RONDOM DE
13 OCTOBER 1933
No. 20
De graanbeurs te Middelburg aan
den voet van den Langen Jan.
woorden beschrijven laat.
Men moet al een groot
schrijver zijn, om, als
wijlen Couperus, 'n feuil
leton te kunnen vullen
met de mededeeling, dat
men niets weet om over
te schrijven
Onder En dan nog men heeft
boeren ter een onderwerp, maar er
graanmarkt van Terneuzen. va[t z00 bitter weinig van
te zeggen
De fotograaf laat een serie aar
dige kiekjes zien, en is al blij,
maar dan komt de ontnuchtering
is daar niks bij te schrijven, hoe
kan dat nou
En toch, en tochwe stellen
alle beschikbare fantasie in het
werk, maar alle succes blijft uit.
Er komt geen overvloedige woor
denstroom, het blijft saai en leeg
van binnen. En de persen wach
ten
Begrijpt en waardeert men over
het algemeen wel het vele werk,
dat verricht moet worden, voor
't blad ter perse gaat Het is zoo
eenvoudig, als men nooit achter de
schermen heeft gekeken eiken
morgen ligt het versche ochtend
blad op de ontbijttafel, vol met
nieuws en lezenswaardige artikelen.
Maar de moeilijkheden zijn vaak
vele.
Vooral in Zeeland, vooral ook
bij ons blad.
Het is niet gemakkelijk, om elke
week, jaar in, jaar uit, iets te vin
den, dat de moeite van het be
schrijven waard is.
Men moet afwisseling houden,
men moet voor alle soorten lezers
iets te bieden hebben men mag
niet langdradig zijn, maar ook niet te sensationeel.
Oude dames moeten iets vinden dat ze interesseert,
jonge moderne menschen eveneens. De boer zoowel
als de burger zoekt er iets dat hem bekoort.
Zoo moet men voortdurend op zijn hoede zijn,
links en rechts uitkijken, weten te geven en te
nemen
Zie hier een blik dan in onze journalistieke gaar
keuken, die voor de blikken der oningewijden veelal
verborgen blijft.
En in dezen ketel is deze week niet veel tot stand
gekomen 1
Nee, graanbeurzen, ze mogen wel interessant zijn
om eens te zien, ze geven geen stof voor 'n aardig
artikelhoogstens tot vervelend geklets, dat men
zijn lezers besparen moet. Dan beter eerlijk de waar
heid Dit doet niets af aan het feit, dat de graan
beurzen in onze provincie een kleurig stuk volks
leven herbergen.
Er zijn er in alle belangrijke Zeeuwsche land-
bouwplaatsen, in Goes, Middelburg, Terneuzen,
Oostburg, Hulst, Axel, ijzendijke, Zierikzee.
Tooneeltje op de Middelburgsche beurs.
A lie werk in de wereld heeft zijn moeilijkheden,
zijn zonnigen en vervelenden kant.
Er schuilt iets naargeestigs in 't iederen
dag terugkeerend werk, dat geen afwisseling biedt,
dat eindeloos duurt en door den opvolger op den
zelfden voet weer zal worden voortgezet.
In zulk werk kan men zijn persoonlijkheid niet
leggen, en dat is heel erg, want niets vermoeit meer,
hoe vreemd het ook lijken mag, dan machinaal
werk, dat vrijwel gedachteloos kan worden gedaan.
Maar ook het andere, het persoonlijkheidswerk,
dat alles opeischt, wat de mensch bezit, heeft zijn
beroerde zijde.
Speciaal dan het werk van den schrijver.
Het is heel gemakkelijk, als men wat te schrijven
hééftdón is het een der prettigste beroepen, dat
men met enthousiasme kan vervullen. Men laat
zijn gedachten den vrijen loop, gedreven als men
wordt door een interessant onderwerp, waarvan
men vertellen wil, en dat nieuwsgierige en misschien
erkentelijke lezers zal vinden.
Maar o wee de uren, dat men schrijven móet,
omdat de krant, die altijd weer verschijnen moet,
't vraagt, en men niets weet, en in grauwe verveling
op zijn penhouder kluift 1
Dan zoekt men wanhopig naar een onderwerp,
dat in geestdrift weet te ontvlammen, en zelfs dat
is nog niet noodig, als er ten minste maar kopij
in zit
Maarer zijn ook nog momenten, dat het
onderwerp geheel en al ontbreekt, dat men
uitzinnig zoekt naar iets nieuws, naar iets, dat
vermag te boeien, en dat zich in welgekozen
