No. 21
VRIJDAG 20 OCTOBER 1933
671
„Niets buitengewoons," zei Martin. „Een mensch z'n afkomst verloochent
zich nooit, ziet u? Vertel ze maar, dat ik een nummertje voor ze dansen zal."
Toen Freule een half uur later kwam kijken, zag ze Martin naar zich toe
komen.
„Martin voel je je niet goed
Hij leunde tegen een stang en staarde haar aan.
„Geef me' een zoentje, Freule," zei hij met een dikke tong, en hij wou
haar grijpen.
Ze ging een stap achteruit en zei zacht
„Ga mee, lieveling, ze wachten op ons."
Martin volgde haar en bleef naar haar grijpen.
»Wf zullen zeggen, dat ze allemaal naar den bliksem kunnen loopen,
hè Freule? We hebben maling aan hun smerige geld en aan hun aanstellerij
en we kunnen ze missen als kiespijn, is 't niet zoo We houen van elkaar
is 't niet zoo
„Martin je bent dronken riep ze zacht uit.
„Goeie wijn," zei hij, knipoogend. „Je vader heeft verdraaid goeien wijn
Freule."
Martin°?"'e Va"Uit "Krijgen we nu dat dansnummertje,
„Reken maar!" riep Martin terug, tegen hem wuivend. „Kom maar od
met je orgeltje, Ronnie 1"
Freule greep hem vast, toen de gramophoon een populair jazz-lied begon
uit te schetteren, maar Martin wankelde voort naar het midden van den
dansvloer. Maar toen werden zijn bewegingen zekerder hij begon te dansen
en keek grinnikend naar Freule.
De oogen van het meisje schoten vol tranen. Was dat de man, dien zij
liefhad Had haar familie dan toch gelijk gehad Ze keek een anderen kant op.
Ze hoorde Martin's voeten luider klepperen, sneller. Een beroeps-hans
worst 1 Er zat niets in hem dan een zeker talent, om anderen te amuseeren.
Freule kneep haar handen in elkaar.
Opeens hoorde zij een vlaag van onderdrukt gelach. Martin was op den
grond gevallen en lag grinnikend rond te kijken.
„Laat ze maar doorspelen," zei hij. „Ik sta <jirect weer op een -
minuutje maar
Freule ging naar hem toe en raakte zijn schouder aan.
-"Je moet maar liever niet meer dansen, Martin," zei ze. „Zal ik even mee
gaan naar je hut
Hij kwam waggelend achter haar aan. Zij deed de deur van de hut achter
hen dicht.
„Martin.... Martin...."
„Een mensch mag niet eens 'ns een beetje lol hebben," mopperde hij.
„Dat zootje parvenu's bovenMaar ze vonden 't toch leuk. Waarom
heb je me niet laten gaan
„Ze lachten je uit 1" riep zij opgewonden. „Dat kan ik niet hebben 1"
„Jij bent ook 'n parvenu," zei hij. „Een lief klein parvenuutje.Maar
t kan me niets schelen 1 Ik snap best, dat je me nu niet meer hebben wilt
maar dat kan me ook niet schelen ik verdien toch geld genoeg
„Wat bedoel je
„Nou ik dacht dat 't wel leuk zou zijn, om met 'n rijke vrouw te trou
wen en onder de deftige lui te komen," zei Martin. „Maar nu heb ik gemerkt
dat ik toch niet met ze overweg kan. Ik vind 't een stelletje mispunten
Freule werd bleek. „Dus 't was je alleen om...." zei ze zacht. Hield ie
dan niet van me
„Niet zoo bar," zei Martin. „Je bent een verbazend leuk kind, maar dat
leven hier zou ik niet tegen kunnen. Echt niet."
„O, Martin, Martin 1" kreet ze.
„Maak nou maar geen scène," zei hij. „Ronnie wil met je trouwen die
kan er tegen ik niet."
Freule was heel bleek en heel stil. Eindelijk sprak zij.
,,'t Is goed, Martin. Ik begrijp nu, dat ik niet zooveel menschenkennis
had als.ik dacht.
„Dat kan uitkomen," zei Martin. „Maar we grijpen er allemaal wel eens
naast. Dus we zullen maar zeggen adjuus tot ziens in den schouwburg."
„Nee, zei Freule. „Ik kom niet meer in den schouwburg. Vertel 't ze
maar voor me."
De deur ging achter haar dicht. Martin ging op den rand van zijn bed
zitten met het hoofd in de handen.
