m Bü I Wm
De wigwam der Stoney-Indianen aan den
voet van het Steenen Opperhoofd"in
een der dalen nabij de Rockey Mountains.
Hoe weinig vermoedden wij, toen we
Aimard en Karl May verslonden,
welke verschrikkingen aan den
strijd tusschen de blanken en de
roodhuiden zijn verbonden ge
weest. De oorlog tegen de India
nenstammen is een zwarte bladzijde in
de geschiedenis van Amerika. Ontzetten
de wreedheden zijn tegen de Indianen
bedreven en met moeite hebben zij zich
gered voor volkomen vernietiging. Zoo
bevinden zich in Canada nog een twee
duizend reservaten, nederzettingen, waar
in alleen Indianen mogen leven. Zij volgen
hun oude voorvaderlijke levenswijze niet
meer en zijn aan een vrij strenge regee-
ringscontröle onderworpen. Ook missen
zij verschillende rechten, die andere
Canadeesche burgers genieten. De reser
vaat-Indianen mogen b.v. niet stemmen
en onder geen enkel beding brandewijn
koopen of verkoopen. Daarentegen krijgen
zij gratis schoolonderricht en medische
behandeling, alsook hulp bij den land
bouw.
Op deze wijze leven in het hooge
Noorden nog een honderdduizend In
dianen in stammen bijeen. Zij verbouwen
hun koren, zijn pelsjager of verhuren
zich als landarbeider. Onder hen is op
het oogenblik de stam der Stoney-
Indianen (eens verslagen door de Zwart-
voet-Indianen, en daarna teruggekeerd
naar de streken rond de Rockey Moun
tains) een der machtigste en grootste.
De Stoney-Indianen zijn echte berg
bewoners. Zij kenden oorspronkelijk geen
paarden, maar vochten en jaagden te
voet. Tweehonderdvijftig jaren geleden
Vrouwen als toeschouwers bij het jaarlijksche feest hunner mannen.
kwamen de paarden echter
uit het verre Westen en zij
werden voortreffelijke rui
ters. De Stoney - indianen
waren eveneens bekwame
buffeljagers. Tegen de blan
ken konden zij den strijd
echter niet volhouden en ook
zij verloren, evenals hun an
dere rasgenooten, hun onaf
hankelijkheid en moesten van
hun zwervend leven afstand
doen. Eenmaal echter in het
jaar komen zij bijeen onder
een geweldige rots, die zij
„Steenen Opperhoofd" noe
men en leven dan gelijk hun
vaderen deden, in volle vrij
heid en van hun macht be
wust. Dien dag worden meer
dan honderd tenten in een
wigwam opgeslagen. Dan
tooien de Stoney - Indianen
zich wederom met vederbos
sen en kralen. Zij rijden met
pijl en boog langs de gevaar
lijkste bergpaden, gelijk bun
voorvaderen deden vóór het
bleekgezicht hen kwam ver
drijven. Dien dag eert men
wederom het opperhoofd (dat
nog ieder jaar wordt gekozen)
met de oude eerbewijzen en
de dansen van den stam
worden uitgevoerd. Na één
soms na een langer
verblijf, keert men weder te
midden der blanken. Maar
het verlangen naar de eeuwi
ge jachtvelden blijft on
uitroeibaar.
Een tocht door de wouden
De kuikendanseen dans der Stoney-Indianen,
waarbij de bewegingen van een kip worden na
gebootst. De Indianendie bij adelaars en arenden
leefden, hadden alleen verachting voor de kippen.
De stam betreedt het oude grondgebied
