij,
„wat heb ik an de hand
wat moet u
„Ik kom namens den
Ofi tetó doot Jladetland.
De Ruysdaelmolen aan de Lek
te Wijk bij Duurstede, de molen
waarvan Ruysdael zijn bekend
schilderij heeft gemaakt