„Freule 1" zei hij telkens en telkens. „O, Freule, Freule, lieveling 1"
Een paar minuten later kwam Ronnie.
„Alles is in orde," zei hij. „Je kunt om twaalf uur weg, of een beetje later.
We gaan aan den kant liggen en een van de matrozen zal je met een sloep aan
wal zetten."
„Merci," zei Martin.
Ronnie was niet op zijn gemak. Hij liep de hut door en stak zijn hand uit
„Nou, ouwe jongen," zei hij, „tot ziens, en 't bester Ikik heb je
heelemaal verkeerd beoordeeld, geloof ik."
,,'t Beste," zei Martin. „Zorg goed voor Freule."
Het was drie uur, toen Freule aan Ronnie's deur klopte. Zij had een mantel
aan en ze was doodsbleek.
„Ronnie, zei ze, „ik.ik kan niet slapen. Ga je even met me mee aan
dek
„Ja>" riep Ronnie. „Eén minuutje."
Hij trok zijn kleeren aan en zij gingen het dek op. Freule greep de reeling
vast en er kwam een snikgeluidje in haar keel.
3&C blttd&UHl CjüGfi U>CCÏ OdllsA. (De bosschen van „Groot Warnsborn" bij Arnhem,
die door het „Gelder sch Landschapvoor het publiek toegankelijk worden gesteld.)
"Ronnie," zei ze, „ik geloof, dat mijn hart gebroken is. Anders zou ik niet
weten, waarom 't zoo'n pijn deed."
„Hoor eens, Freule," zei Ronnie, „menschen van tegenwoordig hébben
geen gebroken harten."
„Ronnie, ik hou van 'ml Ik hou van 'm 1 Ik kan er niets aan doen 1"
„Je vergeet 't wel weer, lieveling."
„Dat kan ik niet 1 Ik was zoowat gek, die drie uren beneden 1"
„Trouw met mij, Freule. Ik zal je helpen, om 't te vergeten. We gaan na
ons trouwen de heele wereld rond reizen."
„Ik kan met niemand meer trouwen ik zou nooit met iemand anders
kunnen trouwen
„Onzin," zei Ronnie ongerust. „Over een paar maandjes
„Nee,kreunde ze. „Over een paar maandjes is 't nog veel erger. Ik weet
t Ik voel 't duidelijk." Zij begon wild te schreien. Tusschen de snikken door
hakkelde ze Dat h b ik nu al drie uur lang gedaanik kan er niets
aan doen't wil maar niet ophouden
„Freule zei Ronnie, „Freule weet je zeker, dat je niet met mij wilt
trouwen Weet je absoluut zeker, dat je van hem houdt
„Ik voel me dood van binnen," steunde Freule.
„Hoor eens, Freule," zei Ronnie. „Martinhoudt echt van je. Hij zou
voor je widen sterven. Ik heb gevochten tegen iets, dat sterker is dan ik.... Ik
dacht, dat ik gelijk had, maar nu merk ik van niet."
„Wat bedoel je
,,'t Zit zóó in elkaar...."
Martin zat op de pakkist te rooken. Er kwam iemand vóór hem staan
Hij keek op.
„Freulestotterde hij. „Juffrouw Hammondik dacht dat u
niet meer terugkwam...."
„Jij heerlijke idioot 1" zei Freule, met oogen die straalden
Martin slikte met kracht. Ze keek hem aan, alsof ze hem liefhad
„Waarom ben ik een idioot?"
"?",dat ie dacht," zei ze, „dat 't je lukken zou I O, Martin! Wist je dan
niet, dat je dien avond mijn hart gebroken had
„Ik wist alleen, dat ik 't niijne kwijt was, toen ik van dat jacht af kwam
zei hij met een bevende stem.
„Maar je had 't mijne meegenomen," zei ze, „gebroken en wel
„Ronnie is een verrader," zei Martin.
G'?0""'6 is een schat'" zei Freule- -Ik heb 'r hem een kus voor gegeven.
Ik heb dien heelen tijd, dat ik met hem verloofd ben geweest, niet zooveel
van hem gehouden als dien avond."
„Weet je 't heelemaal zeker, Freule
„Verschrikkelijk zeker!" zei Freule.
kusseiT"eU'e'" Ze' Martin' "we zijn hier er8 in openbaar. Ik kan je hier niet
„Dat kun je wel, als je wilt," zei Freule. „Maar er zijn plekjes genoeg,
waar we niet in t openbaar zijn, en waar je me meer dan ééns zou kunnen
KUSSen' EINDE.
