No. 21 VRIJDAG 20 OCTOBER 1933 669
I
I
,,'t Zal nog veel moeilijker zijn, om zijn heerlijke karakter te verbergen,"
antwoordde ze glimlachend, „en dat is de hoofdzaak vind je niet Ik ben
heelemaal niet van plan, om zijn afkomst te verbergen. Hij bezorgde ergens
een waschmand, toen ik een kindermeisje tegen haar schenen schopte, omdat
ik niet met 'n bootje mocht spelen in den tijd, dat ik lessen moest leeren.
Waarom was ik toen beter dan Martin Hij deed iets nuttigs. Dat heb ik nooit
gedaan. Ik begrijp niet, dat hij van me houdt. Ik ben niet half goed genoeg
voor hem."
„Wat 'n klets 1" zei Ronnie. „Probeer toch eens even na te denken. Hij is
totaal onopgevoed. Je zult je ieder oogenblik over hem geneeren. Zoolang
je zoo verliefd op hem bent zal 't best gaan maar denk je eens in,
wat 't zeggen wil, dertig jaar getrouwd te zijn met een man, die vóór z'n
twintigste jaar nog nooit van 'n cocktail gehoord had I"
„Nou," zei Freule, „ik had voor m'n twintigste jaar nog nooit van zorg
gehoord da's nog veel erger 1"
„Je moet weten, wat je doet," zei Ronnie, en hij stak den ring in zijn zak.
„Ik zal dat dingetje wel meenemen. Als je oogen opengaan, hoor ik 't wel."
kan me niet indenken, dat er nog menschen in de beschaafde wereld...."
en toen zweeg zij en bloosde.
Mevrouw Hammond zei vlug
„Zeg, Winny, heeft je moeder de Graves nog getroffen in Parijs, of heb
je er niets van gehoord
Winny greep de toegestoken reddingsplank dankbaar aan.
„Ze heeft ze getroffen," zei ze. „En er is groot nieuws. Ze zegt, dat me
vrouw Graves wel zal hertrouwen, en raadt u eens met wien Met dien Fransch-
man hoe heet hij ook weerDer met nog iets
„Delmaine, is 't niet zei Ronnie. „Je bedoelt dien vent, die verleden
jaar 'n poosje met Harriet Bolden geëngageerd is geweest ze heeft 'm laten
schieten, omdat-ie te veel naar andere meisjes keek...."
„Ja, die is 't. De oude heer Graves is razend."
„Dat kan ik me indenken zei Dick Conningway. ,,'t Is een ordinaire
gelukzoeker. Geen mensch weet, waar hij vandaan komt waarschijnlijk
uit de goot. Hij had Harriet alleen gevraagd, omdat ze een inkomen van veertig
mille per jaar had."
Freule keek naar Martin. Hij zat Dick strak aan te staren. Dick ving zijn
blik op en was zoo beleefd, een kleur te krijgen.
Het werd stil. Ronnie stond op en geeuwde.
„Zullen we bridgen, Freule stelde hij voor. „Meneer Shell
„Dank u," zei Martin. „Ik bridge niet."
„Don vroeg Ronnie. „Mary
Zij stonden met graagte op.
Mevrouw Hammond zei
„Zullen wij ook een robbertje maken, Dick
„Als Winny zin heeft," zei hij.
Toen zij weg waren, keek Martin Freule aan.
„Zie je wel zei hij.
„Ik geef absoluut niets om bridgen," zei Freule.
Martin maakte nog een uur of acht dergelijke gesprekken mee. ledereen
praatte over dingen, waar hij ongeveer nooit van gehoord had. Hij sprak
geen woord. Aan tafel voelde hij zich ongelukkig. Hij trachtte zich te herinne
ren, hoe op het plaatje in het etiquette-boek
het zilver gelegen had. Hij gebruikte het ver
keerde mes voor de boter, merkte het teen, en
keek naar Freule, om te zien, of zij het ook
gemerkt had. Zij was druk in gesprek met Dick.
Hoe meer Martin zijn best deed, om zich dat
plaatje met messen en vorken voor te stellen,
hoe erger hij in de war raakte, en hoe ongeluk
kiger hij zich ging voelen. Freule keek den
heelen maaltijd niet naar hem.
„Ze schaamt zich over me," dacht hij.
„Ze geneert zich. 't Spijt haar, dat ze niet
wijzer geweest is."
Na het diner was er een volle maan. Martin
stond tegen de reeling geleund en staarde in
het water. Ronnie kwam naar hem toe.
„We gaan straks musiceeren en dansen,"
zei Ronnie. „Misschien wilt u een nummertje
voordragen
„Met alle pleizier," zei Martin zwaar.
Hij stond weer uit te kijken over het
water, en zei toen opeens
„Wilt u even met me meegaan naar mijn
kamer
„Ja zeker," zei Ronnie.
Toen zij beneden waren keek Martin Ron
nie recht in de oogen.
„Freule heeft er spijt van, meneer Cuyle.
Dat zie ik aan haar oogen. Ik heb er ook spijt
van. Ik ben een groote idioot geweest. Ik
dacht enfin, ik heb er met alle geweld tegen
gevochten, maar ik dachtmisschien is 't
wóar, dat niets er meer op aankomt, als je
echt van iemand houdt. Maar dat had ik mis.
U was vóór dien tijd met haar verloofd, is 't
niet
„In zekeren zin," antwoordde Ronnie.
„Heelemaal beklonken was 't nog niet."
„Beklink 't dan maar gauw," zei Martin
met moeilijke stem. „U past bij haar, ik niet."
„Freule is geen meisje om terug te krab
belen, als ze iets begonnen is," zei Ronnie.
„In dit geval krabbelt ze wèl terug," ant
woordde Martin. „Daar zal ik voor zorgen."
„Hoor eens," zei Ronnie weifelend, „ik
heb 't beroerde gevoel
„Doet er niets toe," viel Martin hem in
de rede. „U hebt 't voorzien. U zult me nu
ook moeten helpen. Ziet u kans, om den wijn
van haar vader te pakken te krijgen
„Jawel."
„Breng me dan een paar flesschen en
neem maatregelen, dat ik om 'n uur of twaalf
hier vandaan gebracht kan worden.Zou dat gaan?
Als de anderen naar bed zijn, bedoel ik?"
„Ik denk 't wel," zei Ronnie. „Wat bent
u van plan
3Cet Stifh buiten thrtopa. Strandgezicht op Bali
Het was de eerste keer van zijn leven, dat Martin op een jacht kwam. Hij
had een wit flanellen pantalon en een blauw jasje aan, net als Ronnie Cuyle.
Maar tegen zijn hut zei hij „kamer".
Don en Mary" waren er ook, onbewimpeld nieuwsgierig. Mevrouw Ham
mond deed haar best om Martin niet angstig aan te staren, als hij begon te
praten. De heer Hammond keek heelemaal niet naar hem. Winny Blair en Dick
Conningway voerden een snelvuur-gesprek, dat Martin ongeveer als Grieksch
in de ooren klonk.
Hij ging onrustig verzitten in zijn schommelstoel. Freule keek hem glim
lachend aan.
„Ze hebben 't over een polo-match," zei ze.
„U houdt misschien niet van polo, meneer Shell teemde Ronnie.
„Ik heb er geen flauw idee van," zei Martin. „Misschien zou ik 't wel in
teressant vinden, als ik 't eens zag spelen."
„Hebt u nooit een match gezien?" riep Winny Blair ongeloovig. „Ik
