IS NIET VERWAAND
LIEFDE
Üfi teis doot Jfed&Uand.
De Ruiterberg te Doorn.
Het was theetijd in de club. Vijf luie jongelieden lagen in 't rond in
vijf verschillende luie houdingen. Zij praatten over Freule Hammond.
Niemand wist, waarom ze Freule genoemd was. Als men 't haar
vroeg, kneep Freule haar oogen half dicht en. grinnikte zij.
„Waarschijnlijk wou mijn familie zorgen," antwoordde ze dan, „dat mijn
kennissen iets te vragen zouden hebben. Je moest eens v/eten, wat een gezanik
ik met dien naam heb. Als ik in 'n hotelboek schrijf „Freule Hammond",
loopt 't heele personeel om me heen, Freule vóór en Freule nè te spelen.
Ik teeken tegenwoordig altijd maar „F. Hammond" dat spaart me een
heele massa uitleg."
De ouders van Freule waren de Hammonds. In modemagazijnen liet men
alles staan, als Freule en haar moeder binnenkwamen. De jongste aanwinsten
werden haar met blijde dienstvaardigheid getoond. Maar Freule was demo
cratisch van aard zij ging kalm en zeker haar eigen weg, en liet zich door
al die vertooningen niet bederven.
„Weet je 't laatste nieuws al vroeg één der vijf clubleden aan de an
dere vier.
„O groote hemel riep Virgie Barret, „Don tracteert ons weer op 't
laatste snufje 1 Ik lees al geen krant meer tegenwoordig ik hoor genoeg
van Don."
,,'t Zal je best meevallen," zei Don. ,,'t Is over Freule Hammond."
„We zullen je je mond wel stoppen, als we 't al weten," zei Virgie. „Dus
kom maar op. Als ik tenminste eerst nog een klontje suiker krijg."
„Freule Hammond gaat aan 't tooneel," verkondigde Don triomfantelijk.
„Aan 't tooneel Mary Marsh zette rinkelend haar kopje neer, terwijl
ze dit uitriep. „De Hammonds zijn toch zeker hun geld niet kwijt, of zooiets
„Praat geen onzin. Freule wil wat uitvoeren. Ze wil wat wórden."
„Ronny riepen allen tegelijk, „is 't waar Vertel eens op
Ronnie Cuyle was de ver
loofde van Freule. Hij ging zitten
en nam een kop thee.
„Er is niets te vertellen,"
zei hij, „behalve, dat ze Freule
in de Gaiety hebben aangeno
men, omdat ze een beeldje is,
en omdat ze Hammond heet, en
omdat ze kan spelen als de
beste."
„Maar de familie riep
Mary.
„De familie heeft spektakel
gemaakt," zei Ronnie, „en zich
half blind gehuild en 't ameu
blement stukgeslagen. Toen heb
ben ze mij bij m'n kraag ge
nomen. Dus toen heb ik aan
Freule gevraagd of ze 't echt
door wou zetten, en toen zei ze
ja. Toen heb ik tegen de familie
gezegd ,,'t Is zoo Freule gaat
op 't tooneel 1 Probeer er haar
maar eens van af te houden 1"
Maar ze waren 't natuurlijk
roerend met me eens dat je
niets beginnen kunt als Freule
eenmaal iets goed in haar hoofd
heeft. Dus toen hebben we
samengeschoold en haar veel
succes gewenscht en toen is ze
naar de repetitie gegaan. Da's
alles."
„Ze komt daar met allerlei
rare lui in aanraking," zei Fer
Peters. „Impresario's en zoo. En
met meisjes die zich door dikke
ouwe heeren op champagne laten
tracteeren. Ik weet er alles van."
„Prettig voor je," zei Ronnie
genoeglijk. „Heeft je grootvader
je zeker verteld."
Freule zelf was op dat mo
ment een groote scène op een
slagveld aan 't repeteeren, onder
leiding van egn zekeren Martin
Shell, die afkomstig was uit een
zijstraatje in een achterbuurt.
Martin was 'n lange magere
jongeman met een kin, die vast-
beradenheid uitdrukte en oogen, die hongerden naar schoonheid. Zijn
donkere haar zat gewoonlijk in de war en zijn mond scheen altijd te glim
lachen. Hij was bemind bij de schouwburgbezoekers en bij de toor.eelmen-
schen. Velen betuigden met kracht, dat zij niemand eerder zouden kiezen,
als zij een vriend noodig hadden, dan Martin Shell.
Martin wist, dat Freule een Hammond was, en hij was zich bewust van
de maatschappelijke kloof die hen scheidde, maar dit deed volstrekt geen
afbreuk aan zijn bewondering voor haar groote grijze oogen en fraaie wimpers.
Freule wist zich goed te bewegen op het tooneel. Zij kon spelen. En zij
deed het graag zij liet zich meenemen door de ongedwongenheid achter het
tooneel Freule, die zich had laten rijden door chauffeurs in uniform en
aan leden van de koninklijke familie was voorgesteld Treule, die den room
van het land voorstelde en er van dronk, niet vermoedend, dat er afgeroomde
melk onder zat voor de andere menschen.
„Oei 1" zei ze, toen ze een stukje drukke beweging achter den rug had,
„ik heb net 'n gevoel, of ik een draaimolen ben, waar de rem van defect is."
„Als er iets aan u defect is," zei Martin, „weet u 't toch prachtig te ver
bergen."
„Denkt u echt, dat ik mee kan
„Ik denk nog heel wat meer," zei hij. „U kunt zóó goed mee, dat ik er
bang van word."
Maar de vrouwelijke collega's in de kleedkamers namen een andere
houding aan.
„Ze is knap," zeiden die. „Maar waarom moet zoo iemand nou weer een
betere kans krijgen, enkel en alleen omdat ze Hammond heet Of „Zoo'n
stuk parvenu Heb je dien auto gezien, waar ze mee gekomen is En die
japon, die ze aan heeft, kost net zooveel als ónze kleeren allemaal samen."
Zulke dingen zeiden ze ook tegen Martin Shell. Martin was hun allen
zeer welgevallig, omdat hij regis
seur was hij kon je een zetje
geven, als hij wou en omdat
hij dik geld verdiende.
Dien avond zei Freule tegen
Ronnie
,,'t Is heerlijk Ik heb me
voor 't eerst van mijn leven be
langrijk gevoeld. De menschen
zijn allemaal vreeselijk aardig.
Je zou beslist van ze houden,
als je ze kende."
„Dat zal best," zei Ronnie.
„En wanneer houd je op, met
van hén te houden en begin je
van mij te houden
„Ik begrijp je niet."
„Ik heb 't over onze ver
loving en zoo," zei Ronnie. „Is
dat geen ring van mij, dien je
daar draagt
„Ik heb je gezegd," ant
woordde Freule, „dat ik je niet
liefhad, maar dat ik je ring wel
zou dragen, en dat ik je wel
waarschuwen zou, als ik van je
ging houden en trouwen wou."
„Precies," zei Ronnie. „Ik
wou alleen maar even kijken,
of je 't nog wist. Ga nu maar
mee dansen, 't Is een pracht
van een maneschijntje, maar ik
zal er tóch niets aan hebben."
Overdag zat Freule tusschen
pakkisten, bij menschen die de
woorden verkeerd uitspraken,
's Avonds zat zij tusschen de
palmen,.met verfijnde jongelui,
die wijsheden en Fransche woor
den zeiden. Overdag was Martin
Shell bij haar, die haar toejuichte
over de golf heen, die een dochter
der Hammonds scheidde van een
zoon van Shell, 's Avonds zat
Ronnie naast haór, in keurige
